۱۶٬۹۸۱
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح پانویس ومنابع) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (اصلاح پانویس ومنابع) |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
در برخی از منابع آمده که نمازگزاردن در مسجد جامع در مقایسه با مساجد محلی یا مسجد بازار ثواب و فضیلت بیشتری دارد<ref> برای نمونه نک: شهید اول، البیان، ۱۴۱۲ق، ص۱۳۶؛ محقق حلی، المعتبر فی شرح المختصر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۰۵.</ref> بر پایه روایتی که [[اهل سنت]] از [[خلیفه دوم]] نقل کردهاند [[نماز جماعت]] و [[نماز مستحبی|مستحبی]] در مسجد جامع برتر از [[حج]] و [[عمره]] مستحبی است<ref>بحشل، تاریخ واسط، ۱۴۰۶ق، ص۱۷۹.</ref> در آداب [[دعا]] نیز مسجد جامع پس از [[عرفات]]، [[خانه خدا]] و حرمهای اهلبیت قرار گرفته است.<ref>جزائری، ص۱۴۶. </ref> | در برخی از منابع آمده که نمازگزاردن در مسجد جامع در مقایسه با مساجد محلی یا مسجد بازار ثواب و فضیلت بیشتری دارد<ref> برای نمونه نک: شهید اول، البیان، ۱۴۱۲ق، ص۱۳۶؛ محقق حلی، المعتبر فی شرح المختصر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۰۵.</ref> بر پایه روایتی که [[اهل سنت]] از [[خلیفه دوم]] نقل کردهاند [[نماز جماعت]] و [[نماز مستحبی|مستحبی]] در مسجد جامع برتر از [[حج]] و [[عمره]] مستحبی است<ref>بحشل، تاریخ واسط، ۱۴۰۶ق، ص۱۷۹.</ref> در آداب [[دعا]] نیز مسجد جامع پس از [[عرفات]]، [[خانه خدا]] و حرمهای اهلبیت قرار گرفته است.<ref>جزائری، ص۱۴۶. </ref> | ||
از نظر [[فقه|فقهی]] نیز میان احکام مسجد جامع با مسجد معمولی تفاوتهایی وجود دارد. مثلا قسم خوردن در مسجد جامع شدت بیشتری دارد<ref> | از نظر [[فقه|فقهی]] نیز میان احکام مسجد جامع با مسجد معمولی تفاوتهایی وجود دارد. مثلا قسم خوردن در مسجد جامع شدت بیشتری دارد<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۸، ص۲۰۳.</ref> همچنین ارتکاب اعمالی که موجب [[تعزیر]] میشود در مسجد جامع در مقایسه با مساجد معمولی مجازات شدیدتری دارد.<ref> ابوصلاح حلبی، الکافی فی الفقه، ۱۴۰۳ق، ص۴۲۰.</ref> اما مهمترین تفاوت مسجد جامع با مسجد معمولی از لحاظ فقهی در موضوع [[اعتکاف]] است. بیشتر فقیهان شیعه اعتکاف را در مسجد جامع جایز میدانستند و قائل به جواز آن در غیر مسجد جامع نبودند.<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۷، ص۱۷۰-۱۷۵.</ref> همچنین در روایتی، امام صادق (ع) اعتکاف را فقط در مسجد جامع جایز دانسته است.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۷۶.</ref> [[آیت الله خامنهای]] اعتکاف در غیر مسجد جامع را رجاءاْ جایز میداند.{{مدرک}} | ||
==نامگذاری مساجد جامع== | ==نامگذاری مساجد جامع== | ||
مساجد جامع، به نام شهرها، بانیان، عالمان مشهور، طایفه و... نامگذاری میشدند. بیشتر مساجد جامع به نام شهرها خوانده میشوند مانند جامع بصره، کوفه، اصفهان، ری، دمشق، فسطاط و قیروان. البته در شهرهایی که چند مسجد جامع بنا میشد هر مسجد جامعی را جداگانه میخواندند مثلا در بغداد جامع منصور عباسی، جامع مدینه خوانده میشد و جامع مهدی عباسی به جامع رصافه شهرت داشت.<ref>معروف، ص۳۷۷.</ref> برخی از آنها مانند مسجد جامع ابن طولون، [[جامع حاکم مصر|جامع حاکم]]، جامع منصور و جامع سلطان در بغداد به نام بانیان آنها که عمدتا از امیران و صاحبمنصبان بودند، شهرت داشتند.