مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

سید بن طاووس اولین کسی است که در کتاب [[کشف المحجة لثمرة المهجة (کتاب)|کشف المحجة]] و کتاب [[الامان من اخطار الاسفار و الازمان (کتاب)|امان الاخطار]] این کتاب را منسوب به امام جعفر صادق(ع) دانسته است. وی اینگونه می‌نویسد: ''باید مسافر با خود همراه دارد کتاب «مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه» را که از امام صادق(ع) است؛ زیرا این کتاب، کتابی لطیف و شریف در بیان راه سلوک به طرف خداوند متعال و توجه به سوی او و راهنمای دستیابی به اسرار سیر و سلوک می‌باشد و اسرار مطویه در خود را در اختیار و دسترس خواننده می‌گذارد و خلاصه کلام آن که فواید این کتاب بسیار و حجم آن کم است. به عبارت دیگر کثیر المعنی و قلیل اللفظ است''.<ref>ابن طاووس، امان الاخطار، ۱۴۰۹ق، ص۹۱ و ۹۲.</ref>

از دیگر موافقان کتاب، می‌توان به [[سید هاشم بحرانی]]، [[محمدمهدی نراقی |ملا مهدی نراقی]]، [[سید علیخان مدنی]]، [[کفعمی]]، [[میرزا ابوالقاسم ذهبی شیرازی]]، [[سید حسین قزوینی]] و [[شیخ حسن مصطفوی]] از علمای معاصر نام برد.<ref>[http://www.mohaddeth.ir/?p=45 بررسی کتاب مصباح الشریعه]، سایت محدث.</ref>[[ملا هادی سبزواری|ملاهادی سبزواری]] نیز از کسانی است که با نقل  عبارت مشهور موجود در مصباح الشریعه «الْعُبُودِيَّةُ جَوْهَرٌ كُنْهُهَا الرُّبُوبِيَّةُ» بدون این که نامی از کتاب بیاورد آن را منسوب به [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] کرده است (و فى الحديث المروى عن صادق الآل عليه سلام الله المتعال العبودية جوهرة كنهها الربوبية) <ref>سبزواری، شرح الأسماءالحسنى، ج۱، ص۵.</ref>