افغانستان: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از انتقال حکومت بنی‌عباس از [[مرو]] به [[بغداد]] توسط [[مامون]]؛ به ترتیب [[طاهریان]]، [[صفاریان]]، [[سامانیان]]، [[غزنویان]] و [[سلجوقیان]] بر خراسان یا بخشهای دیگر افغانستان مسلط شدند. در دوره سامانیان، غزنویان و سلجوقی که از بنی‌عباس اطاعت می‌کردند، فشارهایی بر شیعیان وارد شد و تعدادی از شیعیان به اتهام ارتداد و تکفیر کشته شدند.<ref>سعیدی، شیعیان افغانستان، پیشینه و مناسبات.</ref>

[[هزارستان]] یا غورستان که مرکز تجمع اصلی شیعیان افغانستان است، پس از عصر صفویه تا آغاز حکومت عبدالرحمان خان، ناحیه‌ای مستقل بوده<ref>ناصری، طریقه تشیع و قله‌های تعصب در افغانستان، ص ۷۲ و ۷۳.</ref>، اما در همین دوره، شیعیان در دیگر نقاط افغانستان شاهد موارد بسیاری از قتل عام‌ها، تصرف سرزمین‌های خود و حملات متعدد بودند. از جمله میرویس خان اولین پادشاه پس از صفویه، با فتوای تکفیر شیعیان، دست به کشتار هزاره‌های قندهار زد. احمدشاه دُرانی، سپاه عظیمی برای تصرف ارزگان و [[دایکندی]] به راه انداخت. شیعیان کابل هم در سال ۱۲۱۹ق شاهد اینگونه اقدامات بودند و عده فراوانی از قزلباشان، خانه و دارایی خود را از دست داده و به هزاره‌جات پناه بردند. <ref>ارزگانی، خشونت‌های مذهبی از طریق دولت‌ها.</ref>

عبدالرحمان، امیر افغانستان (۱۲۷۹-۱۲۵۸ش) تلاش‌هایی را برای نابود کردن حکومت‌های محلی و تصرف سرزمین آنان در جهت گسترش قلمروی خود انجام داد. مردم [[هزارستان]] که به تدریج و بدون شورش و درگیری، حاضر به اطاعت از حکومت وی و پرداخت مالیات شدند، با رفتارهای ناپسند و ظالمانه ماموران دولتی، در ۱۲۷۰ش دست به قیام زدند.<ref>گزارش تشیع در افغانستان، ص ۲۶۱.</ref> عبدالرحمان در مقابل این قیام که از ارزگان آغاز شد، ارتش تازه‌تاسیس خود را به جنگ [[هزاره‌جات]] فرستاد. او برای سرکوب بیشتر هزاره‌ها، فتوای [[تکفیر]] شیعیان را از برخی روحانیان [[اهل سنت و جماعت|سنی]] بدست آورد و توانست افراد بیشتری را به جنگ با [[هزاره‌ها]] بفرستد.<ref>سعیدی، شیعیان افغانستان، پیشینه و مناسبات.</ref>

پس از ورود مجاهدین به کابل، و از ۱۳۷۱ش [[حزب وحدت اسلامی افغانستان|حزب وحدت اسلامی]] از سوی گروه‌های مختلف مانند حزب اتحاد اسلامی به رهبری [[عبدالرسول سیاف]]، حزب اسلامی به ریاست [[گلبدین حکمتیار]]، جمعیت اسلامی زیر فرمان [[برهان‌الدین ربانی]] و شورای نُظّار تحت فرمان [[احمدشاه مسعود]] مورد تهاجم قرار گرفت که به نبردهای ویرانگری انجامید.<ref>بختیاری، شیعیان افغانستان، ص ۲۱۲</ref> [[حزب حرکت اسلامی افغانستان|حزب حرکت اسلامی]] نیز تلاش داشت که برخی از پایگاه‌های حزب وحدت را تصرف کند. در یکی از این درگیری‌ها،‌ منطقه شیعه‌نشین [[حادثه افشار|افشار]] در غرب کابل که در کنترل حزب وحدت اسلامی بود، با تهاجم نیروهای اتحاد اسلامی، جمعیت اسلامی و شورای نظار با همراهی حرکت اسلامی در هم کوبیده شد و هزاران منزل مسکونی مردم ویران شد و تعدادی از غیرنظامیان تیرباران شدند.<ref>شیعیان افغانستان؛ روابط، جایگاه، جریان‌ها و احزاب، ص ۲۸۵</ref> {{یادداشت|گزارش «پروژه عدالت افغانستان»، فاجعه افشار را قتل عام و تجاوز جنسی دسته‌جمعی خوانده است.<ref>[http://kabulpress.org/my/spip.php?article4674 کابل پرس]</ref>}}