جشن میلاد پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

===پاسخ عالمان شیعه و سنی===

از نظر مخالفان اگرچه مستقیما درباره میلاد پیامبر مطلبی در شرع نیامده، اما آیات قرآن، برگزاری این جشن را تأیید می‌کند.<ref>کریمی سلیمی، «جشن و سرور در میلاد پیامبر گرامی(ص) از دیدگاه قرآن و سنت»، ص۱۲۶.</ref> آنان از مفاهیم کلی قرآن همچون لزوم مهرورزی به پیامبر(ص)<ref>سوره توبه، آیه۲۳.</ref> و ضرورت بزرگداشت او<ref>سوره اعراف، آیه۱۵۷.</ref> بر مشروعیت برگزاری جشن میلاد پیامبر استفاده کرده‌اند.<ref>کریمی سلیمی، «جشن و سرور در میلاد پیامبر گرامی(ص) از دیدگاه قرآن و سنت»، ص۱۲۷-۱۳۲.</ref> به گفته [[جعفر سبحانی]] عالم شیعه، برگزاری جشن میلاد پیامبر(ع) ابراز محبت به اوست؛ محبتی که قرآن به آن دستور داده است.<ref>[https://af.shafaqna.com/FA/020682 «برگزاری جشن میلاد پیامبر اسلام(ص) محبت عملی به ایشان و انجام دستور قرآن است»]، سایت شفقنا.</ref> همچنین با استناد به آیات پایانی [[سوره مائده]] که بر اساس آن [[حضرت عیسی(ع)]] روزی را که مائده آسمانی بر [[حواریون]] نازل شد جشن گرفت و همچنان مسیحیان آن روز را جشن می‌گیرند، معتقد است که روز میلاد پیامبر را باید جشن گرفت چرا که پپامبر، دنیا را از بت‌پرستی و جهالت نجات داد و این نعمت بالاتر از مائده آسمانی برای حواریون است.<ref>[https://af.shafaqna.com/FA/020682 «برگزاری جشن میلاد پیامبر اسلام(ص) محبت عملی به ایشان و انجام دستور قرآن است»]، سایت شفقنا.</ref>

[[یوسف قرضاوی|یوسف قَرضاوی]] از عالمان [[اهل سنت]]، با استدلال به [[آیات قرآن]]،<ref name=":6">[https://www.al-qaradawi.net/node/3604 الاحتفال بمولد النبی والمناسبات الإسلامیة]، سایت یوسف قرضاوی.</ref> برگزاری جشن میلاد پیامبر را جائز دانسته است.<ref>[https://archive.islamonline.net/?p=5773 «القرضاوی: الاحتفال بالمولد النبوی لیس بدعة»]، سلام اون لاين.</ref> او معتقد است برگزاری مراسم برای میلاد پیامبر و وقایع دیگر اسلامی، در واقع یادآوری نعمت‌هایی است که خداوند به مسلمانان اعطا کرده و این یادآوری، نه تنها بدعت و حرام نیست بلکه مطلوب نیز هست.<ref name=":6" /> به گفته [[طاهر قادری]] از عالمان اهل سنت، انجام هر عمل مباحی که در شریعت منع نشده و تبدیل به فرهنگ جامعه شده و هدف آن نیز اظهار خوشحالی به مناسبت ولادت پیامبر اسلام باشد، اشکالی ندارد.<ref>قادری، کیا میلاد النبی منانا بدعت ہے، ۲۰۰۸م، ص۱۵ و ۱۷.</ref>