۱۷٬۲۳۱
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (افزایش منبع) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش جزئی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''رَدِّ مَظالِم''' ادا کردن اموال و دَینهایی که از دیگران بر ذمه انسان است. از نظر فقهای شیعه رد مظالم واجب است. از آن در منابع فقهی در ابوب، [[خمس]]، [[امر به معروف]]، احکام میت، وصیت و غصب بحث شده است. | |||
'''رَدِّ مَظالِم''' ادا کردن اموال و دَینهایی که از دیگران بر ذمه انسان است. از نظر فقهای شیعه رد مظالم واجب است. | |||
== اصطلاح== | == اصطلاح== | ||
مظالم جمع مَظلِمَه به معنای مالی است که به ناحق از کسى گرفته شده باشد. مانند مالی که از راه غصب یا سرقت به دست میآید. گفته شده به همه اموال و حقوقی که از دیگران در مال یا ذمه انسان باقی بماند، مظالم میگویند هر چند که آنها را بدون ظلم از آنان گرفته باشد.<ref>مقباس الانوار، ص۲۶۴.</ref> منظور از ردّ مظالم بازگرداندن اموال و ادا کردن دیونی است که دیگران بر ذمه انسان دارند. | مظالم جمع مَظلِمَه به معنای مالی است که به ناحق از کسى گرفته شده باشد. مانند مالی که از راه غصب یا سرقت به دست میآید. گفته شده به همه اموال و حقوقی که از دیگران در مال یا ذمه انسان باقی بماند، مظالم میگویند هر چند که آنها را بدون ظلم از آنان گرفته باشد.<ref>تستری کاظمی، مقباس الانوار، مؤسسه آل البیت، ص۲۶۴.</ref> منظور از ردّ مظالم بازگرداندن اموال و ادا کردن دیونی است که دیگران بر ذمه انسان دارند. | ||
== جایگاه در احادیث و فقه== | == جایگاه در احادیث و فقه== | ||
در برخی از روایات شیعه رد مظالم به عنوان یکی از شرایط پذیرش [[توبه]] معرفی شده<ref>وسایل الشیعه، ج۱۶، ص۵۲؛ | در برخی از روایات شیعه رد مظالم به عنوان یکی از شرایط پذیرش [[توبه]] معرفی شده<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۶، ص۵۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۱۱۳.</ref>و ترک آن از گناهانی ذکر شده که موجب نازل شدن بلا میشود.<ref> ابوحنیفه مغربی، دعائم الاسلام، ۱۳۸۵ق، ص۲۷۰.</ref> | ||
از رد مظالم در منابع حدیثی در باب [[امر به معروف]]<ref> کلینی، الکافی، ج۵، ص۵۶؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، | از رد مظالم در منابع حدیثی در باب [[امر به معروف]]<ref> کلینی، الکافی، ج۵، ص۵۶؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۸۱.</ref> و در کتابهای فقهی در بابهای احکام طهارت([[احکام میت]])<ref>سید بن طاووس، فلاح السائل، ۱۴۰۶ق، ص۶۴.</ref>، [[خمس]]، <ref>شیخ انصاری، شیخ انصاری، ۱۴۱۵ق، ص۲۶۸؛ امام خمینی، تحریرالوسیله، دارالعلم، ج۱، ص۳۶۳.</ref>، غصب، وصیت<ref> عاملی، مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلاّمة، ۱۴۱۹ق، ج۲۳، ص۲۹۰.</ref> و امر به معروف<ref>علامه حلی، مختلف الشیعه، ۱۴۱۳ق، ج۴ ص۴۶۱.</ref> سخن به میان آمده است. | ||
همچنین رد مظالم از مستحبات نماز استسقاء دانسته شده<ref>شهید اول، اللمعة الدمشقیه، ص۴۳.</ref> و گفته شده امام جماعت از مردمی که میخواهند [[نماز استسقاء]] بخوانند، بخواهد که رد مظالم کنند.<ref> | همچنین رد مظالم از مستحبات نماز استسقاء دانسته شده<ref>شهید اول، اللمعة الدمشقیه، ۱۴۱۰ق، ص۴۳.</ref> و گفته شده امام جماعت از مردمی که میخواهند [[نماز استسقاء]] بخوانند، بخواهد که رد مظالم کنند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۲، ص۱۳۱.</ref> | ||
