یزید بن معاویه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''یزید بن معاویة بن ابی سفیان''' (۲۵-۶۴ق)، دومین خلیفه سلسله [[بنی امیه|اموی]] که به دستور او [[امام حسین]] و یارانش در [[کربلا]] به شهادت رسیدند. یزید پس از پدرش [[معاویه بن ابی سفیان]] (متوفی [[سال ۶۰ قمری|۶۰ق]]) نزدیک چهار سال حکومت کرد و در [[شام]] ([[دمشق]]) درگذشت. او نخستین کسی بود که بر خلاف سنت خلفای پیشین، به انتصاب پدرش و به صورت موروثی مدعی خلافت شد. بیعت گرفتن اجباری او از خویشاوندان نزدیک و برخی [[صحابه]] [[پیامبر(ص)]] که با مقاومت برخی از آنان رو به رو شد، چندین واقعه بزرگ را در تاریخ اسلام رقم زد. [[واقعه کربلا]] در [[سال ۶۱ قمری]] و [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] در زمان حکومت وی، موجب شد او به یکی از منفورترین شخصیت‎ها نزد [[شیعیان]] تبدیل شود. همچنین غارت [[مدینه]] در [[سال ۶۳ قمری]] که به [[واقعه حره]] مشهور است، به قتل عام هزاران نفر از [[صحابه]] [[پیامبر(ص)]] و حافظان قرآن انجامید. حمله به [[مکه]] در [[سال ۶۴ قمری]] برای سرکوبی [[عبدالله بن زبیر]] و هدف قرار دادن [[کعبه]] با منجنیق، از رخدادهای دوران حکومت اوست.