confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
جز (تمیزکاری) |
جز (تمیز کاری) |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در [[روز غدیر]] سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله کردند. سید علی طباطبایی خانوادهاش را به پناهگاهی فرستاده بود، او و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی، طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان شد، مهاجمان منزلش را تفتیش کردند اما او را نیافتند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزمهایی که در گوشه منزل بوده، پنهان شده باشد، هیزمها را برداشتند و بر روی او انداختند، بدین ترتیب از دست آنان نجات یافت.<ref>ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۵؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴</ref> | به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در [[روز غدیر]] سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله کردند. سید علی طباطبایی خانوادهاش را به پناهگاهی فرستاده بود، او و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی، طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان شد، مهاجمان منزلش را تفتیش کردند اما او را نیافتند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزمهایی که در گوشه منزل بوده، پنهان شده باشد، هیزمها را برداشتند و بر روی او انداختند، بدین ترتیب از دست آنان نجات یافت.<ref>ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، ج۴، ص۴۰۵؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴</ref> | ||
او در سال ۱۲۳۱ق در ۷۰ سالگی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین | او در سال ۱۲۳۱ق در ۷۰ سالگی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین(ع)]] نزدیک قبر استادش، وحید بهبهانی، به خاک سپرده شد.<ref> ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ اعیان الشیعه، چ۸، ص۳۱۴؛ مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> هنگام درگذشت او، فرزند بزرگش [[سید محمد بن سید علی طباطبایی|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲؛ فوائدالرضویه، ص۳۲۴</ref> [[محمد باقر مجلسی]] تاریخ وفات او را ۱۲۰۱ق ذکر کرده است<ref>خوانساری، ج۴، ص۴۰۲</ref> که به گفته [[محسن امین]] احتمالا کلمه «ثلاثین» از عبارت او افتاده باشد.<ref>اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴</ref> در تاریخ وفات او گفته شده است: | ||
::::«بِمَوتِ عليٍ، ماتَ عِلمُ محمّد»<ref>مامقانی، ج۲، ص۳۰۷؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref> | ::::«بِمَوتِ عليٍ، ماتَ عِلمُ محمّد»<ref>مامقانی، ج۲، ص۳۰۷؛ اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref> | ||