پرش به محتوا

ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ اوت ۲۰۱۷
imported>Naimi
imported>Naimi
خط ۶۸: خط ۶۸:


== سرپرستی پیامبر(ص) ==
== سرپرستی پیامبر(ص) ==
ابوطالب، به سفارش پدرش، کفالت برادرزاده هشت‌ ساله‌اش را بر عهده گرفت.<ref>ابن هشام، سیره ابن‌هشام، ۱۳۸۳ق، ج ۱، ص ۱۱۶.</ref> <ref>بیهقی، دلائل النبوه، ۱۴۰۵ق، ج ۲، ص ۲۲. </ref> [[ابن شهرآشوب]] می‌گوید: [[عبدالمطلب]] هنگام مرگ، ابوطالب را طلبید و گفت:‌ ای پسرم! تو به خوبی شدت علاقه و محبت مرا نسبت به [[محمد(ص)|محمد]] دانسته‌ای، اکنون چگونه وصیت مرا درباره او عملی خواهی کرد؟ ابوطالب پاسخ گفت: مرا به محمد سفارش نکن که او پسر من و برادرزاده من است. و در ادامه می‌گوید: چون عبدالمطلب از دنیا رفت، ابوطالب، محمد را بر خود و همه خاندانش در خوراک و پوشاک مقدم می‌داشت.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج ۱، ص ۳۶.</ref>
ابوطالب، به سفارش پدرش، کفالت [[محمد(ص)]]، برادرزاده هشت‌ ساله‌اش را بر عهده گرفت.<ref>ابن هشام، سیره ابن‌هشام، ۱۳۸۳ق، ج ۱، ص ۱۱۶.</ref> <ref>بیهقی، دلائل النبوه، ۱۴۰۵ق، ج ۲، ص ۲۲. </ref> [[ابن شهرآشوب]] می‌گوید: [[عبدالمطلب]] هنگام مرگ، ابوطالب را طلبید و گفت:‌ ای پسرم! تو به خوبی شدت علاقه و محبت مرا نسبت به [[محمد(ص)|محمد]] دانسته‌ای، اکنون چگونه وصیت مرا درباره او عملی خواهی کرد؟ ابوطالب پاسخ گفت: مرا به محمد سفارش نکن که او پسر من و برادرزاده من است. و در ادامه می‌گوید: چون عبدالمطلب از دنیا رفت، ابوطالب، محمد را بر خود و همه خاندانش در خوراک و پوشاک مقدم می‌داشت.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج ۱، ص ۳۶.</ref>


ابن هشام نیز می‌نویسد: وی توجهی ویژه به محمد داشت و بیش از فرزندانش به او محبت و نیکی می‌ورزید. بهترین غذا را برای وی فراهم می‌ساخت و بسترش را در کنار بستر خود قرار می‌داد و می‌کوشید همواره او را همراه خود داشته باشد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۱۱۹.</ref> ابوطالب هرگاه می‌خواست شام و ناهار به فرزندان خود بدهد به آنها می‌گفت: صبر کنید تا پسرم (محمد) بیاید.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج ۱، ص ۳۷.</ref>
ابن هشام نیز می‌نویسد: وی توجهی ویژه به محمد داشت و بیش از فرزندانش به او محبت و نیکی می‌ورزید. بهترین غذا را برای وی فراهم می‌ساخت و بسترش را در کنار بستر خود قرار می‌داد و می‌کوشید همواره او را همراه خود داشته باشد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج ۱، ص ۱۱۹.</ref> ابوطالب هرگاه می‌خواست شام و ناهار به فرزندان خود بدهد به آنها می‌گفت: صبر کنید تا پسرم (محمد) بیاید.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ۱۳۷۹ق، ج ۱، ص ۳۷.</ref>
کاربر ناشناس