confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
imported>Fayaz جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| وب‌گاه رسمی = | | وب‌گاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی''' ([[سال ۱۲۷۶ هجری شمسی|۱۲۷۶]]-[[سال ۱۳۶۹ هجری شمسی|۱۳۶۹ش]]/۱۳۱۵ - ۱۴۱۱ق) از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] شیعه پس از [[آیت‌الله بروجردی]] است. مرعشی، از شاگردان [[شیخ عبدالکریم حائری]] و [[آقا ضیاء عراقی]] بود و نیز از درس [[سید علی قاضی طباطبایی|سیدعلی قاضی]]، [[سید احمد کربلایی]] و [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] بهره برد. گرایش سیاسی او موافق با [[امام خمینی|آیت‌الله خمینی]] بود و این روحیه در بارزترین شاگردانش نیز دیده می‌شود. | '''سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی''' ([[سال ۱۲۷۶ هجری شمسی|۱۲۷۶]]-[[سال ۱۳۶۹ هجری شمسی|۱۳۶۹ش]]/۱۳۱۵ - ۱۴۱۱ق) از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] شیعه پس از [[آیت‌الله بروجردی]] است. مرعشی، از شاگردان [[شیخ عبدالکریم حائری]] و [[آقا ضیاء عراقی]] بود و نیز از درس [[سید علی قاضی طباطبایی|سیدعلی قاضی]]، [[سید احمد کربلایی]] و [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] بهره برد. گرایش سیاسی او موافق با [[امام خمینی|آیت‌الله خمینی]] بود و این روحیه در بارزترین شاگردانش نیز دیده می‌شود. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۰: | ||
سید شهاب‌الدین، در [[۲۰ صفر]] [[سال ۱۳۱۵ هجری قمری|۱۳۱۵ق]]. (<small>۱۲۷۶ شمسی</small>) در [[نجف]] به دنیا آمد. <ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۹</ref> | سید شهاب‌الدین، در [[۲۰ صفر]] [[سال ۱۳۱۵ هجری قمری|۱۳۱۵ق]]. (<small>۱۲۷۶ شمسی</small>) در [[نجف]] به دنیا آمد. <ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۹</ref> | ||
مرعشی، در [[۸ جمادی‌الاول]] ۱۳۴۵ ه.ق با یکی از دخترعموهای خود به نام گوهرتاج ازدواج کرد و از او صاحب دختری شد اما این زندگی مشترک دوام نیافته به جدایی انجامید. همسر دوم‌اش دختر [[سید عباس فقیه مبرقعی رضوی]] قمی (<small>متوفی ۱۳۳۵ ه.ق</small>) بود.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۴</ref> | مرعشی، در [[۸ جمادی‌الاول]] ۱۳۴۵ ه.ق با یکی از دخترعموهای خود به نام گوهرتاج [[ازدواج]] کرد و از او صاحب دختری شد اما این زندگی مشترک دوام نیافته به جدایی انجامید. همسر دوم‌اش دختر [[سید عباس فقیه مبرقعی رضوی]] قمی (<small>متوفی ۱۳۳۵ ه.ق</small>) بود.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۴</ref> | ||
[[پرونده:آیت الله مرعشی نجفی در حال انجام کار خانه.jpg|200px|بندانگشتی|آیت الله مرعشی نجفی؛ مشارکت در انجام کارهای خانه]] | [[پرونده:آیت الله مرعشی نجفی در حال انجام کار خانه.jpg|200px|بندانگشتی|آیت الله مرعشی نجفی؛ مشارکت در انجام کارهای خانه]] | ||
{{جعبه نقل قول | {{جعبه نقل قول | ||
| خط ۶۲: | خط ۶۱: | ||
|شکل‌بندی منبع = <!-- دستورات سی اس اس --> | |شکل‌بندی منبع = <!-- دستورات سی اس اس --> | ||
}} | }} | ||
