آیه نور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] است که [[خداوند]] را نور آسمان‌ها و زمین معرفی می‌کند و در قالب مثالی به تبیین چگونگی درخشش این نور بر آسمان و زمین و نقش آن در هدایت [[مؤمنین]] پرداخته است.

آیه نور در ارتباط با آیات قبل که سخن از [[احکام]] و شرایع، مسأله عفت و مبارزه با فحشا است، نازل شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> در این آیات اجرای احکام الهی را بدون وجود [[ایمان]] امکان‌پذیر نمی‌داند به همین دلیل سخن از نور هدایت الهی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref>

آیه نور همراه با آیات بعدی در مقام مقایسه میان [[مؤمنین]] که به وسیله نور [[خداوند]] هدایت یافته‌اند و کفار که دچار ظلمت‌های متراکم گشته‌اند، می‌باشد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref>

مفسران کلمه «نور» را در فراز اول آیه «الله نور السموات و الارض» به هدایت کننده،<ref>طبرانی، تفسير القرآن العظيم‏، ۲۰۰۸م، ج۴، ص۴۳۳؛ بحرانی،‌ البرهان في تفسير القرآن‏، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۶۶.</ref> روشن کننده، زینت بخش<ref>فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۷۹.</ref> و هستی بخش<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲-۱۲۳.</ref> تفسیر کرده‌اند و با توجه به دیگر آیات و روایات [[قرآن]]،<ref>سوره مائده، آیه ۱۵؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> [[ایمان]]،<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> هدایت الهی،<ref>سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref> [[پیامبر اسلام(ص)]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۴۶.</ref> [[امامان شیعه]]<ref>صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۱۳، ۶۱۵.</ref> و [[علم]]<ref>ابن حیون، دعائم الإسلام‏، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۴۱۹.</ref> را از مصادیق و مظاهر آیه نور قرار داده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>

[[مفسران]] درباره اینکه منظور از این مثال در آیه نور چیست، نظرات متعددی ارائه داده‌اند. بعضی از مفسرین منظور از این تشبیه را نور هدایت و معرفت الهی که در قلوب [[مؤمنین]] افروخته شده است، می دانند و برخی آن را به معنای [[قرآن]] که درون قلب آدمی را نور افشان می‌کند تفسیر کرده‌اند. عده‌ای از مفسران منظور از این تشبیه را اشاره به شخص [[پیامبر اسلام(ص)]] دانسته و دیگران آن را به روح اطاعت و [[تقوا]] که مایه خیر و سعادت است بر می‌گردانند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۲۵-۲۲۷؛ فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۸۶-۳۸۷.</ref>

[[علامه طباطبایی]] در نهایت منظور از آیه نور را این می‌داند: [[خداوند]] کسانی را که دارای کمال [[ایمان]] باشند و نه کسانی که به صفت [[کفر]] متصف هستند، به سوی نور خود هدایت می‌کند و منظور از آیه این نیست که بعضی را به سوی نورش هدایت و برخی را محروم می‌نماید.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۶.</ref>