confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۹۳
ویرایش
(پیوند میان ویکی و حذف از مبدا ویرایش) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان = [[فتوای تحریم تنباکو]] |:«بسم الله الرحمن الرحیم | {{جعبه نقل قول| عنوان = [[فتوای تحریم تنباکو]] |:«بسم الله الرحمن الرحیم | ||
الیوم استعمال توتون و تنباکو بِأی نَحوٍ کان در حکم محاربه با امام زمان علیهالسلام است.»|تاریخ بایگانی|| منبع = اصفهانی کربلایی، تاریخ دخانیه، ۱۳۷۷ش، ص۱۱۸.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پسزمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | الیوم استعمال توتون و تنباکو بِأی نَحوٍ کان در حکم محاربه با امام زمان علیهالسلام است.»|تاریخ بایگانی|| منبع = اصفهانی کربلایی، تاریخ دخانیه، ۱۳۷۷ش، ص۱۱۸.| تراز = چپ| عرض = ۲۳۰px| رنگ پسزمینه =#ffeebb| اندازه خط = ۱۲px| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | ||
پس از درگذشت شیخ انصاری در سال [[سال ۱۲۸۱ هجری قمری|۱۲۸۱ق]]، میرزای شیرازی به [[مرجعیت]] رسید. به گفته [[آقابزرگ تهرانی]] پس از درگذشت شیخ انصاری، شاگردان برجسته او بر مرجعیت میرزا اتفاقنظر داشتند، بهجز گروهی از علمای آذربایجان که مرجعیت [[سید حسین کوهکمرهای]] دیگر شاگرد شیخ انصاری را برای منطقه و قوم خود مطرح کردند. پس از درگذشت کوهکمرهای در سال ۱۲۹۹ق، میرزای شیرازی مرجع واحد شیعیان شد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۸.</ref> | پس از درگذشت [[شیخ انصاری]] در سال [[سال ۱۲۸۱ هجری قمری|۱۲۸۱ق]]، میرزای شیرازی به [[مرجعیت]] رسید. به گفته [[آقابزرگ تهرانی]] پس از درگذشت شیخ انصاری، شاگردان برجسته او بر [[مرجعیت]] میرزا اتفاقنظر داشتند، بهجز گروهی از علمای آذربایجان که مرجعیت [[سید حسین کوهکمرهای]] دیگر شاگرد شیخ انصاری را برای منطقه و قوم خود مطرح کردند. پس از درگذشت کوهکمرهای در سال ۱۲۹۹ق، میرزای شیرازی مرجع واحد شیعیان شد.<ref> آقابزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۴۳۸.</ref> | ||
[[فقیه|فقیهان]] و [[اصول فقه|اصولیان]]، جایگاه علمی میرزای شیرازی را با استادش [[شیخ انصاری]] مقایسه کرده و برخی وی را برتر از شیخ دانستهاند.<ref>شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۱۱.</ref> | [[فقیه|فقیهان]] و [[اصول فقه|اصولیان]]، جایگاه علمی میرزای شیرازی را با استادش [[شیخ انصاری]] مقایسه کرده و برخی وی را برتر از شیخ دانستهاند.<ref>شبیری زنجانی، جرعهای از دریا، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۱۱۱.</ref> |