سلفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از نظر تاریخی، سلفی‌گری، دشمن خود را در درون اهل‌سنت تعریف کرده بود. در حالی ‌که سلفی‌های وهابی، از ابتدا برضد شیعیان وارد میدان شدند و کشتار عتبات را در دوره محمد بن‌ عبدالوهاب به راه انداختند، سلفی‌های غیروهابی مانند اخوان‌المسلمین، روابط مناسبی با شیعیان داشتند؛ حتی در مواردی علیه دشمن صهیونیستی با یک‌دیگر هم‌کاری می‌کردند اما سلفی‌های جدید، شیعیان را مصداق رافضی‌گری می‌دانند که به ادعای آن‌ها از اسلام منحرف شده‌اند. برخی از گروه‌های سلفی نیز شیعیان را با هویت فارسی، مجوسی و صفوی خطاب می‌کنند. طرح موضوع [[هلال شیعی]] راه را برای تشدید مخالفت سلفی‌ها با شیعیان هموار کرد. سلفی‌های جدید با برجسته سازی خطر شیعیان، تلاش می‌کنند که همه [[اهل تسنن]] را در پشت سر خود در این مبارزه دوقطبی علیه شیعیان گردهم آورند، درحالی که بخش‌های مختلفی از اهل تسنن با شیعیان احساس هم‌بستگی و نزدیکی می‌کنند.<ref> پورحسن و سیفی، تقابل نئوسلفی‌ها با شیعیان و پیامدهای آن بر اتحاد جهان اسلام، ۱۳۹۴.</ref>