Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۹۵
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
حج عبادت مخصوصى است که به منظور اطاعت و [[قصد قربت|تقرّب]] به خداوند<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۸۵.</ref> و در مکانی مقدس به نام [[مکه]] و در ماه [[ذیالحجه]] انجام میشود.<ref>مهریزی، م (صدر طباطبائی)، فرهنگنامه حج و عمره و اماکن مربوطه، ۱۳۶۷ش، ص۱۳.</ref> بر هر مسلمانی واجب است ـ در صورت مهیاشدن شرایط ـ به حج برود.<ref>حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۴۵.</ref> | حج عبادت مخصوصى است که به منظور اطاعت و [[قصد قربت|تقرّب]] به خداوند<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۸۵.</ref> و در مکانی مقدس به نام [[مکه]] و در ماه [[ذیالحجه]] انجام میشود.<ref>مهریزی، م (صدر طباطبائی)، فرهنگنامه حج و عمره و اماکن مربوطه، ۱۳۶۷ش، ص۱۳.</ref> بر هر مسلمانی واجب است ـ در صورت مهیاشدن شرایط ـ به حج برود.<ref>حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۱۴۵.</ref> | ||
حج در نگاه اسلام، اهمیت و ارزش بسیار والایی دارد و همین سبب شده است حج را در [[فروع دین]] اسلام جای دهند.<ref>طیب، اطیب | حج در نگاه اسلام، اهمیت و ارزش بسیار والایی دارد و همین سبب شده است حج را در [[فروع دین]] اسلام جای دهند.<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۲۹۶.</ref> | ||
[[قرآن]] سورهای با نام [[سوره حج]] دارد و در آیات بسیاری به مسائل حج پرداخته است.<ref>برای نمونه: سوره حج، آیات ۲۷- ۳۲.</ref> بر اساس آیه ۲۷ [[سوره حج]]، [[حضرت ابراهیم(ع)]] مأمور شد حکم حج را به مردم ابلاغ کند. قرآن حج را از [[شعائر الهی]] معرفی کرده است.<ref>سوره حج، آیه۳۲.</ref> همچنین در قرآن به معین بودن ماههای برگزاری حج تصریح شده است.<ref>آیه ۱۹۷ سوره بقره.</ref> | [[قرآن]] سورهای با نام [[سوره حج]] دارد و در آیات بسیاری به مسائل حج پرداخته است.<ref>برای نمونه: سوره حج، آیات ۲۷- ۳۲.</ref> بر اساس آیه ۲۷ [[سوره حج]]، [[حضرت ابراهیم(ع)]] مأمور شد حکم حج را به مردم ابلاغ کند. قرآن حج را از [[شعائر الهی]] معرفی کرده است.<ref>سوره حج، آیه۳۲.</ref> همچنین در قرآن به معین بودن ماههای برگزاری حج تصریح شده است.<ref>آیه ۱۹۷ سوره بقره.</ref> | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
===پیش از اسلام=== | ===پیش از اسلام=== | ||
حجْ سنت ابداعی اسلام نیست، بلکه بنابر [[حدیث|روایات]]، برخی از [[پیامبران]] [[طواف|طوافِ]] [[کعبه]] انجام دادهاند.<ref>عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۸۶.</ref> حتی [[شرک|مشرکان]] مکه نیز پیش از اسلام به حج و طواف کعبه میپرداختند و سنتهای خاص خود را داشتند که اسلام برخی از آنها را تأیید نکرد، همچون طواف عریان<ref>آلوسی، روح | حجْ سنت ابداعی اسلام نیست، بلکه بنابر [[حدیث|روایات]]، برخی از [[پیامبران]] [[طواف|طوافِ]] [[کعبه]] انجام دادهاند.<ref>عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۸۶.</ref> حتی [[شرک|مشرکان]] مکه نیز پیش از اسلام به حج و طواف کعبه میپرداختند و سنتهای خاص خود را داشتند که اسلام برخی از آنها را تأیید نکرد، همچون طواف عریان<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۳۴.</ref> و تغییر روزهای حج.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۶، ص۴۵.</ref> برخی ادیان الهی و غیر الهی نیز مناسکی همچون حج مسلمانان داشتهاند. [[یهود|یهودیان]] تا زمان بقای [[معبد سلیمان]] موظف به حضور در آنجا در سه عید معیّن بودند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۸۸.</ref> | ||
==حکم، اقسام و مناسک== | ==حکم، اقسام و مناسک== | ||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
از دیگر مسئولیتها، «[[سدانت|سِدانت]]» بود که بر اساس آن، شخصی متولی و کلیددار [[کعبه]] میگردید.<ref>ابن اثیر، | از دیگر مسئولیتها، «[[سدانت|سِدانت]]» بود که بر اساس آن، شخصی متولی و کلیددار [[کعبه]] میگردید.<ref>ابن اثیر، | ||
النهایة، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۳۴۰.</ref> این مسئولیت در میان تیره [[بنیعبدالدار]] بود.<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۳۹۱.</ref> [[سقایة الحاج|سقایت]] و آبرسانی به حاجیان نیز از دیگر مسئولیتها بود<ref>ابن اثیر، الكامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۲۱.</ref> که عباس عموی پیامبر عهدهدار آن بود.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۳۹۹.</ref> | |||
پس از [[فتح مکه]]، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] تنها دو مسئولیت سدانت و سقایت را باقی گذاشت<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۴۱۲.</ref> و آنها را به همان افرادی که عهدهدار آن بودند، برگرداند.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۰۱.</ref> همچنین پذیرایی از حاجیان فقیر نیز از [[بیت المال|بیتالمال]] هزینه میشد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۵۷.</ref> | پس از [[فتح مکه]]، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] تنها دو مسئولیت سدانت و سقایت را باقی گذاشت<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۴۱۲.</ref> و آنها را به همان افرادی که عهدهدار آن بودند، برگرداند.<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۰۱.</ref> همچنین پذیرایی از حاجیان فقیر نیز از [[بیت المال|بیتالمال]] هزینه میشد.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۵۷.</ref> |