اشراط الساعة: تفاوت میان نسخه‌ها

اشراط الساعه یک‌بار در قرآن {{متن قرآن|فَهَلْ يَنظُرُ‌ونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَن تَأْتِيَهُم بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَ‌اطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَ‌اهُمْ ؛ آيا [كافران‌] جز اين انتظار مى‌برند كه رستاخيز به ناگاه بر آنان فرا رسد؟ و علامات آن اينك پديد آمده است. پس اگر [رستاخيز] بر آنان دررسد، ديگر كجا جاى اندرزشان است؟|سوره=محمد|آیه=۱۸}} به کار رفته است.

به گفته [[علامه طباطبایی]]، برخی از مفسران منظور از جَاءَ أَشْرَ‌اطُهَا (علامت‌هایی که آمده) را، ظهور پیامبر دانسته و گفته‌اند [[شق القمر]] و نزول قرآن از جمله این علامت‌ها است که در عصر او اتفاق افتاده است.

در احادیثی که در منابع روایی شیعه نقل شده است، علامت‌های دیگری برای برپایی قیامت بیان شده است؛ طلوع خورشید از مغرب، ماه‌گرفتگی‌هایی در مشرق، مغرب و جزیرة العرب، خروج [[یأجوج و مأجوج]]، خروج [[دجال]]، دابه الارض، آتشی که از عدن خارج می‌شود و مردم را به سوی [[محشر]] سوق می‌دهد.<ref>خصال، ص۴۳۱-۴۳۲.</ref> فرود [[حضرت عیسی]]<ref>خصال، ص۴۳۱-۴۳۲.</ref> از جمله این موارد است که البته در منابع روایی اهل‌سنت نیز نقل شده است.<ref>ابن ماجه، ج۲، ص۱۳۶۳-۱۳۴۲؛ صنعانی، ج۱۱، ص۳۷۸؛ احمد بن حنبل، ج۱، ص۴۰۵؛ دارمی، ص۱۲۳.</ref>

در برخی از منابع اهل‌سنت و برخی جوامع حدیثی شیعه، [[علائم ظهور|نشانه‌های ظهور مهدی(عج)]] با علامت‌های نزدیک شدن برپایی قیامت آمیخته شده است. در [[تفسیر قمی]]، روایتی از  پیامبر(ص) درباره اشراط الساعه نقل شده است که در آن مواردی از ظهور فسادهاى بزرگ در دنيا به عنوان نشانه‌های برپایی قیامت آمده، همین موارد در منابع دیگر به عنوان نشانه‌های [[آخرالزمان]] معرفی شده‌اند.

همچنین از بعثت پیامبر، ظهور و قیام حضرت مهدی و دمیده شدن در صور به عنوان نشانه‌های قیامت یاد شده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/23021/1/47 دانشنامه کلام اسلامی]</ref>