سفر شرعی: تفاوت میان نسخه‌ها

در آیه ۱۸۴ [[سوره بقره]] «[روزه در] روزهای معدودی [بر شما مقرر شده است‌]. [ولی‌] هر کس از شما بیمار یا در سفر باشد، [به همان شماره‌] تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد]،» {{یادداشت|أَیامًا مَّعْدُودَاتٍ ۚ فَمَن کانَ مِنکم مَّرِ‌یضًا أَوْ عَلَیٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَیامٍ أُخَرَ ۚ وَعَلَی الَّذِینَ یطِیقُونَهُ فِدْیةٌ طَعَامُ مِسْکینٍ ۖ فَمَن تَطَوَّعَ خَیرً‌ا فَهُوَ خَیرٌ لَّهُ ۚ وَأَن تَصُومُوا خَیرٌ لَّکمْ ۖ إِن کنتُمْ تَعْلَمُونَ''}} و آیه ۱۰۱ [[سوره نساء|نساء]] «و چون در زمین سفر کردید، اگر بیم داشتید که آنان که کفر ورزیده‌اند به شما آزار برسانند، گناهی بر شما نیست که نماز را کوتاه کنید» {{یادداشت|وَإِذَا ضَرَ‌بْتُمْ فِی الْأَرْ‌ضِ فَلَیسَ عَلَیکمْ جُنَاحٌ أَن تَقْصُرُ‌وا مِنَ الصَّلَاةِ إِنْ خِفْتُمْ أَن یفْتِنَکمُ الَّذِینَ کفَرُ‌وا ۚ إِنَّ الْکافِرِ‌ینَ کانُوا لَکمْ عَدُوًّا مُّبِینًا''}} احکام خاصی را درباره فردی که به سفر رفته است بیان شده است. ۳۱۲ روایت نیز در دو کتاب [[وسایل الشیعه]] و [[مستدرک الوسائل]] وجود دارد که عهده‌دار احکام این موضوع هستند.

# شغل او مسافرت نباشد.

* چنانچه [[نماز قضا|نمازی قضا]] شود، همان‌گونه باید قضای آن خوانده شود، یعنی اگر باید شکسته می‌خوانده لازم است شکسته قضا شود و چنانچه باید کامل می‌خواند، کامل قضا شود.

مسافری که باید نمازهای چهار رکعتی را در سفر دو رکعت بخواند، نباید روزه بگیرد و مسافری که نمازش را تمام می‌خواند (مثل کسی که شغلش مسافرت یا سفر او [[سفر حرام|سفر معصیت]] است) باید در سفر روزه بگیرد.

* مکروه است که مسافر و کسی که از روزه گرفتن عذر دارد، در روز ماه رمضان در خوردن و آشامیدن کاملا خود را سیر کند.

شیعیان معتقدند از جمله «''فَعِدّةٌ مِنْ اَیامٍ اُخَر''»، لزوم افطار در سفر، و قضای روزه در وقتی دیگر فهمیده می‌شود، آیه می‌فرماید: کسی که مریض یا مسافر است، چند روز دیگر (غیر از ماه رمضان) را روزه بگیرد. بر اساس روایات [[اهل بیت(ع)]] و جمعی از [[صحابه|اصحاب]] پیامبر(ص) مانند [[عبدالرحمن بن عوف]]، [[عمر بن خطاب]]، [[عبدالله بن عمر]]، [[ابوهریره]] و [[عروة بن زبیر]] روزه در سفر [[حرام]] است.<ref> امیرخانی، احمد، آیات الاحکام، ج ۲، ص۲۷۱</ref> «''فَلَیسَ عَلیکُم جُناحٌ''» در آیه ۱۰۱ سوره نساء، مانند «''فَلا جُناحَ عَلَیهِ''» آیه ۱۵۸ سوره بقره<ref group="یادداشت"> ''إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْ‌وَةَ مِن شَعَائِرِ اللَّهِ ۖ فَمَنْ حَجَّ الْبَیتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلَا جُنَاحَ عَلَیهِ أَن یطَّوَّفَ بِهِمَا ۚ وَمَن تَطَوَّعَ خَیرً‌ا فَإِنَّ اللَّهَ شَاکرٌ عَلِیمٌ'' ﴿۱۵۸﴾ : در حقیقت، «''صفا''» و «''مروه''» از شعایر خداست [که یادآور اوست‌]؛ پس هر که خانه [خدا] را حج کند، یا عمره گزارد، بر او گناهی نیست که میان آن دو سعی به جای آورد. و هر که افزون بر فریضه، کار نیکی کند، خدا حق شناس و داناست.</ref> معنای وجوب شکسته خواندن نماز را می‌رساند، نه جواز.