تسبیحات اربعه: تفاوت میان نسخه‌ها

تسبیحات اربعه از چهار ذکر سُبْحانَ اللهِ(تسبیح)، الْحَمْدُ لِلهِ(تحمید)،  لا إلهَ إلاّ اللهُ(تهلیل)، و اللهُ أکْبَرُ(تکبیر) تشکیل شده است. با این حال به این چهار ذکر تسبیحات اربعه گفته می‌شود با این که فقط بخش اول تسبیح است و بقیه تحمید و تهلیل و تکبیر. شیخ انصاری علت این نامگذاری را یا ناشی از غلبه دادن تسبیح بر سایر اذکار دانسته و یا علت را این دانسته که چون مفهوم همه این اذکار به نوعی پیراسته ساختن خداوند از صفات بشری است و این مفهوم همان مفهوم تسبیح است به همین دلیل این چهار ذکر، به تسبیحات اربعه معروف شده است.<ref>شیخ انصاری، کتاب الصلاة، ج۱، ص ۳۴۵.</ref>

در روایاتی  چهار گوشه کعبه، به تسبیحات اربعه مرتبط شده است: «امام صادق(علیه السلام) فرمود: « كعبه چهارگوش است چون محاذى [[بیت المعمور]]  است. بیت المعمور چهارگوش است، چون محاذى عرش است. عرش چهارگوش است چون كلماتى كه دین اسلام بر آن استوار است چهار است: ۱ـ سبحان الله ۲ـ الحمد لله ۳ـ لا إله إلاّ الله ۴ـ الله اكبر.»<ref>من لا یحضره الفقیه،شیخ صدوق‏، ج‏۲، ص ۱۹۱.</ref>

در [[نمازهای روزانه]]،(نماز ظهر،عصر وعشا) ذکر تسبیحات اربعه(سُبْحانَ اللهِ والْحَمْدُ لِلهِ و لا إلهَ إلاّ اللهُ و اللهُ أکْبَرُ) در رکعت‌های سوم و چهارم به جای [[حمد]] و سوره خوانده می‌شود.<ref>فاضلی، عرفان نماز، ۱۳۸۸ش، ص۸۵.</ref> به [[فتوا|فتوای]] برخی [[مراجع تقلید]]، در رکعت سوم و چهارم، تسبیحات اربعه باید سه مرتبه خوانده شود و بعضی دیگر مراجع، خواندنِ یک مرتبه را کافی می‌دانند.<ref>بنی هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۵۵۲.</ref> هم چنین هنگامی که وقت نماز تنگ است، نمازگزار باید فقط یک بار این ذکر را بخواند. <ref>العروة الوثقی(المحشی)، ج۲، ص ۵۳۵.</ref>

علاوه بر نمازهای روزانه، ذکر تسبیحات اربعه در [[نماز جعفر طیار]] پس از خواندن سوره (سیصد مرتبه)<ref>قمی، دستورالعمل و مرواریدهای درخشان، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۷.</ref>، در [[نمازهای ماه رمضان|نماز مشترک شب‌های ماه رمضان]] (هفت مرتبه)<ref>قمی، مفاتیح الجنان، نمازهای ماه رمضان، پس از دعای افتتاح.</ref> و در اعمال ماه [[جمادی‌الآخر]] بعد از اتمام نمازِ مشترک (هفتاد مرتبه) خوانده می‌شود.