پرش به محتوا

بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۳۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۱۷
اصلاح بخش کلیات
imported>Baqer h
(اصلاح جعبه اطلاعات)
imported>Baqer h
(اصلاح بخش کلیات)
خط ۱۸: خط ۱۸:
| زبان رسمی                =
| زبان رسمی                =
| سایت        =
| سایت        =
| پیشینه اسلام            =
| پیشینه اسلام            = توسط بازرگانان مسلمان
| جمعیت مسلمانان      =۱۳۷ میلیون نفر
| جمعیت مسلمانان      =۱۳۷ میلیون نفر
| جمعیت              = ۱.۴۵۰.۰۰۰ نفر
| جمعیت              = ۱.۴۵۰.۰۰۰ نفر
خط ۴۴: خط ۴۴:
'''بنگلادش''' کشوری در جنوب شرق آسیا. بنگلادش جمعیتی بیش از ۱۵۰ میلیون نفر را در خود جای داده است. طبق آمار ۸۸/۳ درصد از این جمعیت را [[مسلمانان]] تشکیل می‌دهند که اکثریت آنها [[اهل‌سنت]] و [[حنفی]] مذهب هستند. بر اساس آمار انجمن دین و زندگی اجتماعی (PEW) جمعیت شیعیان این کشور حدود ۱.۴۵۰.۰۰۰ نفر هستند.  
'''بنگلادش''' کشوری در جنوب شرق آسیا. بنگلادش جمعیتی بیش از ۱۵۰ میلیون نفر را در خود جای داده است. طبق آمار ۸۸/۳ درصد از این جمعیت را [[مسلمانان]] تشکیل می‌دهند که اکثریت آنها [[اهل‌سنت]] و [[حنفی]] مذهب هستند. بر اساس آمار انجمن دین و زندگی اجتماعی (PEW) جمعیت شیعیان این کشور حدود ۱.۴۵۰.۰۰۰ نفر هستند.  


==جغرافیای بنگلادش==
==کلیات==
بنگلادش با مساحت ۱۴۷.۵۷۰ در جنوب شرق آسیا قرار دارد.
بر اساس نظر سنجی سال ۲۰۰۹ میلادی جمعیت بنگلادش برابر با ۱۵۶.۰۵۱.۰۰۰ نفر بوده است.
 
۸۸.۳ درصد بنگلادشی‌ها مسلمان و ۱۰.۵ درصد آنان هندو هستند. <ref>اطلس جامع گیتاشناسی، ۱۳۸۹ش، ص۸۴</ref>
 
قانون اساسی این کشور آزادی کامل مذاهب و فعالیت‌های فرهنگی را برای همه اقلیت‌ها تضمین نموده است. در ۲۲ آوریل ۱۹۸۸ عبارت [[بسم الله الرحمن الرحیم]] در ابتدای قانون اساسی این کشور قرار گرفت و در ژوئن ۱۹۸۸ میلادی در اصلاحیه قانون اساسی، [[اسلام]] دین رسمی کشور معرفی شد. از نکات قابل توجه و متمایز بنگلادش با سایر کشورهای شبه قاره، همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان و پیروان سایر ادیان اصیل و ریشه‌دار با یکدیگر است. گفته می‌شود علت این مهم، گسترش اسلام در این منطقه از راه تجارت، تبلیغ و عرفان بوده است نه به زور شمشیر.
قانون اساسی این کشور آزادی کامل مذاهب و فعالیت‌های فرهنگی را برای همه اقلیت‌ها تضمین نموده است. در ۲۲ آوریل ۱۹۸۸ عبارت [[بسم الله الرحمن الرحیم]] در ابتدای قانون اساسی این کشور قرار گرفت و در ژوئن ۱۹۸۸ میلادی در اصلاحیه قانون اساسی، [[اسلام]] دین رسمی کشور معرفی شد. از نکات قابل توجه و متمایز بنگلادش با سایر کشورهای شبه قاره، همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان و پیروان سایر ادیان اصیل و ریشه‌دار با یکدیگر است. گفته می‌شود علت این مهم، گسترش اسلام در این منطقه از راه تجارت، تبلیغ و عرفان بوده است نه به زور شمشیر.


خط ۷۰: خط ۷۵:


==نام گذاری فرزندان، خیابان‌ها و محله ها==
==نام گذاری فرزندان، خیابان‌ها و محله ها==
سنی مذهب‌های بنگلادش اغلب از اسامی ا ئمه اطهار(ع)، پیشوندهای میر، میرزا، سید، بی‌بی و بیگم برای نام گذاری فرزندانشان استفاده می‌کنند. اسامی و القابی نظیر کنیز فاطمه، کنیز بتول، و اسامی ا ئمه(ع) نیز در بین مردم این کشور به وفور یافت می‌شود. اسامی خیابان‌ها و محله‌هایی نظیر میرپور، سیدپور، و محله‌هایی به نام کربلا و... نیز قابل ملاحظه است.
سنی مذهب‌های بنگلادش اغلب از اسامی ائمه اطهار(ع)، پیشوندهای میر، میرزا، سید، بی‌بی و بیگم برای نام گذاری فرزندانشان استفاده می‌کنند. اسامی و القابی نظیر کنیز فاطمه، کنیز بتول، و اسامی ائمه(ع) نیز در بین مردم این کشور به وفور یافت می‌شود. اسامی خیابان‌ها و محله‌هایی نظیر میرپور، سیدپور، و محله‌هایی به نام کربلا و... نیز قابل ملاحظه است.
==برگزاری مراسم عزاداری خامس آل عبا(ع)==
==برگزاری مراسم عزاداری خامس آل عبا(ع)==
[[پرونده:عاشورا در بنگلادش.jpg|بندانگشتی|مراسم عاشورای حسینی در بنگلادش]]
[[پرونده:عاشورا در بنگلادش.jpg|بندانگشتی|مراسم عاشورای حسینی در بنگلادش]]
خط ۸۸: خط ۹۳:


==علاقه‌مندی به اهل بیت(ع)==
==علاقه‌مندی به اهل بیت(ع)==
غالباً خطبه‌های نماز جمعه مساجد اهل سنت در کشور بنگلادش با سلام و درود بر پیامبر اکرم(ص) و خاندان مطهرش شروع می‌شود. آنها از پنج تن آل عبا به نیکی یاد کرده و به آنها سلام و درود می‌فرستند. ا ئمه جمعه در خلال بیان خطبه ها، کرامت‌ها و حسن خلق‌های اهل بیت(ع) را تبیین کرده و مستعمان را به پیروی از سیره آنان تشویق می‌نمایند. آنان در ایام عاشورا خطبه‌های خود را به واقعه کربلا معطوف می‌دارند.  
غالباً خطبه‌های نماز جمعه مساجد اهل سنت در کشور بنگلادش با سلام و درود بر پیامبر اکرم(ص) و خاندان مطهرش شروع می‌شود. آنها از پنج تن آل عبا به نیکی یاد کرده و به آنها سلام و درود می‌فرستند. ائمه جمعه در خلال بیان خطبه ها، کرامت‌ها و حسن خلق‌های اهل بیت(ع) را تبیین کرده و مستعمان را به پیروی از سیره آنان تشویق می‌نمایند. آنان در ایام عاشورا خطبه‌های خود را به واقعه کربلا معطوف می‌دارند.  


مسلمانان بنگلادش به وجود منجی عالم بشریت که از سلاله رسول اکرم(ص) می‌باشد، معتقد هستند. آنان باور دارند که روزی این منتقم واقعی ظهور نموده و جهان را در حالی که مملو از ظلم و جور شده است پر از عدل و قسط خواهد کرد. تنها تفاوت آنان با عقاید امامیه این است که معتقدند هر وقت خداوند صلاح بداند او متولد خواهد شد. آنان غیبت حضرتش را به خوبی درک نکرده‌اند.
مسلمانان بنگلادش به وجود منجی عالم بشریت که از سلاله رسول اکرم(ص) می‌باشد، معتقد هستند. آنان باور دارند که روزی این منتقم واقعی ظهور نموده و جهان را در حالی که مملو از ظلم و جور شده است پر از عدل و قسط خواهد کرد. تنها تفاوت آنان با عقاید امامیه این است که معتقدند هر وقت خداوند صلاح بداند او متولد خواهد شد. آنان غیبت حضرتش را به خوبی درک نکرده‌اند.
خط ۱۱۰: خط ۱۱۵:


==مراکز تبلیغی شیعیان==
==مراکز تبلیغی شیعیان==
مهم‌ترین مراکز تبلیغی و مذهبی شیعیان در بنگلادش را حسینیه‌ها تشکیل می‌دهند. یکی از خدمات بزرگی که علمای مهاجر ایرانی به شبه قاره هند در طول تاریخ ارا ئه کردند، نهضت تأسیس حسینیه‌هایی بود که مرکز فعالیت شیعیان قرار گرفته و در تمام ایام سال و بخصوص از ابتدای محرم تا هشتم ربیع الاول، مراسم مختلفی در آنها برگزار می‌گردد.
مهم‌ترین مراکز تبلیغی و مذهبی شیعیان در بنگلادش را حسینیه‌ها تشکیل می‌دهند. یکی از خدمات بزرگی که علمای مهاجر ایرانی به شبه قاره هند در طول تاریخ ارائه کردند، نهضت تأسیس حسینیه‌هایی بود که مرکز فعالیت شیعیان قرار گرفته و در تمام ایام سال و بخصوص از ابتدای محرم تا هشتم ربیع الاول، مراسم مختلفی در آنها برگزار می‌گردد.


در کشور بنگلادش عموماً حسینیه‌ها نقش مساجد را هم ایفا می‌کنند. دلیل آن این است که چون برگزاری مراسم سینه زنی و عزاداری در مساجد نزد علما و مردم غیرشیعی این کشور وجهه خوبی نداشته و آن را جایز نمی‌دانند، و از طرفی، شیعیان به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانند در هر نقطه هم مسجد و هم حسینیه داشته باشند، اقدام به تأسیس حسینیه هم برای انجام مراسم عبادی و هم برای برگزاری مناسبت‌ها نموده‌اند.
در کشور بنگلادش عموماً حسینیه‌ها نقش مساجد را هم ایفا می‌کنند. دلیل آن این است که چون برگزاری مراسم سینه زنی و عزاداری در مساجد نزد علما و مردم غیرشیعی این کشور وجهه خوبی نداشته و آن را جایز نمی‌دانند، و از طرفی، شیعیان به دلیل مشکلات مالی نمی‌توانند در هر نقطه هم مسجد و هم حسینیه داشته باشند، اقدام به تأسیس حسینیه هم برای انجام مراسم عبادی و هم برای برگزاری مناسبت‌ها نموده‌اند.
کاربر ناشناس