== حکم== | == حکم== | ||
از نظر فقهای شیعه رد مظالم واجب است<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ج۹، | از نظر فقهای شیعه رد مظالم واجب است<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۴۴۰.</ref> فقهای شیعه در حکم رد مظالم بین زمانی که صاحبان اموال، معلوم و در دسترس هستند با زمانی که ناشناخته بوده یا دسترسی به آنان امکانپذیر نیست، تفاوت گذاشتهاند. از نظر آنان، در صورت اول باید اموال را به صاحبان آن بازگرداند و در صورت دوم باید با اجازه حاکم شرع، اموال یا قیمت آنها(در صورتی که اصل اموال از بین رفته باشد) را به فقرا [[صدقه]] داد. همچنین گفتهاند: در صورتی که مقدار اموال مشخص نباشد، با حاکم شرع مصالحه شود.<ref> امام خمینی، تحریرالوسیله، درالعلم،ج۱، ص۳۶۴-۳۶۳.</ref> | ||
البته فقهای شیعه درباره حکم اینکه اگر پس از آنکه مالی را صدقه داده شد، صاحب آن پیدا شد، اختلاف دارند. | البته فقهای شیعه درباره حکم اینکه اگر پس از آنکه مالی را صدقه داده شد، صاحب آن پیدا شد، اختلاف دارند.{{مدرک}} | ||
== تکنگاری== | == تکنگاری== | ||
آقا محمدعلی | [[آقا محمدعلی بهبهانی]] کتاب با عنوان مصرف رد مظالم به زبان فارسی نوشته است. | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس۲}} | {{پانویس۲}} | ||
== منابع== | == منابع== | ||
* | * امام خمینی، تحریرالوسیله، مؤسسه مطبوعات دارالعلم، قم، بیتا. | ||
* تستری کاظمی، اسدالله، مقباس الانوار و نفائس الاسرار فی احکام النبی المختار و عترته الاخیار، مؤسسه آل البیت، قم. | |||
* سید بن طاووس، رضی الدین، فلاح السائل و نجاح المسائل، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ۱۴۰۶ق. | |||
* شهید اول، محمد بن مکی، اللمعة الدمشقیة فی فقه الامامیه، تصحیح: محمدتقی مرواید-علی اصغر مرواید، دارالتراث-الدارالاسلامیه، بیروت، ۱۴۱۰ق. | |||
* شیخ انصاری، مرتضی بن محمد امین، کتاب الخمس، کنگره بزرگذاشت شیخ انصاری، قم، ۱۴۱۵ق. | |||
* طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۴۰۷ق. | * طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۴۰۷ق. | ||
* علامه حلی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقهاء، مؤسسة آل البیت، قم، ۱۴۱۴ق. | * علامه حلی، حسن بن یوسف، تذکرة الفقهاء، مؤسسة آل البیت، قم، ۱۴۱۴ق. | ||
* علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه فی احکام الشریعه، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، حوزه علمیه قم، قم، ۱۴۱۳ق. | * علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه فی احکام الشریعه، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین، حوزه علمیه قم، قم، ۱۴۱۳ق. | ||
* | * حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، قم، ۱۴۰۹ق. | ||
* عاملی، سید جواد بن محمد حسینی، مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامه، تصحیح: محمدباقر خالصی، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۹ق. | |||
* | * نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تصحیح: عباس قوچانی علی آخوندی، داراحیاء التراث العربی، بیروت، ۱۴۰۴ق. | ||
* | *ابوحنیفه مغربی، نعمان بن محمد، دعائم الاسلام، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ۱۳۸۵ق. | ||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
[[رده:واجبات]] | [[رده:واجبات]] |
ویرایش