<ref> ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۲۵۲.</ref> همچنین برخی از مساجد جامع را به نام سلسله حکومتی، خاندان و یا طایفهای از مردم مینامیدند، مانند مسجد جامع اموی دمشق. در مواردی نیز نام مسجد جامع برگرفته از نام محله، بازار، پل یا بارگاه نزدیک مسجد بود.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۳-۱۵.</ref> | مساجد جامع، به نام شهرها، بانیان، عالمان مشهور، طایفه و... نامگذاری میشدند. بیشتر مساجد جامع به نام شهرها خوانده میشوند مانند جامع بصره، کوفه، اصفهان، ری، دمشق، فسطاط و قیروان. البته در شهرهایی که چند مسجد جامع بنا میشد هر مسجد جامعی را جداگانه میخواندند مثلا در بغداد جامع منصور عباسی، جامع مدینه خوانده میشد و جامع مهدی عباسی به جامع رصافه شهرت داشت.<ref>معروف، ص۳۷۷.</ref> برخی از آنها مانند مسجد جامع ابن طولون، [[جامع حاکم مصر|جامع حاکم]]، جامع منصور و جامع سلطان در بغداد به نام بانیان آنها که عمدتا از امیران و صاحبمنصبان بودند، شهرت داشتند.<ref> ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۲۵۲.</ref> همچنین برخی از مساجد جامع را به نام سلسله حکومتی، خاندان و یا طایفهای از مردم مینامیدند، مانند مسجد جامع اموی دمشق. در مواردی نیز نام مسجد جامع برگرفته از نام محله، بازار، پل یا بارگاه نزدیک مسجد بود.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۳-۱۵.</ref> | ||
== هزینهها و منابع درآمد== | == هزینهها و منابع درآمد== | ||
ساخت مساجد جامع، هزینههای هنگفتی را در پی داشت که در توان مردم عادی نبود از این رو بیشتر با حمایت خلفاء، درباریان، سلاطین و صاحب منصبان ساخته میشدند.<ref>مقری، ج۱، ص۳۴۷، ج۲، ص۱۳۴: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> همچنین هزینههای نگهداری مساجد جامع، سالیانه از [[بیت المال]] تأمین میشد [[ابونعیم اصفهانی]] گزارش داده که مخارج جامع یهودیه و نیز مسجد جامع اصفهان تا خلافت [[مهدی عباسی]] در دیوان خراج ثبت میشده و شامل حقالزحمه متولی، مؤذنان، مخارج فرش و روشنایی بوده است.<ref>ابونعیم اصفهانی، ج۱، ص۱۷-۱۸.</ref> | ساخت مساجد جامع، هزینههای هنگفتی را در پی داشت که در توان مردم عادی نبود از این رو بیشتر با حمایت خلفاء، درباریان، سلاطین و صاحب منصبان ساخته میشدند.<ref>مقری، ج۱، ص۳۴۷، ج۲، ص۱۳۴: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> همچنین هزینههای نگهداری مساجد جامع، سالیانه از [[بیت المال]] تأمین میشد [[ابونعیم اصفهانی]] گزارش داده که مخارج جامع یهودیه و نیز مسجد جامع اصفهان تا خلافت [[مهدی عباسی]] در دیوان خراج ثبت میشده و شامل حقالزحمه متولی، مؤذنان، مخارج فرش و روشنایی بوده است.<ref>ابونعیم اصفهانی، ذکر تاریخ اصبهان، ۱۹۳۴م، ج۱، ص۱۷-۱۸.</ref> | ||
پرداخت هزینههای مساجد جامع از سوی صاحبان مال و نیز بیت | پرداخت هزینههای مساجد جامع از سوی صاحبان مال و نیز [[بیت المال]]، وابستگی آنها به اشخاص و حکومت را در پی داشت و در تحولات سیاسی اقتصادی آسیب میدیدند. اما به تدریج بانیان مساجد جامع، املاک و اموالی را [[وقف]] آنها کردند تا وابستگی مساجد به اشخاص و حکومتها گسسته شود و در تحولات سیاسی اقتصادی آسیب نیینند.<ref> برای برخی از موقوفات مساجد جامع؛ شناوی، الازهر جامعا و جامعة، ۱۹۸۳-۱۹۸۴م، ج۱، ص۸۱-۸۴: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | ||
