سید عبدالهادی شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

==زندگی نامه==

سید عبدالهادی شیرازی در عصر [[جمعه]] [[۱۰ صفر]] ۱۳۸۲ق در [[کوفه]] بر اثر بیماری تب درگذشت و در [[حرم امیرالمومنین]] به خاک سپرده شد.<ref>گلشن ابرار، ج۴، ص۴۴۵.</ref>

سید عبدالهادی در شهر [[سامرا]] تحصیلات مقدماتی خویش را با میرزا علی آقا (فرزند میرزای شیرازی) و میرزا محمدتقی شیرازی به پایان برد. وی در سال ۱۳۲۶ق راهی نجف شد و در درس [[آخوند خراسانی]] و [[شیخ الشریعه اصفهانی]] شرکت کرد و فلسفه و حکمت را از [[محمدباقر اصتهباناتی]] و درس اخلاق را از شیخ [[رضا تبریزی]] آموخت.<ref>گلشن ابرار، ج۴، ص۴۳۷.</ref> سید عبدالهادی پس از بازگشت به سامرا، دوباره به درس سید علی آقا شیرازی رفت و بعد از مدتی وی با استاد دیگرش [[محمدتقی شیرازی]] رهبر مردم عراق در جریان انقلاب ضد انگلیسی، به [[کربلا]] مهاجرت کرد. وی بعدها به [[نجف|نجف اشرف]] رفت و پس از درگذشت شیخ الشریعه اصفهانی، تدریس طلاب [[حوزه نجف]] را به عهده گرفت.<ref>گلشن ابرار، ج۴،ص۴۳۷.</ref> <ref>دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۰.</ref>

وی از اساتیدی چون شیخ الشریعه اصفهانی، سید مهدی آل حیدر کاظمی، سید علی آقا شیرازی، علی یزدی نجفی و [[شیخ عباس قمی]]، [[اجازه نقل روایت]] داشت.<ref>گلشن ابرار،جلد ۴، ص۴۳۸.</ref>

===برخی از شاگردان===

===آثار علمی===

سید عبدالهادی در [[مسجد شیخ انصاری]] در [[نجف]] [[نماز جماعت]] اقامه می‌کرد. در سال ۱۳۶۵ق با درگذشت [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[حاج آقا حسین قمی]] عهده‌دار مرجعیت شیعیان گردید؛ ولی برخی از خواص علمای حوزه نجف، سید عبدالهادی شیرازی را جهت تصدی این امر شایسته‌تر دانسته و از ایشان خواستند این منصب دینی را به عهده بگیرند. سید عبدالهادی با وجود اکراه، این مسئولیت را پذیرفت و رساله وی منتشر شد.<ref> الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۳و۱۲۵۴، [http://farsi.al-shia.org/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B8%D9%85%DB%8C-%D8%B3%D9%8A%D9%91%D8%AF-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%D9%8A-%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%8A/ بنقل از الشیعه].</ref><ref>گلشن ابرار، ج۴، ص۴۴۰.</ref>

==فتوای ضد کمونیسم==

سید عبدالهادی شیرازی از مراجع تقلیدی مخالف حکومت و سلطه جابرانه حزب کمونیست عراق بود. در سال ۱۳۷۹ق [[سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادی شیرازی [[فتوا]] به گمراهی حزب کمونیست دادند.<ref>حرزالدین، معارف الرجال، ج۲، ص۷۸.</ref> {{یادداشت|متن فتوای سید عبدالهادی شیرازی که در تاریخ [[هشتم شوال]] ۱۳۷۹ق صادر شد، چنین است: «الشیوعیةُ ضلالٌ و إلحادٌ فلایَجوزُ الإنتماءُ إلیها؛ کمونیسم، گمراهی و بی‌ایمانی است پس گرایش به آن جایز نیست.»}}

سید عبدالهادی شیرازی در سال ۱۳۶۹ق بر اثر بیماری از هر دو چشم نابینا شد. وی را برای ادامه معالجات به [[تهران]] آوردند؛ ولی  معالجه سودبخش واقع نشد. سید عبدالهادی در زمان حضور در ایران با علما و بزرگان دو [[حوزه علمیه مشهد|حوزه مشهد]] و [[حوزه علمیه قم در دوره معاصر|قم]] به خصوص با [[آیت الله بروجردی]] دیدار داشت. پس از رحلت آیت الله بروجردی، بسیاری از مقلدین وی به صف مقلدین آیت الله شیرازی پیوستند.<ref> الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۳و۱۲۵۴. [http://farsi.al-shia.org/%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D8%B8%D9%85%DB%8C-%D8%B3%D9%8A%D9%91%D8%AF-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%87%D8%A7%D8%AF%D9%8A-%D8%B4%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%8A/ بنقل از الشیعه]؛ دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۱.</ref>