امام محمد باقر علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب''' مشهور به '''امام محمدِ باقر(ع)''' ([[سال ۵۷ هجری قمری|۵۷]]-[[سال ۱۱۴ هجری قمری|۱۱۴ق]]) پنجمین [[امامان شیعه|امام شیعیان]] بعد از پدرش [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] است. است. مشهورترین لقب او «باقر» به معنای شکافنده است که برپایه [[حدیث لوح]]، این لقب را [[پیامبر اسلام(ص)]] پیش از ولادتش به او داد. امام باقر(ع) حدود ۱۹ سال [[امامت]] شیعیان (از سال [[سال ۹۵ هجری قمری|۹۵ق]] تا [[سال ۱۱۴ هجری قمری|۱۱۴ق]]) را برعهده داشت که با پنج تن از [[فهرست خلفای بنی‌امیه|خلفای بنی‌امیه]] همزمان بود: [[ولید بن عبدالملک]]، سلیمان بن عبدالملک، [[عمر بن عبدالعزیز]]، یزید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک. امام در ۵۷ سالگی در [[۷ ذی‌الحجه]] [[سال ۱۱۴ق]] به [[شهادت]] رسید. برخی هشام بن عبدالملک و بعضی ابراهیم بن ولید را عامل شهادت او دانسته‌اند. طبق منابع تاریخی، امام باقر(ع) هنگام [[واقعه کربلا]] خردسال بود و در این واقعه حضور داشت.   

باقرالعلوم(ع) در علم، [[زهد]]، عظمت و فضیلت سرآمد [[بنی‌هاشم]] بود و احادیث فراوانی در زمینه‌های مختلفی همچون [[فقه]]، [[توحید]]، [[سنت|سنت نبوی]]، [[قرآن]]، [[اخلاق]] از او نقل شده است تا جایی که [[محمد بن مسلم ثقفی کوفی|محمد بن مسلم]] ۳۰ هزار حدیث و [[جابر بن یزید جعفی]] ۷۰ هزار حدیث از امام باقر(ع) نقل کرده‌اند. او جنبشی علمی پدید آورد که در دوره امامت فرزندش [[امام صادق(ع)]] به اوج خود رسید. شمار اصحاب و شاگردان او را ۴۶۲ تن دانسته‌اند. در دوره امامت او، تدوین دیدگاه‎های [[شیعه]] در رشته‌های گوناگون مانند [[اخلاق]]، [[فقه]]، [[کلام اسلامی|کلام]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]] آغاز شد.   

بر پایه [[حدیث لوح]] که [[جابر بن عبدالله انصاری]] روایت کرده، پیامبر اسلام پیش از به دنیا آمدن امام باقر(ع) نام او را محمد و لقبش را باقر(شکافنده) قرار داده بود.<ref>قمی رازی، کفایة الاثر، ۱۴۰۱ق، ص۱۴۴-۱۴۵.</ref> او ملقب به «باقرالعلم»، «شاکر»، «هادی» و «امین» بود؛<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۱۰.</ref> اما مشهورترین لقبش «باقر» (شکافنده) است.<ref>مجلسی، جلاء العیون، ۱۳۸۲ش، ص۸۴۹.</ref> یعقوبی می‌نویسد: «بدان سبب باقر نامیده شد که علم را شکافت.»<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۷۸ش، ج۲، ص۲۸۹.</ref> به گفته [[شیخ مفید]] امام باقر(ع) در علم، [[زهد]] و بزرگواری از همه برادرانش برتر، و قدر و منزلتش بیشتر بود و همه او را به عظمت می‌ستودند.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۵۷.</ref>

[[کنیه]] معروفش «ابوجعفر» است<ref>طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۲۱۶.</ref> در منابع روایی بیشتر با عنوان ابوجعفر اول از وی یاد می‌شود<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۴۹۷.</ref> تا با [[ابوجعفر ثانی]] ([[امام جواد(ع)]]) اشتباه نشود.<ref>اربلی، کشف الغمه، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۸۵۷.</ref>