== اداره مسجد جامع== | == اداره مسجد جامع== | ||
مساجد جامع معمولا با نظارت خلیفه یا نمایندگان او اداره میشد خلفای نخستین خود در مساجد جامع [[خطبه]] میخواندند و نماز جمعه برگزار میکردند.<ref>ابن کثیر، ج۶، جزء۱۱، ص۱۹۶. </ref>در دورههای بعد خلیفه نظارت بر مساجد جامع و برگزاری [[نماز جمعه]] را به دیگران وا میگذاشت و خودش در مناسبتهای خاص همچون [[عید فطر]] و [[عید قربان|قربان]] در آن حاضر میشد.<ref> قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۴، ص۳۹. </ref> خلیفه اداره مساجد جامع را به عالم دینی، قاضی یا وزیر واگذار میکرد و طی فرمانی امام و خطیب جمعه مساجد جامع مرکز خلافت را منصوب مینمود.<ref>ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۳۸۳، ج۱۵، ص۳۵۱.</ref> | مساجد جامع معمولا با نظارت خلیفه یا نمایندگان او اداره میشد خلفای نخستین خود در مساجد جامع [[خطبه]] میخواندند و نماز جمعه برگزار میکردند.<ref>ابن کثیر، ج۶، جزء۱۱، ص۱۹۶. </ref>در دورههای بعد خلیفه نظارت بر مساجد جامع و برگزاری [[نماز جمعه]] را به دیگران وا میگذاشت و خودش در مناسبتهای خاص همچون [[عید فطر]] و [[عید قربان|قربان]] در آن حاضر میشد.<ref> قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۴، ص۳۹. </ref> خلیفه اداره مساجد جامع را به عالم دینی، قاضی یا وزیر واگذار میکرد و طی فرمانی امام و خطیب جمعه مساجد جامع مرکز خلافت را منصوب مینمود.<ref>ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۳۸۳، ج۱۵، ص۳۵۱.</ref> | ||
در خلافت عباسی مسؤلیت انتخاب خطیبان و امامان جمعه در ولایات تابع حکومت عباسی بر عهده امیران و والیان بود.<ref>برای نمونه ر. ک: قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۱۰، ص۱۵، ۱۹-۲۰</ref> همچنین برای موقوفات مساجد جامع نیز فرمانهای جداگانه برای قاضیان یا عالمان دینی صادر میشد.<ref> ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۰۸؛ قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۱۱، ص۲۶۲-۲۶۴.</ref> پس از خلافت عباسی، سلطان یا نائب وی همان وظیفه خلیفه را در گماشتن امامان و خطیبان جمعه در مساجد مهم را بر عهده داشت.<ref>قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۱۱، ص۲۲۶.</ref> در حکومت محمدعلی پاشا، نظارت بر مساجد جامع، به عالمان دینی واگذار شد.<ref>شناوی، ج۱، ص۱۱۵-۱۱۶: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | در خلافت عباسی مسؤلیت انتخاب خطیبان و امامان جمعه در ولایات تابع حکومت عباسی بر عهده امیران و والیان بود.<ref>برای نمونه ر. ک: قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۱۰، ص۱۵، ۱۹-۲۰</ref> همچنین برای موقوفات مساجد جامع نیز فرمانهای جداگانه برای قاضیان یا عالمان دینی صادر میشد.<ref> ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۰۸؛ قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۱۱، ص۲۶۲-۲۶۴.</ref> پس از خلافت عباسی، سلطان یا نائب وی همان وظیفه خلیفه را در گماشتن امامان و خطیبان جمعه در مساجد مهم را بر عهده داشت.<ref>قلقشندی، صبح الاعشی، قاهره، ج۱۱، ص۲۲۶.</ref> در حکومت محمدعلی پاشا، نظارت بر مساجد جامع، به عالمان دینی واگذار شد.<ref>شناوی، الازهر جامعا و جامعة، ۱۹۸۳-۱۹۸۴م، ج۱، ص۱۱۵-۱۱۶: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | ||
