بحارنه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
'''بَحارِنه''' (جمع '''بَحرانیّ''') اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد [[شیعیان]] ساکن منطقه بحرین قدیم (شامل [[بحرین]] امروزی، [[احساء]]، [[قطیف]]، [[قطر]] و [[کویت]]) به کار رفته است. | '''بَحارِنه''' (جمع '''بَحرانیّ''') اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد [[شیعیان]] ساکن منطقه بحرین قدیم (شامل [[بحرین]] امروزی، [[احساء]]، [[قطیف]]، [[قطر]] و [[کویت]]) به کار رفته است. | ||
==پیدایش اصطلاح بحارنه== | ==پیدایش اصطلاح بحارنه== | ||
بحارنه یا بحرانی اصطلاحی است که از سوی غیر | بحارنه یا بحرانی اصطلاحی است که از سوی غیر شیعیان در مورد شیعیان ساکن منطقه بحرین قدیم به کار رفته است یعنی به جای آنکه بگویند فلانی شیعه ساکن بحرین است، می‌گفتند بحرانی است زیرا از دیرباز اکثریت ساکنان این منطقه شیعه بوده‌اند.<ref>المعجم الجغرافی للبلاد العربیة السعودیة، حمد الجاسر، ج۱، ص۲۰۶.</ref> | ||
پس از تشکیل حکومت بنی‌جبر در این منطقه در اواسط قرن نهم هجری، جمعیت [[اهل سنت]] در این منطقه رو به افزایش نهاد و پس از اشغال قطیف و احساء در دهه ششم قرن ده هجری توسط دولت عثمانی، حضور اهل سنت در این منطقه پررنگ‌تر و محکم‌تر شد و حتی در اثر مواضع ضد شیعی دولت عثمانی، فتواهایی در کفر شیعیان صادر شد و زمینه برای ستم و تعرض به شیعیان فراهم گردید.<ref>تاریخ التشیع لاهل بیت فی اقلیم البحرین القدیم، عبدالخالق بن عبدالجلیل الجنبی، ص۴۵۸-۴۶۱.</ref> | پس از تشکیل حکومت بنی‌جبر در این منطقه در اواسط قرن نهم هجری، جمعیت [[اهل سنت]] در این منطقه رو به افزایش نهاد و پس از اشغال قطیف و احساء در دهه ششم قرن ده هجری توسط دولت عثمانی، حضور اهل سنت در این منطقه پررنگ‌تر و محکم‌تر شد و حتی در اثر مواضع ضد شیعی دولت عثمانی، فتواهایی در کفر شیعیان صادر شد و زمینه برای ستم و تعرض به شیعیان فراهم گردید.<ref>تاریخ التشیع لاهل بیت فی اقلیم البحرین القدیم، عبدالخالق بن عبدالجلیل الجنبی، ص۴۵۸-۴۶۱.</ref> | ||
این اصطلاح تقریبا از حدود سال ۱۰۰۰ق به بعد در شبه جزیره عربی ظهور کرد.<ref>تاریخ التشیع لاهل بیت فی اقلیم البحرین القدیم، عبدالخالق بن عبدالجلیل الجنبی، ص۴۵۵.</ref> | این اصطلاح تقریبا از حدود سال ۱۰۰۰ق به بعد در شبه جزیره عربی ظهور کرد.<ref>تاریخ التشیع لاهل بیت فی اقلیم البحرین القدیم، عبدالخالق بن عبدالجلیل الجنبی، ص۴۵۵.</ref> | ||