پرش به محتوا

ابراهیم بن علی عاملی کفعمی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (اصلاح رده)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۲: خط ۵۲:
| پانویس =
| پانویس =
}}
}}
'''تقی‌الدین ابراهیم بن علی عاملی کَفعَمی'''(۸۴۰-۹۰۵ق) از عالمان [[شیعه]] در قرن نهم هجری است. وی در [[جبل عامل]] [[لبنان]] می‌زیسته و نسبش به [[حارث همدانی]] می‌رسد. کفعمی به دلیل مهارت در دانش‌های مختلف در عصر خویش و تسلط به علوم متعدد، تألیفات متنوعی را پدید آورده است؛ از این رو شخصیت نگاران و تراجم نویسان درباره او به بزرگی یاد کرده‌اند. [[المصباح کفعمی|المصباح]] و [[البلد الامین]] از جمله آثار مشهور او در ادعیه و زیارات می‌باشد.
'''تقی‌الدین ابراهیم بن علی عاملی کَفعَمی''' (۸۴۰-۹۰۵ق)، از عالمان [[شیعه]] در قرن نهم هجری. وی در [[جبل عامل]] [[لبنان]] می‌زیسته و نسبش به [[حارث همدانی]] می‌رسد. کفعمی به دلیل مهارت در دانش‌های مختلف در عصر خویش و تسلط به علوم متعدد، تألیفات متنوعی دارد؛ از این رو شخصیت‌نگاران و تراجم‌نویسان، از او به بزرگی یاد کرده‌اند. [[المصباح کفعمی|المصباح]] و [[البلد الامین]] از جمله آثار مشهور او در ادعیه و زیارات است.


== ولادت و نسب ==
== ولادت و نسب ==
تقی الدین، ابراهیم بن علی عاملی کفعمی در سال ۸۴۰ هجری، در روستای کفَرعیما از منطقه [[جبل عامل]] دیده به جهان گشود.<ref>اعیان الشیعه، ج ۲، ص۱۸۴.</ref> آقا بزرگ تهرانی ولادت او را ۸۲۸ ذکر می‌کند.<ref>الذریعه، ج ۳، ص۳ و ۱۴۳</ref>
تقی الدین، ابراهیم بن علی عاملی کفعمی در سال ۸۴۰ هجری، در روستای کفَرعیما از منطقه [[جبل عامل]] متولد شد.<ref>اعیان الشیعه، ج ۲، ص۱۸۴.</ref> آقا بزرگ تهرانی ولادت او را ۸۲۸ ذکر می‌کند.<ref>الذریعه، ج ۳، ص۳ و ۱۴۳</ref>


نسب وی به [[حارث همدانی]]، صحابی [[حضرت علی]](ع) می‌رسد. کفعمی نیز در پایان کتاب [[جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة (کتاب)|مصباح]]، خود را حارثی معرفی کرده است. کفعمی منسوب به روستای کفرعیما است در نزدیکی جِبشیت و هم اکنون تنها آثار ویرانه‌های این روستا باقی و خالی از سکنه است.<ref>اعیان الشیعه، ج ۲، ص۱۸۵.</ref>
نسب وی به [[حارث همدانی]]، صحابی [[حضرت علی]](ع) می‌رسد. کفعمی نیز در پایان کتاب [[جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة (کتاب)|مصباح]]، خود را حارثی معرفی کرده است. کفعمی منسوب به روستای کفرعیما است در نزدیکی جِبشیت و هم اکنون تنها آثار ویرانه‌های این روستا باقی و خالی از سکنه است.<ref>اعیان الشیعه، ج ۲، ص۱۸۵.</ref>
۴۴۱

ویرایش