Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵
ویرایش
جز (←لعان در فقه اسلامی) |
جز (←پیامها و برداشتها: جزیی) |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==پیامها و برداشتها== | ==پیامها و برداشتها== | ||
برخی از مفسرین برداشتهای گوناگونی از این آیه داشتهاند چنانکه [[محسن قرائتی]] در کتاب [[تفسیر نور]] خود به برخی از پیامها و برداشتهای آیه اشاره | برخی از مفسرین برداشتهای گوناگونی از این آیه داشتهاند چنانکه [[محسن قرائتی]] در کتاب [[تفسیر نور]] خود به برخی از پیامها و برداشتهای آیه اشاره مینماید؛ از جمله آنکه حفظ آبرو، برای کنترل مردم از رسوا نمودن یکدیگر به شدت در [[اسلام]] مورد توجه بوده است و این آیات نگاه ویژهای در حمایت از حقوق زنان دارد و همچنین اجرای قوانین و دستورات [[خداوند]] به نفع مردم است و قوانین کیفری اسلام، احکامی برخاسته از [[حکمت الهی]] است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۱۵۰.</ref> برخی دیگر اشاره [[قرآن]] به بیان کیفیت لعان و بیان حکم آن را نشانه مشروعیت [[لعان]] در اسلام دانستهاند که مظهری از حُسن تشریع اسلامی است.<ref>جزایری، ایسر التفاسیر، ۱۴۱۶ق، ج۳، ص۵۵۱.</ref> | ||
[[مکارم شیرازی]] با برداشت از آیه ۱۰، لعان را یک نوع فضل الهی دانسته که به وسیله آن یکی از مشکلات در مناسبات بین دو همسر، به نحو صحیحی برطرف میشود؛ زیرا از یک سو شوهر مجبور نخواهد بود که اگر کار خلافی از همسر خود مشاهده نمود سکوت کند و یا به دنبال چهار شاهد برود و این راز دردناک را برملا کند و از سوی دیگر زن هم به مجرد اتهام در معرض مجازات قرار نمیگیرد و حق دفاع برای او محفوظ است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۳۸۲.</ref> اما [[طبرسی]] در کتاب [[مجمع البیان]] خود به نقل از دیگران منظور از آیه را رحمت و [[توبه]] پذیر و حکیم بودن خداوند دانسته که در کیفر دادن عجله نکرده و بهواسطه [[زنا]]، رسوا نمیکند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۰۳.</ref> | [[مکارم شیرازی]] با برداشت از آیه ۱۰، لعان را یک نوع فضل الهی دانسته که به وسیله آن یکی از مشکلات در مناسبات بین دو همسر، به نحو صحیحی برطرف میشود؛ زیرا از یک سو شوهر مجبور نخواهد بود که اگر کار خلافی از همسر خود مشاهده نمود سکوت کند و یا به دنبال چهار شاهد برود و این راز دردناک را برملا کند و از سوی دیگر زن هم به مجرد اتهام در معرض مجازات قرار نمیگیرد و حق دفاع برای او محفوظ است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۳۸۲.</ref> اما [[طبرسی]] در کتاب [[مجمع البیان]] خود به نقل از دیگران منظور از آیه را رحمت و [[توبه]] پذیر و حکیم بودن خداوند دانسته که در کیفر دادن عجله نکرده و بهواسطه [[زنا]]، رسوا نمیکند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۲۰۳.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |