عبدالملک بن مروان: تفاوت میان نسخه‌ها

سرانجام مصعب کشته شد و سپاه او پراکنده گشتند و کار عراق پایان یافت. اکنون نوبت [[حجاز]] رسیده بود. عبدالملک [[حجاج بن یوسف ثقفی]] را به آنجا فرستاد.

===سرکوب خلافت [[عبدالله بن زبیر]]===

پس از مرگ مروان، طبق وصیت او، عبدالملک - که در این وقت ۳۹ ساله بود - به [[خلافت]] رسید. عبدالملک در دشوارترین شرایط سیاسی و اجتماعی عهده دار حکومت گردید. ابن زبیر در [[مکه]] خود را خلیفه خواند و [[حجاز]] را پایگاه خلافت قرار داد و دامنة قدرت خویش را بر [[عراق]] و قسمتی از شرق اسلامی گسترانید. [[خوارج]] در شهرها به شورش برخاسته و امنیت را از راه‌ها برداشته بودند. امپراتوری [[روم]] از به هم خوردن وضع داخل عربستان استفاده کرده لشگری به [[شام]] روانه ساخته بود. عبدالملک نخست به فکر چاره کار [[روم]]یان برآمد و پیمانی با امپراتوری بست و پرداخت مالیاتی سنگین را بعهده گرفت. چون از سوی دشمن خارجی آسوده خاطر گشت، آماده سرکوبی پسر زبیر شد. برای مقابله با [[حجاز]] از راه‌های نظامی و سیاسی، هر دو، دست به کار شد. نخست برای این که حاجیان [[شام]] را نگذارد تا از تبلیغات پسر زبیر متأثر گردند و بدین وسیله دعوت او را در شام گسترش دهند، سفر حج را موقوف ساخت.

به فرمان حجاج مرده او را بر دار کردند. از آن روزگار شعرهایی در نکوهش عبدالله باقی مانده و گفته‌هایی را بدو نسبت داده‌اند که پیس از آن که نماینده واقعیت خارجی باشد، دون همتی مردم و قدرت پرستی آنان را نشان می‌دهد. حجاج در این مأموریت هیچ بی‌حرمتی را فرو نگذاشت. گذشته از خراب کردن خانه [[کعبه]]  و توهین به قبر پیغمبر و منبر و مسجد او، گردن گروهی از صحابه؛ چون: [[جابر بن عبدالله انصاری]]، [[انس بن مالک]] و [[سهل بن سعد ساعدی]] و جمعی دیگر را به قصد خوار کردن آنان مهر نهاد و عذر او این بود که شما کشندگان عثمانید.

===مقابله با  [[خوارج]]===

{{اصلی|خوارج}}