Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۲۱۱
ویرایش
عبدالعظیم حسنی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←مصاحبت با ائمه(ع)
جز (←تولد و وفات) |
جز (←مصاحبت با ائمه(ع)) |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== مصاحبت با ائمه(ع) == | == مصاحبت با ائمه(ع) == | ||
عبدالعظیم محضر چند امام را درک کرده است. [[آقابزرگ تهرانی]] نقل می‌کند که عبدالعظیم حسنی، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را درک کرده و ایمان خویش را بر [[امام هادی(ع)]] عرضه داشته و در زمان وی وفات یافت،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، دار الاضواء، ج۷، ص۱۹۰.</ref> اما [[آیت‌الله خویی]]، هم‌عصر بودن عبدالعظیم با امام رضا(ع) را رد می‌کند.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱۱، ص۵۳.</ref> | عبدالعظیم محضر چند امام را درک کرده است. [[آقابزرگ تهرانی]] نقل می‌کند که عبدالعظیم حسنی، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را درک کرده و ایمان خویش را بر [[امام هادی(ع)]] عرضه داشته و در زمان وی وفات یافت،<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، دار الاضواء، ج۷، ص۱۹۰.</ref> در کتاب [[الاختصاص (کتاب)|الاختصاص]] نیز روایتی از عبدالعظیم از امام رضا(ع) نقل شده است؛<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۴۷.</ref> اما [[آیت‌الله خویی]]، هم‌عصر بودن عبدالعظیم با امام رضا(ع) را رد می‌کند.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱۱، ص۵۳.</ref> | ||
[[شیخ طوسی]] در [[رجال شیخ طوسی|کتاب رجالی خویش]]، وی را در زمره [[اصحاب امام عسکری(ع)]] نام می‌برد.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۴۰۱.</ref> به گفته [[عزیزالله عطاردی]]، با توجه به حالات عبدالعظیم حسنی و تحقیق در روایات وی، می‌توان دریافت که او [[امام کاظم(ع)]]، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده است.<ref>عطاردی، عبدالعظیم الحسنی حیاته و مسنده، ۱۳۸۳ش، ص۳۷.</ref> | [[شیخ طوسی]] در [[رجال شیخ طوسی|کتاب رجالی خویش]]، وی را در زمره [[اصحاب امام عسکری(ع)]] نام می‌برد.<ref>طوسی، رجال الطوسی، ۱۳۷۳ش، ص۴۰۱.</ref> به گفته [[عزیزالله عطاردی]]، با توجه به حالات عبدالعظیم حسنی و تحقیق در روایات وی، می‌توان دریافت که او [[امام کاظم(ع)]]، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده است.<ref>عطاردی، عبدالعظیم الحسنی حیاته و مسنده، ۱۳۸۳ش، ص۳۷.</ref> از نظر محمد محمدی ری‌شهری، آنچه مسلم و قطعی است این است که عبدالعظیم حسنی، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده و از آنها احادیث فراوانی نقل کرده است.<ref>محمدی ری‌شهری، حکمت‌نامه حضرت عبدالعظیم الحسنی(ع)، ۱۳۹۰ش، ص۱۸.</ref> | ||
درباره برخورد عبدالعظیم با [[امامان شیعه|امامان]] نقل شده که او هرگاه وارد مجلس امام جواد(ع) یا امام هادی(ع) می‌شد، با کمال ادب و خضوع و [[حیا]] و [[تواضع]]، در حالی که دست‌های خود را از ردا بیرون آورده بود، به حضور آن امامان سلام عرض می‌کرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود می‌خواند و در کنار خویش می‌نشاند؛ به حدّی که زانوی او به زانوی امام می‌چسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال می‌کرد. این برخورد موجب حسرت و غبطه دیگران می‌شد.<ref>زندگانی حضرت عبدالعظیم(ع)، ص۳۰.</ref> | درباره برخورد عبدالعظیم با [[امامان شیعه|امامان]] نقل شده که او هرگاه وارد مجلس امام جواد(ع) یا امام هادی(ع) می‌شد، با کمال ادب و خضوع و [[حیا]] و [[تواضع]]، در حالی که دست‌های خود را از ردا بیرون آورده بود، به حضور آن امامان سلام عرض می‌کرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود می‌خواند و در کنار خویش می‌نشاند؛ به حدّی که زانوی او به زانوی امام می‌چسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال می‌کرد. این برخورد موجب حسرت و غبطه دیگران می‌شد.<ref>زندگانی حضرت عبدالعظیم(ع)، ص۳۰.</ref> | ||