چین: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
'''چین''' با نام رسمی '''جمهوری خلق چین''' کشوری کهن در شرق آسیا است. بیشتر [[مسلمانان]] چین در شرق این کشور و در استان [[سین کیانگ]] زندگی میکنند، به طوری که اکثریت ساکنان این منطقه را مسلمانان تشکیل میدهند. شمار رسمی [[شیعیان]] چین اندک، اما نفوذ غیر رسمی اندیشه شیعی بین مسلمانان آنجا بسیار است. | '''چین''' با نام رسمی '''جمهوری خلق چین''' کشوری کهن در شرق آسیا است. بیشتر [[مسلمانان]] چین در شرق این کشور و در استان [[سین کیانگ]] زندگی میکنند، به طوری که اکثریت ساکنان این منطقه را مسلمانان تشکیل میدهند. شمار رسمی [[شیعیان]] چین اندک، اما نفوذ غیر رسمی اندیشه شیعی بین مسلمانان آنجا بسیار است. | ||
[[شیعه|شیعیان دوازده امامی]] بیشتر در شهرهای [[ختن]] و [[یارغند]] و مناطق اطراف آن در ایالت خودمختار سین کیانگ | [[شیعه|شیعیان دوازده امامی]] بیشتر در شهرهای [[ختن]] و [[یارغند]] و مناطق اطراف آن در ایالت خودمختار سین کیانگ سکونت دارند. تشیع مانند اصل اسلام از طریق [[ایران]] و [[هند|شبه قاره]] وارد چین شده است. این شیعیان همچنان که خود اظهار میکنند غالباً کشمیری الاصل هستند که در اثر دشورای زندگی اقتصادی یا سیاسی آن نواحی به سمت شرق رفتهاند. | ||
==ورود اسلام به چین== | ==ورود اسلام به چین== | ||
[[پرونده:1تصویر کشور چین.jpg|بندانگشتی|نقشه چین با همسایگان آن]] | [[پرونده:1تصویر کشور چین.jpg|بندانگشتی|نقشه چین با همسایگان آن]] | ||
پنج سال بعد از رحلت [[پیامبر(ص)]]، [[اسلام]] به چین راه یافت. [[سعد بن ابی وقاص]] اولین مسلمانی است که وارد چین شد و نخستین [[مسجد]] را در بندر شانگهای تأسیس کرد. اولین برخورد مسلمین با چینیها در سال ۱۳۰ هجری وقتی بود که ارتش چین به رهبری "کوهسین چعیه" با مسلمانان به رهبری [[زیاد بن ابیه|زیاد]] روبرو شدند و نبرد سختی در مرز چین بین آنان درگرفت. در آغاز، پیروزی با چینیها بود اما با شکست آنان مسلمانان بر آسیای مرکزی دست یافتند و این فتح، مقدمه نفوذ اسلام | پنج سال بعد از رحلت [[پیامبر(ص)]]، [[اسلام]] به چین راه یافت. [[سعد بن ابی وقاص]] اولین مسلمانی است که وارد چین شد و نخستین [[مسجد]] را در بندر شانگهای تأسیس کرد. اولین برخورد مسلمین با چینیها در سال ۱۳۰ هجری وقتی بود که ارتش چین به رهبری "کوهسین چعیه" با مسلمانان به رهبری [[زیاد بن ابیه|زیاد]] روبرو شدند و نبرد سختی در مرز چین بین آنان درگرفت. در آغاز، پیروزی با چینیها بود اما با شکست آنان مسلمانان بر آسیای مرکزی دست یافتند و این فتح، مقدمه نفوذ اسلام در این سرزمین و آسیای مرکزی شد.<ref>گلی زوارهای، سرزمین اسلام، ص ۲۷۱ </ref> | ||
غالبا زمان ورود اسلام به «سین کیانگ» با ورود اسلام به آسیای مرکزی ارتباط داده میشود. طبری مورخ در کتاب خود تحت عنوان «تاریخ الرسل الملوک»، زمان مذکور را ۷۱۵ -۷۱۴ میلادی دانسته است. بنا به نوشته او [[قتیبة بن مسلم|قتیبه]] که در سال ۷۰۵ حکمران کل [[خراسان بزرگ]] شده بود، بر [[بلخ]]، [[بخارا]]، [[سمرقند]]، [[خوارزم]] و سایر مناطق آسیای مرکزی حمله برد و پس از سلطه بر آنجا، در سال ۷۱۴ آخرین حمله را آغاز کرد و در سال ۷۱۵ میلادی [[کاشغر]] را فتح کرد و وارد سرزمین چین شد. در «دایرة المعارف بریتانیکا بخش ترکستان شرقی» آمده است که قتیبه در سال ۹۵ هجری (۷۱۳ میلادی) پس از تصرف خجند، به پیشروی ادامه داد و پس از گذشتن از معبر تنگ «دیلک»، در اواخر آن سال وارد کاشغر شد، سپس «ختن»، «آق سو» و «تورفان» و سرزمینهای دیگری را فتح کرد و به این ترتیب بخش بزرگی از «سین کیانگ» جنوبی را در حیطه حکمروایی «ولید» در آورد. | |||
