Automoderated users، confirmed، movedable، protected، templateeditor
۲٬۸۷۶
ویرایش
مؤذن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
مؤذّن به معنای کسی است که مطلبی را آشکارا اعلام می‌کند. در قرآن کریم به همین معنا به کار رفته است.<ref> سوره اعراف، آیه ۴۴.</ref> از سیبویه، ادیب و لغت‌شناس مشهور زبان عربی نقل کرده‌اند که اذان به معنای اعلام مطلبی با صدای بلند است.<ref> طوسی، التبیان، ج۴، ص۴۰۶.</ref> کلمه «موذن» یک مرتبه در قرآن در آیه ۴۴ سوره اعراف آمده است. در این آیه آمده است که: «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ» ترجمه: «پس آوازدهنده‌اى ميان آنان آواز درمى‌دهد كه: «لعنت خدا بر ستمكاران باد.»». کاربرد این عبارت به عنوان فریاددهنده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۶، ص۱۸۱.</ref> | مؤذّن به معنای کسی است که مطلبی را آشکارا اعلام می‌کند. در قرآن کریم به همین معنا به کار رفته است.<ref> سوره اعراف، آیه ۴۴.</ref> از سیبویه، ادیب و لغت‌شناس مشهور زبان عربی نقل کرده‌اند که اذان به معنای اعلام مطلبی با صدای بلند است.<ref> طوسی، التبیان، ج۴، ص۴۰۶.</ref> کلمه «موذن» یک مرتبه در قرآن در آیه ۴۴ سوره اعراف آمده است. در این آیه آمده است که: «فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَنْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ» ترجمه: «پس آوازدهنده‌اى ميان آنان آواز درمى‌دهد كه: «لعنت خدا بر ستمكاران باد.»». کاربرد این عبارت به عنوان فریاددهنده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۶، ص۱۸۱.</ref> | ||
در اصطلاح اسلامی، مؤذّن کسی است که در اول وقت مخصوص نمازهای یومیه، [[اذان]] می‌گوید و مردم را از فرارسیدن وقت نماز آگاه می‌کند. <ref> فرهنگ فقه فارسی، موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي،۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۵۷؛ دهخدا، لغتنامه، ذیل موذّن | در اصطلاح اسلامی، مؤذّن کسی است که در اول وقت مخصوص نمازهای یومیه، [[اذان]] می‌گوید و مردم را از فرارسیدن وقت نماز آگاه می‌کند.<ref> فرهنگ فقه فارسی، موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي،۱۳۸۲ش، ج۱، ص۳۵۷؛ دهخدا، لغتنامه، ذیل موذّن | ||
</ref> | </ref> | ||