کاربر ناشناس
سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fayaz جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Fayaz جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
سیدشهاب‌الدین به دست پدرش در [[حرم امام علی|حرم امیرالمومنین(ع)]] لباس روحانیت پوشید.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۲۰</ref> | سیدشهاب‌الدین به دست پدرش در [[حرم امام علی|حرم امیرالمومنین(ع)]] لباس روحانیت پوشید.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۲۰</ref> | ||
وی پیش جده پدری‌اش شمس اشرف بیگم، [[قرآن مجید]] و ادبیات عرب را تا کتاب [[مغنی اللبیب|مغنی‌اللبیب]] آموخت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۲۰</ref> همچنین نزد پدرش مقدمات برخی علوم را آموخت. پس از آن، پدرش او را برای فراگیری علوم ریاضی، هندسه، جغرافیا و... به مدارس جدید فرستاد. شهاب‌الدین پس از ۵ سال با رتبه اول موفق به اخذ گواهی‌نامه عالی آن زمان شد. او پس از اتمام دوره، برخی علوم جدید را پیش اساتید خصوصی یاد گرفت، به طب علاقمند شد و برخی کتاب‌های طبی را پیش پدرش و برخی را پیش میرزا محمد علی معروف به [[مؤید الاطبا]] فراگرفت. وی در شانزده سالگی به تفسیر علاقمند شد و همت‌اش را صرف یادگیری علوم دینی کرد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۱-۲۲</ref> او پس از تحصیل علوم مختلف در نجف به ایران آمد و در [[ری]]، [[مشهد]]، [[اصفهان]] و [[قم]] هم از اساتید دیگری بهره گرفت. وی پس از رحلت | وی پیش جده پدری‌اش شمس اشرف بیگم، [[قرآن مجید]] و ادبیات عرب را تا کتاب [[مغنی اللبیب|مغنی‌اللبیب]] آموخت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۲۰</ref> همچنین نزد پدرش مقدمات برخی علوم را آموخت. پس از آن، پدرش او را برای فراگیری علوم ریاضی، هندسه، جغرافیا و... به مدارس جدید فرستاد. شهاب‌الدین پس از ۵ سال با رتبه اول موفق به اخذ گواهی‌نامه عالی آن زمان شد. او پس از اتمام دوره، برخی علوم جدید را پیش اساتید خصوصی یاد گرفت، به طب علاقمند شد و برخی کتاب‌های طبی را پیش پدرش و برخی را پیش میرزا محمد علی معروف به [[مؤید الاطبا]] فراگرفت. وی در شانزده سالگی به تفسیر علاقمند شد و همت‌اش را صرف یادگیری علوم دینی کرد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۲۱-۲۲</ref> او پس از تحصیل علوم مختلف در نجف به ایران آمد و در [[ری]]، [[مشهد]]، [[اصفهان]] و [[قم]] هم از اساتید دیگری بهره گرفت. وی پس از رحلت سید حسین بروجردی، جزء مراجع تقلید و اولین [[رساله عملیه|رساله عملیه‌اش]] در سال ۱۳۶۶ق منتشر شد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۸</ref> | ||
==سفرها و مناظرات== | ==سفرها و مناظرات== | ||
| خط ۱۵۹: | خط ۱۵۹: | ||
==تدریس و شاگردان== | ==تدریس و شاگردان== | ||
[[پرونده:جلسه درس آیت الله مرعشی نجفی.jpg|200px|بندانگشتی|راست|جلسه درس آیت الله مرعشی نجفی]] | [[پرونده:جلسه درس آیت الله مرعشی نجفی.jpg|200px|بندانگشتی|راست|جلسه درس آیت الله مرعشی نجفی]] | ||
مرعشی ابتدا به تدریس سطح پرداخت و کتاب‌های [[معالم الاصول (کتاب)|معالم الاصول]]، [[شرح لمعه]]، [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین الاصول]]، [[فرائد الاصول (کتاب)|فرائد الاصول]]، متاجر و [[کفایة الاصول]] را تدریس کرد. همچنین علاوه بر [[فقه]] و [[اصول]] در دانش‌هایی چون [[منطق]]، [[کلام]]، [[تفسیر]]، [[فلسفه]]، [[رجال]]، [[درایه]] و [[علم انساب]] حوزه درسی داشت. مجلس درس‌اش در [[مدرسه فیضیه]]، بقعه روی آب‌انبار صحن کوچک [[آستانه حضرت معصومه سلام الله علیها|حضرت معصومه(س)]] _اکنون راهرو آن صحن به [[مسجد اعظم قم|مسجد اعظم]] است_، شبستان روبروی ایوان آیینه صحن بزرگ و در اواخر عمرش در مسجد بالاسر حرم، منزل و [[حسینیه آیت الله مرعشی نجفی|حسینیه‌ای]] که در کنار منزل‌اش بود تشکیل می‌گردید. این تدریس از سال ۱۳۴۳ق. تا آخرین روزهای عمرش ادامه داشت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۹</ref> | |||
