افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از ورود مجاهدین به کابل در اردیبهشت ۱۳۷۱ش، [[حزب وحدت اسلامی افغانستان|حزب وحدت اسلامی]] از سوی گروه‌های مختلف مانند حزب اتحاد اسلامی به رهبری [[عبدالرسول سیاف]]، حزب اسلامی به ریاست [[گلبدین حکمتیار]]، جمعیت اسلامی زیر فرمان [[برهان‌الدین ربانی]] و شورای نُظّار تحت فرمان [[احمدشاه مسعود]] مورد تهاجم قرار گرفت که به نبردهای ویرانگری انجامید.<ref>بختیاری، شیعیان افغانستان، ص ۲۱۲</ref> [[حزب حرکت اسلامی افغانستان|حزب حرکت اسلامی]] نیز تلاش داشت که برخی از پایگاه‌های حزب وحدت را تصرف کند. در یکی از این درگیری‌ها،‌ منطقه شیعه‌نشین [[حادثه افشار|افشار]] در غرب کابل که در کنترل حزب وحدت اسلامی بود، با تهاجم نیروهای اتحاد اسلامی، جمعیت اسلامی و شورای نظار با همراهی حرکت اسلامی در هم کوبیده شد و هزاران منزل مسکونی مردم ویران شد و تعدادی از غیرنظامیان تیرباران شدند.<ref>شیعیان افغانستان؛ روابط، جایگاه، جریان‌ها و احزاب، ص ۲۸۵</ref> {{یادداشت|گزارش «پروژه عدالت افغانستان»، فاجعه افشار را قتل عام و تجاوز جنسی دسته‌جمعی خوانده است.<ref>[http://kabulpress.org/my/spip.php?article4674 کابل پرس]</ref>}}

{{اصلی|طالبان}}

اولین برخورد جدی طالبان با شیعیان در زمان نزدیک شدن به کابل رخ داد. کشته‌شدن عبدالعلی مزاری، دبیرکل حزب وحدت اسلامی و افراد همراهش توسط طالبان، شوک شدیدی به شیعیان بخصوص هزاره‌ها وارد کرد.<ref>نظری، «مقاومت شیعیان در برابر طالبان در چارچوب تحلیل گفتمان»، ص۱۱۶-۱۱۹</ref> طالبان سپس در ۱۳۷۶ش با تصرف [[مزار شریف]] در شمال افغانستان، با قیام [[هزاره‌ها]] و به تدریج همه مردم شهر روبرو شد و صدها نیروی طالب کشته شد. سپس منطقه [[هزارستان]]، مورد محاصره و تحریم طالبان واقع شد. کمبود غذا و گرسنگی، فشار و تلفات بسیاری در این منطقه بدنبال داشت. <ref>نظری، «مقاومت شیعیان در برابر طالبان در چارچوب تحلیل گفتمان»، ص۱۲۱-۱۲۲</ref> یک سال و چند ماه بعد طالبان دوباره به [[مزار شریف]] حمله کرد و دست به قتل عام [[هزاره‌ها]] زد. روایت‌های دل‌خراشی از رفتار غیرانسانی طالبان با اسرا نقل شده است.<ref>بهمنی قاجار، شیعیان افغانستان؛ روابط، جایگاه، جریان‌ها و احزاب، ۱۳۹۲ش، ص۴۳۲</ref> در بهار ۱۳۷۸ش طالبان پس از تصرف [[بامیان]]، تعدادی از شیعیان آن را قتل عام کرد. بطور کلی تا سقوط حکومت طالبان در آبان(عقرب) ۱۳۸۰ش/نوامبر ۲۰۰۱م، شیعیان بخصوص هزاره‌ها تحت فشار، تهدید، محرومیت و سرکوب بودند. <ref>بهمنی قاجار، شیعیان افغانستان؛ روابط، جایگاه، جریان‌ها و احزاب، ۱۳۹۲ش، ص ۴۳۳.</ref>