==ساختمان و امکانات== | ==ساختمان و امکانات== | ||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
والیان نیز پس از ورود به مرکز ولایت، نخستین سخنرانی خود را در مسجد جامع شهر ایراد میکردند.<ref>مبرد، الکامل، ۱۳۷۶ق، ج۱، ص۳۸۰: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> همچنین در زمانهای بحرانی همچون جنگ که خلیفه احساس قدرت میکرد برای تحریک عواطف مذهبی و بسیج نیروهای مردمی در مسجد جامع حضور مییافت و [[خطبه]] میخواند.<ref>برای نمونه نک: ابن کثیر، ج۶، جزء۱۲، ص۲۰۹. </ref> | والیان نیز پس از ورود به مرکز ولایت، نخستین سخنرانی خود را در مسجد جامع شهر ایراد میکردند.<ref>مبرد، الکامل، ۱۳۷۶ق، ج۱، ص۳۸۰: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> همچنین در زمانهای بحرانی همچون جنگ که خلیفه احساس قدرت میکرد برای تحریک عواطف مذهبی و بسیج نیروهای مردمی در مسجد جامع حضور مییافت و [[خطبه]] میخواند.<ref>برای نمونه نک: ابن کثیر، ج۶، جزء۱۲، ص۲۰۹. </ref> | ||
معمولا حکومتها اطلاعرسانی خود را از طریق مسجد جامع انجام میدادند؛ احکام انتصاب حاکمان جدید، فتحنامهها، پیماننامهها، منشورات حکومتی در مسجد جامع به آگاهی مردم رسانده میشد<ref>شناوی، ج۱، ص۱۱۵.</ref> همچنین احکام انتصاب قاضیالقضات<ref>ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۲۰۱.</ref> و فرمانهای رسمی برای اعمال سیاستهای دینی و مذهبی حکومتها در مسجد جامع اعلان میگردید.<ref>طه ابوسدیره، ص۱۷۰.</ref> بخشهایی از مراسم عمومی اعلان خلافت و سلطنت مانند بذل درهم و دینار و پوشاندن خلعت نیز در مسجد جامع صورت میگرفت.<ref> ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۷، ص۲۷۵.</ref> | معمولا حکومتها اطلاعرسانی خود را از طریق مسجد جامع انجام میدادند؛ احکام انتصاب حاکمان جدید، فتحنامهها، پیماننامهها، منشورات حکومتی در مسجد جامع به آگاهی مردم رسانده میشد<ref>شناوی، الازهر جامعا و جامعة، ۱۹۸۳-۱۹۸۴م، ج۱، ص۱۱۵.</ref> همچنین احکام انتصاب قاضیالقضات<ref>ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۲۰۱.</ref> و فرمانهای رسمی برای اعمال سیاستهای دینی و مذهبی حکومتها در مسجد جامع اعلان میگردید.<ref>طه ابوسدیره، الحرکة العلمیة فی جامع عمرو بن العاص فی عصر الولادة، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۰.</ref> بخشهایی از مراسم عمومی اعلان خلافت و سلطنت مانند بذل درهم و دینار و پوشاندن خلعت نیز در مسجد جامع صورت میگرفت.<ref> ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۷، ص۲۷۵.</ref> | ||
در بحرانهای سیاسی و تغییر نظام حکومت، معمولا نخستین واکنشها در مساجد جامع بروز میکرد<ref>برای نمونه ر. ک: ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۶، ص۳۱-۳۲.</ref> بسیاری از مطالبات مردم از حکومت، اعتراضها، پخش اعلامیهها و حتی برخی از تحرکات ضد حکومتی و آشوبهای سیاسی و اجتماعی نیز در مساجد جامع صورت میگرفت.<ref> برای نمونه: ر. ک. ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۱۹، ج۱۵، ص۲۰۸.</ref> | در بحرانهای سیاسی و تغییر نظام حکومت، معمولا نخستین واکنشها در مساجد جامع بروز میکرد<ref>برای نمونه ر. ک: ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۶، ص۳۱-۳۲.</ref> بسیاری از مطالبات مردم از حکومت، اعتراضها، پخش اعلامیهها و حتی برخی از تحرکات ضد حکومتی و آشوبهای سیاسی و اجتماعی نیز در مساجد جامع صورت میگرفت.<ref> برای نمونه: ر. ک. ابن جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۱۹، ج۱۵، ص۲۰۸.</ref> | ||
