پرش به محتوا

نماز یکشنبه ماه ذی‌القعده: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۱۳: خط ۱۳:


==سند حدیث==
==سند حدیث==
[[سید بن طاووس]] در کتاب [[اقبال الاعمال]]، بخش اعمال ماه ذی القعده روایتی که مستند این نماز است را چنین نقل می‌کند:
[[سید بن طاووس]] در کتاب [[اقبال الاعمال]]، بخش اعمال ماه ذی القعده روایتی را که مستند این نماز است از
[[انس بن مالک]] می‌گوید: رسول خدا در یکشنبۀ ماه ذیقعده از منزل بیرون آمد و فرمود:‌ای مردم، کدام یک از شما می‌خواهد [[توبه]] کند؟ عرض کردیم: همه می‌خواهیم توبه کنیم.
[[انس بن مالک]] از [[پیامبر(ص)]]نقل می‌کند<ref> ابن طاووس، 1388ش، ج۲، ص۱۳ </ref>


فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز- در هر رکعت یک بار [[فاتحة الکتاب]]، سه بار قل هو الله احد و هر کدام از دو سوره معوذتین( فلق و ناس) را یک بار- بخوانید، سپس هفتاد بار [[استغفار]] کنید و آن را به «لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم» ختم کنید. آن گاه بگویید:
این حدیث [[حدیث مرسل|مرسل]] و از جهت سندی ضعیف است ولی با توجه به قاعده [[تسامح در ادله سنن]] خواندن این نماز [[مستحب]] بوده و انشاالله به این فضائل خواهد رسید.<ref> متن کتاب اقبال چنین است: فیما نذکره ممّا یعمل فی یوم الأحد من الشّهر المذکور و ما فیه من الفضل المذخور
 
«یا عزیزُ یا غفار، اِغفِر لی ذُنوبی و ذُنوبَ جَمیعِ المُومنینَ و المُومِنات، فَاِنّه لا یغفِرُ الذُّنوبَ الّا اَنت»
 
سپس فرمود: هر بنده‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می‌شود: «ای بندۀ خدا، عمل خود از نو آغاز کن؛ زیرا توبۀ تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد.» و فرشته‌ای از زیر عرش به او خطاب می‌کند: «ای بنده خجسته باد بر تو و فرزندان تو!» و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: «ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند گردید.»
 
و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: «ای بنده، تو مومن از دنیا می‌روی و دین تو از تو گرفته نمی‌شود و قبر تو گشوده و نورانی می‌شود.» و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: «ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند گردید، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گشوده و فراوان خواهد بود.» و جبرئیل علیه‌السلام ندا می‌کند: «من همراه با فرشتۀ مرگ می‌آیم و به او سفارش می‌کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد.»
 
عرض کردیم:‌ای رسول خدا، اگر بنده‌ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود: «همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را [[جبرئیل]] علیه‌السلام آنگاه که خداوند مرا به آسمان ([[معراج]]) برد به من آموخت.»<ref> ابن طاووس، 1388ش، ج۲، ص۱۳ </ref>
 
این حدیث [[حدیث مرسل|مرسل]] و از جهت سندی ضعیف است ولی با توجه به قانون [[تسامح در ادله سنن]] خواندن این نماز [[مستحب]] بوده و انشاالله به این فضائل خواهد رسید.<ref> متن کتاب اقبال چنین است: فیما نذکره ممّا یعمل فی یوم الأحد من الشّهر المذکور و ما فیه من الفضل المذخور
وجدنا ذلک بخطّ الشیخ علی بن یحیی الخیاط رحمه اللّه و غیره فی کتب أصحابنا الإمامیة، و قد روینا عنه کلّما رواه، و خطّه عندنا بذلک فی إجازة تاریخها شهر ربیع الأوّل سنة تسع و ستّمائة، فقال ما هذا لفظه: روی أحمد بن عبد اللّه، عن منصور بن عبد الحمید، عن أبی أمامة، عن انس بن مالک قال: خرج رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله یوم الأحد فی شهر ذی القعدة فقال: یا أیها النّاس من کان منکم یرید التّوبة؟ قلنا: کلّنا نرید التوبة یا رسول اللّه، فقال علیه‌السلام: اغتسلوا و توضّئوا و صلّوا اربع رکعات و اقرءوا فی کلّ رکعة فاتحة الکتاب مرّة و «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» ثلاث مرّات و المعوّذتین مرة، ثمّ استغفروا سبعین مرّة، ثمّ اختموا بلا حول و لا قوّة إلّا باللّه العلی العظیم، ثم قولوا:
وجدنا ذلک بخطّ الشیخ علی بن یحیی الخیاط رحمه اللّه و غیره فی کتب أصحابنا الإمامیة، و قد روینا عنه کلّما رواه، و خطّه عندنا بذلک فی إجازة تاریخها شهر ربیع الأوّل سنة تسع و ستّمائة، فقال ما هذا لفظه: روی أحمد بن عبد اللّه، عن منصور بن عبد الحمید، عن أبی أمامة، عن انس بن مالک قال: خرج رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله یوم الأحد فی شهر ذی القعدة فقال: یا أیها النّاس من کان منکم یرید التّوبة؟ قلنا: کلّنا نرید التوبة یا رسول اللّه، فقال علیه‌السلام: اغتسلوا و توضّئوا و صلّوا اربع رکعات و اقرءوا فی کلّ رکعة فاتحة الکتاب مرّة و «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» ثلاث مرّات و المعوّذتین مرة، ثمّ استغفروا سبعین مرّة، ثمّ اختموا بلا حول و لا قوّة إلّا باللّه العلی العظیم، ثم قولوا:
یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ، اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَإِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ الَّا انْتَ.
یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ، اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَإِنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ الَّا انْتَ.
۱۳۶

ویرایش