مرعشی نجفی چهار پسر و چهار دختر دارد؛ سید محمود (متولد [[سال ۱۳۲۰ هجری شمسی|۱۳۲۰ ش]])، سید محمدکاظم (متولد [[سال ۱۳۲۲ هجری شمسی|۱۳۲۲ ش]])، سید محمد جواد (متولد[[سال ۱۳۲۶ هجری شمسی|۱۳۲۶ ش]]) و سید امیرحسین، پسرانش و [[عباسعلی عمید زنجانی]]، [[علی فاضل لنکرانی]] (برادر بزرگ فاضل لنکرانی)، [[سید عباس موسوی حرمی]] و سید خلیل میری تهرانی دامادهایش هستند.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۷</ref> نقل شده مرعشی گاهی شبها با نقل داستانی، ذکر خاطرات خودش و یا شرح گوشه‌هایی از زندگی بزرگان و در نهایت هم گفتن یک روایت، فرزندان را آماده خواب می‌کرد.<ref>نک: </ref> | مرعشی نجفی چهار پسر و چهار دختر دارد؛ سید محمود (متولد [[سال ۱۳۲۰ هجری شمسی|۱۳۲۰ ش]])، سید محمدکاظم (متولد [[سال ۱۳۲۲ هجری شمسی|۱۳۲۲ ش]])، سید محمد جواد (متولد[[سال ۱۳۲۶ هجری شمسی|۱۳۲۶ ش]]) و سید امیرحسین، پسرانش و [[عباسعلی عمید زنجانی]]، [[علی فاضل لنکرانی]] (برادر بزرگ فاضل لنکرانی)، [[سید عباس موسوی حرمی]] و سید خلیل میری تهرانی دامادهایش هستند.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۷</ref> نقل شده مرعشی گاهی شبها با نقل داستانی، ذکر خاطرات خودش و یا شرح گوشه‌هایی از زندگی بزرگان و در نهایت هم گفتن یک روایت، فرزندان را آماده خواب می‌کرد.<ref>نک: </ref> | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۰: | ||
==سفرها و مناظرات== | ==سفرها و مناظرات== | ||
شهاب الدین در سال ۱۳۳۶ق در ۲۱ سالگی به [[سامرا]] سفر کرد و حدود سه سال آنجا بود و با | شهاب الدین در سال ۱۳۳۶ق در ۲۱ سالگی به [[سامرا]] سفر کرد و حدود سه سال آنجا بود و با [[عبدالسلام کردستانی]] و شیخ [[نورالدین شافعی]] ملاقات و بحث داشت. در ۱۳۴۰ق به [[کاظمین]] و [[بغداد]] رفت و با [[سیدابراهیم رفاعی بغدادی]] ملاقات داشت و همچنین به [[کربلا]] رفت و از [[عبدالهادی مازندرانی]] اجازه شفاهی گرفت و با موسی اسکویی، محمد ثقة‌الاسلام تبریزی و برادرش، [[علی ثقة‌الاسلام تبریزی|علی]] که از رؤسای [[شیخیه]] بودند ملاقات و مناظره کرد.<ref>گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۸۶-۸۸</ref> | ||
او به شهرهای دیگر [[عراق]] چون [[حله]]، [[موصل]]، [[العمارة]]، [[کوت]]، [[بصره]]، [[کوفه]]، [[مسیب]]، [[دجیل]]، [[زبیر (شهر)|زبیر]] و... سفر کرد و در سفری که به [[هندوستان]] داشت در [[بمبئی]] با مشاهیر مذاهب [[بودایی]] ملاقات کرد.<ref>گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۸۶-۸۸</ref> | او به شهرهای دیگر [[عراق]] چون [[حله]]، [[موصل]]، [[العمارة]]، [[کوت]]، [[بصره]]، [[کوفه]]، [[مسیب]]، [[دجیل]]، [[زبیر (شهر)|زبیر]] و... سفر کرد و در سفری که به [[هندوستان]] داشت در [[بمبئی]] با مشاهیر مذاهب [[بودایی]] ملاقات کرد.<ref>گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۸۶-۸۸</ref> | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۷: | ||
===سفر به ایران=== | ===سفر به ایران=== | ||