=== کارکرد اداری=== | === کارکرد اداری=== | ||
مسجد نبوی، مقر حکومت [[پیامبر(ص)]] بود و در همانجا به امور اداری، مالی و قضایی مسلمانان رسیدگی میکرد بعدها با تأسیس دارالاماره، دارالخلافه و دیوانها بسیاری از امور اداری به این مراکز منتقل شد. اما امور قضایی همچنان در مساجد جامع پیگیری میشد. امام علی(ع) در [[مسجد کوفه]] قضاوت میکرد.<ref>ابن ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> و در مساجد جامع قرطبه،<ref>مونس، المساجد، ۱۴۰۱ق، ص۱۹۹: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> عمر و عاص <ref>طه ابوسدیره، ص۱۹۰-۱۹۲: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> و بصره نیز مجالس [[قضاوت|قضا]] بر پا بوده است.<ref>ماوردی، الاحکام السلطانیه و الولایات الدینیه، ۱۴۰۹ق، ص۱۲۲: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | مسجد نبوی، مقر حکومت [[پیامبر(ص)]] بود و در همانجا به امور اداری، مالی و قضایی مسلمانان رسیدگی میکرد بعدها با تأسیس دارالاماره، دارالخلافه و دیوانها بسیاری از امور اداری به این مراکز منتقل شد. اما امور قضایی همچنان در مساجد جامع پیگیری میشد. امام علی(ع) در [[مسجد کوفه]] قضاوت میکرد.<ref>ابن ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref> و در مساجد جامع قرطبه،<ref>مونس، المساجد، ۱۴۰۱ق، ص۱۹۹: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> عمر و عاص <ref>طه ابوسدیره، الحرکة العلمیة فی جامع عمرو بن العاص فی عصر الولادة، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۰-۱۹۲: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> و بصره نیز مجالس [[قضاوت|قضا]] بر پا بوده است.<ref>ماوردی، الاحکام السلطانیه و الولایات الدینیه، ۱۴۰۹ق، ص۱۲۲: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | ||
همچنین در مساجد جامع مکانی بود که در آن اموال یتیمان را به امانت میگذاشتند و اموال مسجد را نگهداری میکردند. مسجد جامع عمرو و عاص نیز مدتی مقر نگهداری [[بیت المال]] بود.<ref> طه ابوسدیره، ص۲۸-۳۰: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | همچنین در مساجد جامع مکانی بود که در آن اموال یتیمان را به امانت میگذاشتند و اموال مسجد را نگهداری میکردند. مسجد جامع عمرو و عاص نیز مدتی مقر نگهداری [[بیت المال]] بود.<ref> طه ابوسدیره، الحرکة العلمیة فی جامع عمرو بن العاص فی عصر الولادة، ۱۴۱۰ق، ص۲۸-۳۰: بنقل از دانشنامه جهان اسلام، ج۱، ص۴۳۵۴.</ref> | ||
===کارکردهای اجتماعی=== | ===کارکردهای اجتماعی=== | ||
خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
=== فعالیتهای آموزشی امامیه=== | === فعالیتهای آموزشی امامیه=== | ||
[[پرونده:مسجد حاکم مصر.jpg|بندانگشتی|[[مسجد حاکم مصر]]]] | [[پرونده:مسجد حاکم مصر.jpg|بندانگشتی|[[مسجد حاکم مصر]]]] | ||
