Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش صوری، جابهجایی مطالب، تغییر در ساختار مدخل و نوشتن شناسه) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:انگشتر با حکاکی یا اباصالح.jpg|بندانگشتی|حکاکی اغثنی یا اباصالح بر روی نگین انگشتر]] | [[پرونده:انگشتر با حکاکی یا اباصالح.jpg|بندانگشتی|حکاکی اغثنی یا اباصالح بر روی نگین انگشتر]] | ||
'''اَباصالح''' از | '''اَباصالح''' کنیهایی است که از قرن یازدهم قمری درباره [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] به کار رفته است. این واژه و واژههای مشابه آن، «صالح» و «باصالح»، در چند [[حدیث]] بهکار رفته است؛ اما در احادیث نیامده که کنیههای امام زمان است. محدثان و شارحان حدیث نیز آنها را کنیه امام زمان ندانستهاند. | ||
در این احادیث آمده است که اگر راه را گم کردید، با صدا زدن «صالح» و «اباصالح» یا «باصالح» از آنها برای یافتن راه کمک بخواهید. | |||
بر | ==اباصالح، کنیه منسوب به امام زمان== | ||
اباصالح یکی از کنیههایی است که برای امام زمان به کار میرود. به گفته [[میرزا حسین نوری]] عربزبانها در هنگام گرفتاری امام زمان(عج) را با نام «اباصالح» صدا میزنند و شاعران و ادیبان نیز این [[کنیه]] را در قصیدهها و مدایح خود ذکر میکنند.<ref> نوری، جنة المأوی، ۱۴۲۷ق، ص۱۳۶؛ نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵.</ref> | |||
==پیشینه کاربرد== | |||
برپایه کتاب داشنامه امام مهدی، کنیه «اباصالح» از قرن یازدهم قمری درباره او به کار رفته است و گزارشی از کاربرد این اصطلاح درباره امام مهدی پیش از قرن یازدهم وجود ندارد.<ref>ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۲۲.</ref> | |||
[[محمدباقر مجلسی |علامه مجلسی]] (۱۰۳۷-۱۱۱۰ق) به نقل از پدرش حکایتی نقل کرده که در آن شخصی به نام امیراسحاق استرآبادی در راه [[مکه]] گم شد و با گفتن «یا صالح یا اباصالح ارشدونا إلی الطریق» (ای صالح، ای اباصالح، راه را نشانمان بده)، شخصی را یافت که به او کمک کرد و او را به [[مکه]] رساند که بهگمانش [[امام مهدی(عج)]] بوده است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۷۶-۱۷۵.</ref> [[محدث نوری]] نیز احتمال داده است که کاربرد کنیه اباصالح برای حضرت مهدی از حکایتی گرفته شده است که از گمشدن فردی در مسیر حج خبر میدهد و با گفتن «یا اباصالح» نجات مییابد.<ref> نوری، نجمالثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۵۷۱.</ref> | |||
در [[دانشنامه امام مهدی (کتاب)|دانشنامه امام مهدی]] آمده است دلیلی برای انتساب «اباصالح» به [[امام مهدی(عج)]] وجود ندارد و آنچه سبب رواج انتساب این لقب به او شده، حکایاتی است که بر این معنا دلالت ندارند.<ref>ری شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۲۲-۳۲۳.</ref> | |||
==کاربرد واژه اباصالح در احادیث== | |||
در برخی از احادیث شیعه واژههای «باصالح» و «اباصالح» به کار رفته است؛ اما هیچیک از محدثان و شارحان حدیث مرد از این واژهها را امام زمان ندانستهاند. | |||
برای مثال در روایتی که [[احمد بن محمد بن خالد برقی]]([[سال ۲۰۰ هجری قمری|۲۰۰]]-۲۷۴ یا ۲۸۰ق) از [[امام صادق]](ع) نقل کرده، آمده است: «هرگاه راه را گم کردی، صدا بزن «یا صالح و یا باصالح ارشدانا إلی الطریق، رحمکما الله» (ای صالح و ای باصالح راه را به ما نشان دهید. خداوند شما را رحمت کند).<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۲، ص۳۶۲-۳۶۳.</ref> | |||
همچنین [[شیخ صدوق]]([[سال ۳۰۵ هجری قمری|۳۰۵]]-[[سال ۳۸۱ هجری قمری|۳۸۱]]ق) با اندکی اختلاف نقل کرده است: «یا صالح او یا اباصالح ارشدونا إلی الطریق، یرحمکم الله» (ای صالح یا ای اباصالح راه را به ما نشان دهید. خداوند شما را رحمت کند).<ref> صدوق، من لا یحضره الفقیه،۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۸.</ref> او سپس حدیث دیگری نقل کرده است که بر اساس آن بخش خشکی زمین به «صالح» و بخش دریایی آن به «حمزه» سپرده شده است.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه،۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۸.</ref> | |||
گفتهاند نه [[شیخ صدوق]] و نه هیچیک از شارحان [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لایحضره الفقیه]] لقب یاد شده را بر [[امام مهدی(عج)]] تطبیق نکردهاند.<ref>ریشهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۲۲.</ref> همچنین در روایتی از کتاب محاسن نوشته برقی، صالح نه امام زمان، که یکی از [[اجنه]] معرفی شده است که وظیفه امدادرسانی به کسانی را برعهده دارد که راه را گم کردهاند.<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۲، ص۳۸۰.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== |