مرعشی در [[۲۱ محرم]] سال ۱۳۴۲ق از نجف به ایران مهاجرت کرد و در ۶ صفر همین سال وارد [[کرمانشاه]] شد از آنجا به [[همدان]]، [[زنجان]] و [[تبریز]] رفت و با فامیلش دیدار کرد. او در کرمانشاه از شیخ هادی فرزند [[عبدالکریم کرمانشاهی]] اجازه شفاهی روایت گرفت. در همدان با سید عبدالحسین فرزند [[سید فاضل لاری]] دیدار کرد و از او [[اجازه روایت]] گرفت و نسخه خطی نادری را از وی خریداری کرد. سپس به قصد [[زیارت]] [[امام رضا(ع)]] راهی [[مشهد]] شد. او در [[۲۱ جمادی‌الثانی]] [[سال ۱۳۴۳ هجری قمری|۱۳۴۳ق]]. به [[تهران]] رفت و چند ماهی از اساتید [[ری]] بهره برد. وی در [[۷ شعبان]] ۱۳۴۳ق. وارد قم شد و به درخواست [[شیخ عبدالکریم حائری]] در این شهر ساکن و مشغول به تدریس شد. او در [[سال ۱۳۴۵ هجری قمری|۱۳۴۵ق]]. در قم با دستور عبدالکریم حائری به استقبال شاعر و فیلسوف هندی، رابیندارات تاگور رفت و مباحثاتی با او انجام داد. مرعشی با رحلت آیات سه‌گانه، [[سید صدرالدین صدر|صدر]]، [[سید محمد حجت کوه کمره ای|حجت]] و [[سید محمد تقی خوانساری|خوانساری]] به عنوان یکی از [[مراجع تقلید]] شناخته شد و نخستین رساله‌های عملیه‌اش در سال‌های ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۳ ه.ق انتشار یافتند. پس از رحلت سید حسین بروجردی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به عنوان یکی از مراجع مطرح شد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۳-۲۴ و ۸۸</ref> | مرعشی در [[۲۱ محرم]] سال ۱۳۴۲ق از [[نجف]] به [[ایران]] مهاجرت کرد و در ۶ صفر همین سال وارد [[کرمانشاه]] شد از آنجا به [[همدان]]، [[زنجان]] و [[تبریز]] رفت و با فامیلش دیدار کرد. او در کرمانشاه از شیخ هادی فرزند [[عبدالکریم کرمانشاهی]] اجازه شفاهی روایت گرفت. در همدان با سید عبدالحسین فرزند [[سید فاضل لاری]] دیدار کرد و از او [[اجازه روایت]] گرفت و نسخه خطی نادری را از وی خریداری کرد. سپس به قصد [[زیارت]] [[امام رضا(ع)]] راهی [[مشهد]] شد. او در [[۲۱ جمادی‌الثانی]] [[سال ۱۳۴۳ هجری قمری|۱۳۴۳ق]]. به [[تهران]] رفت و چند ماهی از اساتید [[ری]] بهره برد. وی در [[۷ شعبان]] ۱۳۴۳ق. وارد قم شد و به درخواست [[شیخ عبدالکریم حائری]] در این شهر ساکن و مشغول به تدریس شد. او در [[سال ۱۳۴۵ هجری قمری|۱۳۴۵ق]]. در قم با دستور عبدالکریم حائری به استقبال شاعر و فیلسوف هندی، رابیندارات تاگور رفت و مباحثاتی با او انجام داد. مرعشی با رحلت آیات سه‌گانه، [[سید صدرالدین صدر|صدر]]، [[سید محمد حجت کوه کمره ای|حجت]] و [[سید محمد تقی خوانساری|خوانساری]] به عنوان یکی از [[مراجع تقلید]] شناخته شد و نخستین رساله‌های عملیه‌اش در سال‌های ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۳ ه.ق انتشار یافتند. پس از رحلت سید حسین بروجردی، سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به عنوان یکی از مراجع مطرح شد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۳-۲۴ و ۸۸</ref> | ||
===عدم سفر به مکه برای حج=== | ===عدم سفر به مکه برای حج=== | ||
| خط ۱۶۱: | خط ۱۵۹: | ||