به گفته فیاض، حکومتها بر فعالیتهای مساجد جامع نظارت داشتند و نظارت آنها مانع از فعالیتهای جدی عالمان [[امامیه]] در مساجد جامع میشد. [[حضرت علی(ع)]] در [[مسجد کوفه]]، [[امام سجاد]]، [[امام باقر]] و [[امام صادق]] (ع) در [[مسجد نبوی]]، حلقههای آموزشی داشتند. [[شیعیان]] نیز در برخی مساجد جامع، حلقههای بحث و [[فتوا]] برقرار میکردند که بیشتر با [[توریه]] و [[تقیه]] همراه بود.<ref> فیاض، تاریخ التربیه عند الامامیه و اسلافهم من الشیعه بین عهدی الصادق و الطوسی، ۱۹۸۳م، ص۷۶.</ref> اما در دوره [[آل بویه]] با حمایت آنان از شیعیان، برخی از عالمان بزرگ شیعی در مساجد جامع برنامههای آموزشی داشتند. چنانکه [[ابن عقده کوفی|ابن عقده]] در مسجد جامع رصافه و نیز [[مسجد براثا|مسجد جامع براثا]]، مجلس املای [[حدیث]] داشت.<ref>خطیب بغدادی، ج۶، ص۱۴۷-۱۵۹.</ref> | به گفته فیاض، حکومتها بر فعالیتهای مساجد جامع نظارت داشتند و نظارت آنها مانع از فعالیتهای جدی عالمان [[امامیه]] در مساجد جامع میشد. [[حضرت علی(ع)]] در [[مسجد کوفه]]، [[امام سجاد]]، [[امام باقر]] و [[امام صادق]] (ع) در [[مسجد نبوی]]، حلقههای آموزشی داشتند. [[شیعیان]] نیز در برخی مساجد جامع، حلقههای بحث و [[فتوا]] برقرار میکردند که بیشتر با [[توریه]] و [[تقیه]] همراه بود.<ref> فیاض، تاریخ التربیه عند الامامیه و اسلافهم من الشیعه بین عهدی الصادق و الطوسی، ۱۹۸۳م، ص۷۶.</ref> اما در دوره [[آل بویه]] با حمایت آنان از شیعیان، برخی از عالمان بزرگ شیعی در مساجد جامع برنامههای آموزشی داشتند. چنانکه [[ابن عقده کوفی|ابن عقده]] در مسجد جامع رصافه و نیز [[مسجد براثا|مسجد جامع براثا]]، مجلس املای [[حدیث]] داشت.<ref>خطیب بغدادی، دارالعرب الاسلامی، ج۶، ص۱۴۷-۱۵۹.</ref> | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
== منابع== | == منابع== | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} | ||
* | * ابن ادریس حلی، محمد بن منصور، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۰ق. | ||
* | * ابن جبیر، محمد بن احمد، رحلة ابن جبیر، بیروت، دار و مکتبة الهلال، بیتا. | ||
* ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، تحقیق: محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م. | |||
* ابن شبه نمیری، عمر بن شبه، تاریخ المدینة المنورة، قم، دارالفکر، ۱۳۶۸ش. | |||
* ابن عبدالحکم، فتوح مصر و المغرب، بیجا، مکتبة الثقافة الدینیه، ۱۴۱۵ق. | |||
* ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، تحقیق: ثروت عکاشه، القاهره، الهیئة المصریه العامه للکتاب، ۱۹۹۲م. | * ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم، المعارف، تحقیق: ثروت عکاشه، القاهره، الهیئة المصریه العامه للکتاب، ۱۹۹۲م. | ||
* ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م. | |||
* ابوصلاح حلبی، تقیالدین بن نجمالدین، الکافی فی الفقه، تصحیح: رضا استادی، اصفهان، کتابخانه عمومی امام امیرالمؤمنین علیهالسلام، ۱۴۰۳ق. | |||
* [http://lib.eshia.ir/22015/1/1 ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبدالله، ذکر اخبار اصبهان، لیدن، ۱۹۳۴م.] | |||
* ابیض، ملکه، تنظیم التعلیم فی المسجد الجامع بدمشق قبل نشوء المدارس، التراث الشعبی، ش۲۲، جمادیالاولی ۱۴۰۶ق. | |||
* احمد، منیرالدین، دور المجالس الاسلامیه، مؤسسات و ممارسات. | |||
* بحشل، اسلم بن سهل، تاریخ واسط، بیروت، عالم الکتب، ۱۴۰۶ق. | |||
* بسوی، یعقوب بن سفیان، المرعفه و التاریخ، تحقیق: اکرم ضیاء عمری، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۹۸۱م/۱۴۰۱ق. | |||
* حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دارصادر، ۱۹۹۵م. | |||
*[http://lib.eshia.ir/40310/6/1 خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، تحقیق: بشار عواد، دارالعرب الاسلامی.] | |||
* دینوری، احمد بن داود، الاخبارالطوال، تحقیق: عبدالمنعم عامر، قم، منشورات الرضی، ۱۳۶۸ش. | |||
* راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، تصحیح: صفوان عدنان داودی، بیروت، دارالقلم، دمشق، الدارالشامیه، ۱۴۱۲ق. | * راغب اصفهانی، حسین بن محمد، مفردات الفاظ القرآن، تصحیح: صفوان عدنان داودی، بیروت، دارالقلم، دمشق، الدارالشامیه، ۱۴۱۲ق. | ||
* شناوی، عبدالعزیز محمد، الازهر جامعا و جامعة، قاهره، ۱۹۸۳-۱۹۸۴م. | |||
* شهید اول، محمد بن مکی، البیان، تصحیح: محمد حسون، قم، ۱۴۱۲ق. | |||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تصحیح: سید محمدتقی کشفی، تهران، المکتبة المرتضویه لاحیاء الآثار الجعفریه، ۱۳۸۷ق. | |||
* طه ابوسدیره، الحرکة العلمیة فی جامع عمرو بن العاص فی عصر الولادة ۲۱-۲۵۴ق، قاهره، ۱۴۱۰ق/۱۹۹۰م. | |||
* فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، قم، نشر هجرت، ۱۴۰۹ق. | * فراهیدی، خلیل بن احمد، العین، قم، نشر هجرت، ۱۴۰۹ق. | ||
* | * فیاض، عبدالله، تاریخ التربیه عند الامامیه و اسلافهم من الشیعه بین عهدی الصادق و الطوسی، بیروت، ۱۹۸۳م. | ||
* | * قلقشندی، احمد بن علی، صبح الاعشی فی صناعة الانشاء، قاهره، وزارة الثقافة و الارشاد القومی المؤسسة المصریة العامه، بیتا. | ||
* | * کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علیاکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۷ق. | ||
* ماوردی، علی بن محمد، بغداد، الاحکام السلطانیه و الولایات الدینیه، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م. | |||
* مبرد، محمد بن یزید، الکامل، قاهره، چاپ: محمد ابوالفضل ابراهیم و سید شحاته، ۱۹۵۶م/۱۳۷۶ق. | |||
* | |||
* | |||
* محقق حلی، جعفر بن حسن، المعتبر فی شرح المختصر، تصحیح: سید مهدی شمس الدین و دیگران، قم، مؤسسة سیدالشهداء، ۱۴۰۷ق. | * محقق حلی، جعفر بن حسن، المعتبر فی شرح المختصر، تصحیح: سید مهدی شمس الدین و دیگران، قم، مؤسسة سیدالشهداء، ۱۴۰۷ق. | ||
* | * مقری، احمد بن محمد، نفح الطیب | ||
* مقریزی، احمد بن علی، السلوک لمعرفة دول الملوک، بیروت، چاپ: محمد عبدالقادر عطا، ۱۴۱۸ق/۱۹۹۷م. | |||
* مقریزی، احمد بن علی، المواعظ و الاعتبار بذکر الخط و الآثار، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق. | |||
* مونس، حسین، المساجد، کویت، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م. | |||
* ناصرخسرو، سفرنامه، تهران، انتشارات زوار، ۱۳۸۱ش. | |||
* نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح: عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق. | * نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح: عباس قوچانی و علی آخوندی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۴ق. | ||
* | * نوری، حسین بن محمدتقی، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسة آل البیت، ۱۴۰۸ق. | ||
* یعقوبی، احمد بن ابییعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دارصادر، بیتا. | * یعقوبی، احمد بن ابییعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دارصادر، بیتا. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== پیوند به بیرون== | == پیوند به بیرون== |
ویرایش