گسترش اسلام در «سین کیانگ» هم به صورت مسالمت آمیز و هم از طریق جنگ تحقق پذیرفت. ویژگی ورود اسلام به چین این است که اسلام به طور عمده از دو راه وارد چین شد؛ راه دریایی و راه زمینی. در دوره سلسلههای «تانگ» و «سونگ»، راه دریایی عمومیت داشت. در دوره «یوآن» مغول، ورود اسلام به صورت وسیع از منطقه «سین کیانگ» صورت گرفت و به طور کلی به راههای زمینی متکی بود. این وضع نسبت به کشورهایی که فقط راه زمین دارند و یا وابسته به راههای دریایی هستند، به کلی متفاوت است.<ref>[http://www.taghribnews.com/vdcf.ydviw6dvygiaw.html نمادهای تشیع در چین]</ref> | گسترش اسلام در «سین کیانگ» هم به صورت مسالمت آمیز و هم از طریق جنگ تحقق پذیرفت. ویژگی ورود اسلام به چین این است که اسلام به طور عمده از دو راه وارد چین شد؛ راه دریایی و راه زمینی. در دوره سلسلههای «تانگ» و «سونگ»، راه دریایی عمومیت داشت. در دوره «یوآن» مغول، ورود اسلام به صورت وسیع از منطقه «سین کیانگ» صورت گرفت و به طور کلی به راههای زمینی متکی بود. این وضع نسبت به کشورهایی که فقط راه زمین دارند و یا وابسته به راههای دریایی هستند، به کلی متفاوت است.<ref>[http://www.taghribnews.com/vdcf.ydviw6dvygiaw.html نمادهای تشیع در چین]</ref> | ||
خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
در چین نشانی از سادات وجود دارد از جمله در کتاب "حاضر العالم الاسلامی" آمده است: سید شمس الدین در قرون گذشته به چین رفته و اسلام را در آن مرز و بوم نشر داده است. | در چین نشانی از سادات وجود دارد از جمله در کتاب "حاضر العالم الاسلامی" آمده است: سید شمس الدین در قرون گذشته به چین رفته و اسلام را در آن مرز و بوم نشر داده است. | ||
آقای (یحیی احمد) دانشجوی چینی [[دانشگاه علوم اسلامی رضوی]] مشهد راجع به شمس الدین میگوید: | آقای (یحیی احمد) دانشجوی چینی [[دانشگاه علوم اسلامی رضوی]] مشهد راجع به شمس الدین میگوید: | ||
::«شمس الدین با لقب سید الاجل بزرگترین شخصیت مذهبی و سیاسی مسلمانهای چینی است، مزار وی، در استان (یوننان) در سمت جنوب غربی چین واقع و مورد احترام همه مسلمانهای چین است که گویا همراه تاتارها در قرن هفتم از بخارا به چین آمده است و احتمال دارد از سادات آن ناحیه باشند. خاندانش در محلهای به نام «ناجاین» هم اکنون در همین استان زندگی میکنند و حدود ۲۰ هزار نفرند. من هم از همین خاندانم، فرزندش ناصرالدین و پس از وی اولاد او جانشین پدر شدهاند و عدهای از آنان به حکمرانی رسیدهاند، بسیاری از اسامی مسلمانها با کلمه «نا» آغاز میشودکه از نام ناصرالدین ماخوذ است». | ::«شمس الدین با لقب سید الاجل بزرگترین شخصیت مذهبی و سیاسی مسلمانهای چینی است، مزار وی، در استان (یوننان) در سمت جنوب غربی چین واقع و مورد احترام همه مسلمانهای چین است که گویا همراه تاتارها در قرن هفتم از بخارا به چین آمده است و احتمال دارد از سادات آن ناحیه باشند. خاندانش در محلهای به نام «ناجاین» هم اکنون در همین استان زندگی میکنند و حدود ۲۰ هزار نفرند. من هم از همین خاندانم، فرزندش ناصرالدین و پس از وی اولاد او جانشین پدر شدهاند و عدهای از آنان به حکمرانی رسیدهاند، بسیاری از اسامی مسلمانها با کلمه «نا» آغاز میشودکه از نام ناصرالدین ماخوذ است». | ||