مرعشی ابتدا به تدریس سطح پرداخت و کتاب‌های [[معالم الاصول (کتاب)|معالم الاصول]]، [[شرح لمعه]]، [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین الاصول]]، [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الاصول]]، متاجر و [[کفایة الاصول]] را تدریس کرد. همچنین علاوه بر [[فقه]] و [[اصول]] در دانش‌هایی چون [[منطق]]، [[کلام]]، [[تفسیر]]، [[فلسفه]]، [[رجال]]، [[درایه]] و [[علم انساب]] حوزه درسی داشت. مجلس درس‌اش در [[مدرسه فیضیه]]، بقعه روی آب‌انبار صحن کوچک [[آستانه حضرت معصومه سلام الله علیها|حضرت معصومه(س)]] _اکنون راهرو آن صحن به [[مسجد اعظم قم|مسجد اعظم]] است_، شبستان روبروی ایوان آیینه صحن بزرگ و در اواخر عمرش در مسجد بالاسر حرم، منزل و [[حسینیه آیت الله مرعشی نجفی|حسینیه‌ای]] که در کنار منزل‌اش بود تشکیل می‌گردید. این تدریس از سال ۱۳۴۳ق. تا آخرین روزهای عمرش ادامه داشت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۹</ref> | مرعشی ابتدا به تدریس سطح پرداخت و کتاب‌های [[معالم الاصول (کتاب)|معالم الاصول]]، [[شرح لمعه]]، [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین الاصول]]، [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الاصول]]، متاجر و [[کفایة الاصول]] را تدریس کرد. همچنین علاوه بر [[فقه]] و [[اصول]] در دانش‌هایی چون [[منطق]]، [[کلام]]، [[تفسیر]]، [[فلسفه]]، [[رجال]]، [[درایه]] و [[علم انساب]] حوزه درسی داشت. مجلس درس‌اش در [[مدرسه فیضیه]]، بقعه روی آب‌انبار صحن کوچک [[آستانه حضرت معصومه سلام الله علیها|حضرت معصومه(س)]] _اکنون راهرو آن صحن به [[مسجد اعظم قم|مسجد اعظم]] است_، شبستان روبروی ایوان آیینه صحن بزرگ و در اواخر عمرش در مسجد بالاسر حرم، منزل و [[حسینیه آیت الله مرعشی نجفی|حسینیه‌ای]] که در کنار منزل‌اش بود تشکیل می‌گردید. این تدریس از سال ۱۳۴۳ق. تا آخرین روزهای عمرش ادامه داشت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۹</ref> | ||
درس فقه مرعشی بر اساس [[شرایع الاسلام]] [[محقق حلی]] بود. در اواخر دوره تدریس، شاگردانش به هزار نفر می‌رسیدند و به همین جهت از بلندگو در درس استفاده می‌شد. سبک درس این‌گونه بود که در مقام بیان هر مسئله، ابتدا به بیان عنوان آن می‌پرداخت و سپس مدارک آن را برمی‌شمرد، پس از آن اقوال فقها و اصولی‌ها را بیان می‌کرد و به نقد و بررسی آن‌ها همت می‌گماشت. او فروعات بحث را هم مطرح می‌کرد و در پایان به ذکر تنبیهات مناسب با مسئله می‌پرداخت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۹-۶۰</ref> | درس [[فقه]] مرعشی بر اساس [[شرایع الاسلام]] [[محقق حلی]] بود. در اواخر دوره تدریس، شاگردانش به هزار نفر می‌رسیدند و به همین جهت از بلندگو در درس استفاده می‌شد. سبک درس این‌گونه بود که در مقام بیان هر مسئله، ابتدا به بیان عنوان آن می‌پرداخت و سپس مدارک آن را برمی‌شمرد، پس از آن اقوال فقها و اصولی‌ها را بیان می‌کرد و به نقد و بررسی آن‌ها همت می‌گماشت. او فروعات بحث را هم مطرح می‌کرد و در پایان به ذکر تنبیهات مناسب با مسئله می‌پرداخت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۹-۶۰</ref> | ||
از شاگردان درس‌های وی می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۶۰</ref> | از شاگردان درس‌های وی می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۶۰</ref> | ||