confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۸۳
ویرایش
ملاصدرا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
imported>Aghajanloo بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
وی تحصیلات مقدماتی را در کنار پدرش که از اشراف بود، به پایان رساند. پس از فوت پدر به [[اصفهان]] رفت. اصفهان در آن دوران پایتخت [[صفویه|صفویان]] بود و از جهت علوم نقلی و عقلی رونق داشت. وی علوم عقلی را نزد [[میرداماد|سید محمدباقر میرداماد]] (متوفی ۱۰۴۱ق) و علوم نقلی را از [[شیخ بهائی|شیخ بهاء الدین عاملی]] (متوفی ۱۰۳۰ ق) فراگرفت و از این دو اجازه دریافت کرد.<ref>صدرالدین شیرازی، شرح اصول کافی، ذیل حدیث اول، ص۱۶.</ref> هنگامی که وی به اصفهان می‌رفت دارای مقام علمی و عملی ممتازی بوده است؛ زیرا در ابتدای ورود به حوزه اصفهان در درس شیخ بهاءالدین عاملی (۱۰۳۱-۹۵۳ق) شرکت نمود.<ref>مقدمه محمدرضا مظفر بر الحکمة المتعالیة، ص۵.</ref> | وی تحصیلات مقدماتی را در کنار پدرش که از اشراف بود، به پایان رساند. پس از فوت پدر به [[اصفهان]] رفت. اصفهان در آن دوران پایتخت [[صفویه|صفویان]] بود و از جهت علوم نقلی و عقلی رونق داشت. وی علوم عقلی را نزد [[میرداماد|سید محمدباقر میرداماد]] (متوفی ۱۰۴۱ق) و علوم نقلی را از [[شیخ بهائی|شیخ بهاء الدین عاملی]] (متوفی ۱۰۳۰ ق) فراگرفت و از این دو اجازه دریافت کرد.<ref>صدرالدین شیرازی، شرح اصول کافی، ذیل حدیث اول، ص۱۶.</ref> هنگامی که وی به اصفهان می‌رفت دارای مقام علمی و عملی ممتازی بوده است؛ زیرا در ابتدای ورود به حوزه اصفهان در درس شیخ بهاءالدین عاملی (۱۰۳۱-۹۵۳ق) شرکت نمود.<ref>مقدمه محمدرضا مظفر بر الحکمة المتعالیة، ص۵.</ref> | ||
پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد.<ref>تاریخ آثار العجم، ص۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز.</ref> در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص۲.</ref> و سال‌ها در انزوا به ریاضت و [[تزکیه]] پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | پس از اصفهان، دوباره به شیراز بازگشت. وی در شیراز در مدرسه خان تدریس می‌کرد.<ref>تاریخ آثار العجم، ص۴۹۵، ذیل مدرسه خان شیراز.</ref> در شیراز برخی از علما وی را آزار دادند و او شیراز را به سوی کهک یکی از روستاهای اطراف قم ترک کرد<ref>سید ابوالحسن قزوینی، سه مقاله و دو نامه، بی تا، ص۲.</ref> و سال‌ها در انزوا به [[ریاضت]] و [[تزکیه]] پرداخت. پس از این دوران وی به تألیف و تأسیس مکتب فلسفی خود روی آورد و تا پایان عمر بدان مشغول بود. مطابق برخی اسناد وی بخش پایانی زندگی را در قم گذراند. | ||
=== مراحل زندگی علمی === | === مراحل زندگی علمی === | ||