هبوط: تفاوت میان نسخه‌ها

'''هبوط''' داستان خروج [[آدم]] و [[حوا]] از [[بهشت]] و سکونت آن‌ها در زمین است. برخی مفسران هبوط را نه به معنای مکانی آن و خروج از بهشت بلکه به هبوط مقامى معنا کرده‌اند و معتقدند [[خداوند]] مقام آدم و حوا را تنزل داد و از آن تعبیر به هبوط کرد.

برخی نیز معتقدند هبوط به جهت [[عقاب|عقوبت]] حضرت آدم و حوا نبوده است. بلکه مصلحت بر این بوده که اینان هبوط به زمین داشته و به [[تکلیف]] و مشقت دچار گردند تا در نهایت به [[سعادت]] برسند.

مفسران برای جمع بین دو دستور به خروج و هبوط و چگونگی اجازه ورود به بهشت پس از دستور به خروج، توجیهاتی را ذکر کرده‌‌اند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج ۳، ص ۴۶۳؛ قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج ۱۱، ص ۲۵۸.</ref>

برخی مفسران معتقدند هبوط به جهت عقوبت حضرت آدم و حوا نبوده است. [[صدرالمتألهین]] و [[طبرسی]] معتقدند اخراج آدم و حوا از بهشت و هبوط به زمین، به جهت عقوبت نبوده است. زیرا ادله‌ای وجود دارد که براساس آن‌ها [[پیامبران|انبیاء]] آنچه موجب عذاب و عقاب می‌شود را انجام نمی‌دهند. خداوند آن‌ها را از بهشت اخراج کرد زیرا حکمت الهی بر این بود که اینان هبوط به زمین داشته باشند و تکلیف و مشقت بر عهده آن‌ها باشد تا در نهایت به [[سعادت]] برسند.<ref>صدرالمتألهین، تفسير القرآن الكريم، ۱۳۶۶ش، ج ۳، ص ۱۱۰؛ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج ۱، ص ۱۹۷.</ref>

بنابر این ایجاد تکلیف برای حضرت آدم و حوا، آن‌ها را در معرض [[ثواب]] و سعادت قرار داد و این هیچ همخوانی با عِقاب بودن هبوط ندارد.<ref>فخر رازی، مفاتيح الغيب، ۱۴۲۰، ج۳، ص۴۶۴.</ref>