دعای عرفه امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

  | موضوع          = شناخت [[خداوند]] و بیان صفات الهی

'''دعای عرفه امام حسین(ع) ''' دعایی که [[امام حسین(ع)]] در [[روز عرفه]] ([[۹ ذی‌الحجه]]) در [[عرفات|صحرای عرفات]] خوانده است. منابع، درباره سال قرائت این دعا، مطلبی ذکر نکرده‌اند؛ اما محققان این دعا را مربوط به [[حج ناتمام امام حسین(ع)|آخرین حج امام حسین(ع)]] نمی‌دانند؛ زیرا امام در سفر حجی که قبل از [[واقعه کربلا]] بود، در [[عرفات]] توقف نداشت.  

عالمان و [[محدثان]] شیعه با توجه به محتوای دعا، آن را از امام حسین(ع) دانسته‎‌اند. البته در انتساب بخش پایانی آن به امام حسین تردید شده است. این دعا به زبان‌های مختلف ترجمه شده است.

دعای عرفه [[امام حسین(ع)]] از دعاهایی است که [[شیعیان]] در [[روز عرفه]] و در [[عرفات|صحرای عرفات]] و دیگر مناطق جهان می‌خوانند. در منابع، درباره سال قرائت دعای عرفه توسط امام حسین (ع) مطلبی ذکر نشده است؛ امّا با توجه به برخی شواهد، این دعا مربوط به [[حج ناتمام امام حسین(ع)|آخرین حج امام حسین(ع)]] نیست چرا که او در سفر حجی که قبل از [[واقعه کربلا]] بود، در [[عرفات]] توقف نداشت. برخی گفته‌اند امام در بیست‌وپنج سفری که به حج داشته در هر سفر در روز عرفه دعای جدیدی خوانده است.<ref>عندلیب همدانی، ثارالله، ۱۳۸۹، ص ۴۹۷.</ref> [[امام حسین(ع)]] در ذی‌الحجه سال ۶۰ قمری که به [[مکه]] رفت، در بین اعمال حج متوجه توطئه عوامل [[یزید]] شد، از این‌رو [[حج تمتع|حج]] را به [[عمره]] تبدیل کرد و سپس [[طواف|طواف خانه]] و [[سعی صفا و مروه]] را به جا آورد و به سمت [[کوفه]] حرکت کرد.<ref>[https://www.yjc.ir/fa/news/5776248/ «دعای عرفه امام حسین(ع) متعلق به آخرین سفر حج ایشان نیست.»]</ref>

دعای عرفه در بردارنده آموزه‌های عرفانی و عقیدتی است. [[بشر بن غالب اسدی|بِشر]] و بشیر فرزندان غالب اسدی نقل کرده‌اند که: در آخرین ساعات روز عرفه در [[عرفات]]، امام حسین با جمعی از خاندان، فرزندان و [[شیعیان]] از چادر بیرون آمدند و با نهایت خضوع و خشوع در طرف چپ کوه ایستادند و روی را به طرف [[کعبه]] گردانیده دست‌ها را تا مقابل رو برداشتند و این دعا را خواندند.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ذیل دعای عرفه.</ref> در روایت [[کفعمی]] دعای عرفه با جمله زیر پایان یافته است: