منع حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

'''منع حدیث''' یا '''منع کتابت حدیث،''' به جلوگیری از نقل و نوشتن احادیث [[پیامبر اکرم|پیامبر اسلام(ص)]] گفته می‌شود. منع حدیث از دوره خلافت [[خلیفه اول]] و [[خلیفه دوم|خلیفه دوم،]]  آغاز شد و تا زمان [[عمر بن عبدالعزیز]] یعنی حدود ۱۰۰ سال ادامه یافت.

به‌باور شیعیان منع حدیث موجب [[جعل حدیث]]، نابودی نخستین متون حدیثی، پیدایش مذاهب و تغییر سنت پیامبر اسلام شده است.

[[اهل‌سنت]] و [[شیعه|شیعیان]] درخصوص علت جلوگیری از نوشتن حدیث اختلاف‌نظر دارند. عالمان اهل سنت می‌گویند: علت منع حدیث بیم از مخلوط‌شدن [[حدیث|احادیث]] با [[قرآن]]،<ref>متقی هندی، کنزالعمال، ۱۴۰۱ق، ج۱۰، ص۲۹۱-۲۹۲، ح۲۹۴۷۴.</ref>پیشگیری از اختلاف مسلمانان،<ref>ذهبی، تذکرة الحفاظ، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۹.</ref> نگرانی از کم‌توجهی به حفظ حدیث و اعتماد صِرف بر نوشته‌ها،<ref> ابوزهره، الحدیث و المحدثون، ۱۳۷۸ق، ص۱۳.</ref> ترس از سرگرم‌شدن مردم با چیزی غیر قرآن،<ref>غزالی، احیاء العلوم، ج۱۰، ص۷۹ به نقل از دیاری بیگدلی، «نقد و بررسی علل و انگیزه‌های منع نگارش حدیث»، ص۴۴.</ref> جلوگیری از نشر احادیث غیرمعتبر، نگرانی از به‌وجود آمدن کتابی در کنار [[قرآن]] و عدم آشنایی راویان حدیث با کتابت بوده است.<ref>دیاری بیدگلی، «نقد و بررسی علل و انگیزه‌های منع نگارش حدیث»، ص۴۰-۴۸.</ref>

== بدعت یا سنت؟==

  | توضیحات =  

}}</onlyinclude>

[[ar:منع تدوين الحديث]]

[[ur:منع تدوین حدیث]]