درس فقه مرعشی بر اساس [[شرایع الاسلام]] [[محقق حلی]] بود. در اواخر دوره تدریس، شاگردانش به هزار نفر می‌رسیدند و به همین جهت از بلندگو در درس استفاده می‌شد. سبک درس این‌گونه بود که در مقام بیان هر مسئله، ابتدا به بیان عنوان آن می‌پرداخت و سپس مدارک آن را برمی‌شمرد، پس از آن اقوال فقها و اصولی‌ها را بیان می‌کرد و به نقد و بررسی آن‌ها همت می‌گماشت. او فروعات بحث را هم مطرح می‌کرد و در پایان به ذکر تنبیهات مناسب با مسئله می‌پرداخت.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۵۹-۶۰</ref> | |||
درس فقه | |||
از شاگردان درس‌های وی می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۶۰</ref> | از شاگردان درس‌های وی می‌توان به افراد زیر اشاره کرد:.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۶۰</ref> | ||
| خط ۱۹۵: | خط ۱۹۴: | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
مرعشی در طول زندگی خود موفق به تالیف بیش از ۱۵۰ کتاب و رساله شد.<ref>نک: گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۷۸</ref> تالیفات او از نظر در دسترس قرار گرفتن برای عموم چند حالت دارند؛ برخی چاپ شده و در اختیار عموم قرار دارند، بخشی به صورت خطی باقی مانده‌اند، تعدادی از بین رفته‌اند و شماری از دست‌نوشته هایش که به صورت اوراق پراکنده بوده‌اند در حال تدوین و جمع‌آوری می‌باشند. برخی از تألیفاتش به شرح زیر است؛ | |||
{{ستون-شروع|۳}} | {{ستون-شروع|۳}} | ||
*علوم قرآنی | *علوم قرآنی | ||
| خط ۲۷۸: | خط ۲۷۷: | ||
هسته اولیه این مرکز علمی و فرهنگی موقعی شکل گرفت که آیت الله مرعشی در نجف مشغول تحصیل بود. او با انجام [[نماز استیجاری|نماز]] و [[روزه استیجاری]]، حذف یک وعده غذای روزانه، کاستن بخشی از مخارج زندگی و کار شبانه در کارگاه‌های برنج‌کوبی پس از فراغت از درس، برخی از نسخه‌های خطی این مجموعه را فراهم کرد. | هسته اولیه این مرکز علمی و فرهنگی موقعی شکل گرفت که آیت الله مرعشی در نجف مشغول تحصیل بود. او با انجام [[نماز استیجاری|نماز]] و [[روزه استیجاری]]، حذف یک وعده غذای روزانه، کاستن بخشی از مخارج زندگی و کار شبانه در کارگاه‌های برنج‌کوبی پس از فراغت از درس، برخی از نسخه‌های خطی این مجموعه را فراهم کرد. | ||
مرعشی، معمولا چگونگی خرید کتاب را در پشت آن یادداشت می‌کرد. یادداشت پشت یکی از کتاب‌ها چنین است: | |||
:::<small>کتاب [[کشف اللغات و الاصطلاحات (کتاب)|کشف اللغات و الاصطلاحات]] تألیف علامه [[عبدالرحیم بن احمد هندی|عبدالرحیم بن احمد هندی بهاری حنفی]] مشهور به سور که به درخواست فرزندش شیخ [[شهاب‌الدین بهاری]] در سال ۱۱۶۰ق به نگارش درآمده و اندکی پس از اتمام آن زندگی را بدرود گفته است. این کتاب را با مزد دو سال نماز استیجاری که به نیابت از مرحوم میرزا محمد بزاز تهرانی قبول کرده‌ام، به مبلغ بیست روپیه بریتانیایی خریداری کردم. خداوند توفیق بر انجام کار دهد. شروع نماز از ابتدای روز [[۲۱ ذی‌القعده]] سال ۱۳۲۲ق است. من دل‌شکسته، نویسنده این کلمات در حال گرسنگی به‌سرمی‌برم و مدت بیست ساعت است که نتوانسته‌ام قوتی به دست آورم تا با آن سد گرسنگی خود کنم، خداوند در کار همه گرفتاران گشایش فرماید، شهاب‌الدین حسینی مرعشی نجفی سنه ۱۳۴۲ق [[مدرسه قوام نجف|مدرسه قوام]]، یکی از مدارس مشهد جدم [[علی(ع)|امیرالمؤمنین]] روحم فدای او باد.<ref>گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۴۶</ref></small> | :::<small>کتاب [[کشف اللغات و الاصطلاحات (کتاب)|کشف اللغات و الاصطلاحات]] تألیف علامه [[عبدالرحیم بن احمد هندی|عبدالرحیم بن احمد هندی بهاری حنفی]] مشهور به سور که به درخواست فرزندش شیخ [[شهاب‌الدین بهاری]] در سال ۱۱۶۰ق به نگارش درآمده و اندکی پس از اتمام آن زندگی را بدرود گفته است. این کتاب را با مزد دو سال نماز استیجاری که به نیابت از مرحوم میرزا محمد بزاز تهرانی قبول کرده‌ام، به مبلغ بیست روپیه بریتانیایی خریداری کردم. خداوند توفیق بر انجام کار دهد. شروع نماز از ابتدای روز [[۲۱ ذی‌القعده]] سال ۱۳۲۲ق است. من دل‌شکسته، نویسنده این کلمات در حال گرسنگی به‌سرمی‌برم و مدت بیست ساعت است که نتوانسته‌ام قوتی به دست آورم تا با آن سد گرسنگی خود کنم، خداوند در کار همه گرفتاران گشایش فرماید، شهاب‌الدین حسینی مرعشی نجفی سنه ۱۳۴۲ق [[مدرسه قوام نجف|مدرسه قوام]]، یکی از مدارس مشهد جدم [[علی(ع)|امیرالمؤمنین]] روحم فدای او باد.<ref>گلی زواره، جامع فضل و فضیلت، ص۱۴۶</ref></small> | ||