آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه سُخرَه''' به آیات ۵۴ تا ۵۶ [[سوره اعراف]] اشاره دارد که همه چیز را مُسخّر خدا می‌داند. در روایات برای خواندن این آیه خواصی همچون آرامش قلبی، دفع وسوسه و حفظ از ساحران و [[شیاطین]] ذکر شده است. خواندن آیه سخره بعد از [[نماز صبح]]، هنگام رسیدن حاجی به [[عرفات]] و هنگام ورود به [[مسجد]]، [[مستحب]] است.

مطابق با روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در کتاب [[الکافی (کتاب)|کافی]]، هنگامی که [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]] تدارک [[جنگ جمل]] را دیده بودند مردی به نام [[خِداش]] را برای رساندن پیغامی نزد [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] فرستادند و به او گفتند: ما تو را به سوی مردی می‌فرستیم که او و خاندانش را از دیرزمان به جادو و غیب‌گوئی می‌شناسیم؛ چون به نزد او رفتی برای در امان ماندن از سحر او آیه سخره را بخوان. وقتی خِداش به نزد امام علی(ع) آمد امام او را به آنچه طلحه و زبیر به او سفارش کرده بودند خبر داد و از او خواست که هفتاد بار آیه را بخواند. آنگاه از او پرسید: «احساس می‌کنی که دلت مطمئن شد؟» خِداش پاسخ داد: «قسم به خدائی که جانم به دست اوست، آری.» او در پی این واقعه به سپاه امام علی(ع) پیوست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۴۳.</ref> [[محمدصالح بن احمد مازندرانی|ملاصالح مازندرانی]] با استناد به روایت مذکور، ۷۰  بار خواندن آیه سخره را موجب صفای قلب، آرامش، از بین رفتن شک و وسوسه‌ها دانسته‌ است.<ref>ملا صالح مازندرانی، شرح الکافی، ۱۳۸۲ق، ج۶، ص۲۵۷.</ref>