confirmed، templateeditor
۱۱٬۳۹۸
ویرایش
جز (←علاقهمندی به اهل بیت(ع): ویکیسازی) |
|||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
مسلمانان بنگلادش شب نیمه شعبان را به عنوان شب برات (دقیقاً همین عبارت) میشناسند و در آن شب به راز ونیاز مشغولند. بیشتر مسلمانان روز نیمه شعبان را روزه میگیرند. نیمه شعبان از چنان اهمیتی در کشور بنگلادش برخوردار است که شورای روِیت هلال ماه، که یک تشکیلات رسمی و دولتی است، شروع دقیق ماه شعبان و به دنبال آن تعیین رسمی و دقیق روز نیمه شعبان را گواهی داده و آن را تأیید میکند. این روز در کشور بنگلادش تعطیلی رسمی میباشد. | مسلمانان بنگلادش شب نیمه شعبان را به عنوان شب برات (دقیقاً همین عبارت) میشناسند و در آن شب به راز ونیاز مشغولند. بیشتر مسلمانان روز نیمه شعبان را روزه میگیرند. نیمه شعبان از چنان اهمیتی در کشور بنگلادش برخوردار است که شورای روِیت هلال ماه، که یک تشکیلات رسمی و دولتی است، شروع دقیق ماه شعبان و به دنبال آن تعیین رسمی و دقیق روز نیمه شعبان را گواهی داده و آن را تأیید میکند. این روز در کشور بنگلادش تعطیلی رسمی میباشد. | ||
به اعتقاد اهل سنت بنگلادش، شب برات پس از شب | به اعتقاد اهل سنت بنگلادش، شب برات پس از [[شب قدر]]، مهمترین شب سال برای راز و نیاز و [[دعا]] به درگاه [[خداوند]] برای پذیرش [[توبه]] و بخشش است. | ||
==ترکیب جمعیت شیعیان== | ==ترکیب جمعیت شیعیان== | ||
شیعیان از نظر تیره و نژادی، خود را به دو گروه بیهاری و بنگالی تقسیم مینمایند. بیهاری که در اصل باید به اهل بیهار در هند اطلاق شود، به همه شیعیان اصیل و باسابقه بنگلادش، شامل تمامی مهاجران به این کشور در طول تاریخ، اعم از پاکستانی و هندی، گفته میشود که با زبان اردو تکلم میکنند. در مقابل آن، وقتی از شیعیان بنگالی سخن به میان میآید منظور مردمانی بنگالی الاصل هستند که به زبان بنگالی سخن گفته و غالباً از مستبصرین (تازه شیعه شدگان) تشکیل میشوند. البته این تقسیم بندی مورد تأیید بخش قابل ملاحظهای از شیعیان نیست؛ بخصوص قسم اول، که آنها هم خود را بنگالی نامیده و از انتساب خویش به بیهار رنجیده خاطر میشوند. بین این دو گروه قدری اختلاف سلیقه و روش وجود دارد که گاهی اوقات موجب جدال و کشمکش لفظی بین آنها شده و تا حد زیادی باعث تنش و مشکل میگردد. شیعیان بنگالی معتقدند که آنها بیشترین فعالیت را برای ترویج تشیع به کار گرفتهاند و طبق آمار موجود، حیطه تبلیغات آنان بسیار گستردهتر از بیهاری هاست. | شیعیان از نظر تیره و نژادی، خود را به دو گروه بیهاری و بنگالی تقسیم مینمایند. بیهاری که در اصل باید به اهل بیهار در هند اطلاق شود، به همه شیعیان اصیل و باسابقه بنگلادش، شامل تمامی مهاجران به این کشور در طول تاریخ، اعم از پاکستانی و هندی، گفته میشود که با زبان اردو تکلم میکنند. در مقابل آن، وقتی از شیعیان بنگالی سخن به میان میآید منظور مردمانی بنگالی الاصل هستند که به زبان بنگالی سخن گفته و غالباً از مستبصرین (تازه شیعه شدگان) تشکیل میشوند. البته این تقسیم بندی مورد تأیید بخش قابل ملاحظهای از شیعیان نیست؛ بخصوص قسم اول، که آنها هم خود را بنگالی نامیده و از انتساب خویش به بیهار رنجیده خاطر میشوند. بین این دو گروه قدری اختلاف سلیقه و روش وجود دارد که گاهی اوقات موجب جدال و کشمکش لفظی بین آنها شده و تا حد زیادی باعث تنش و مشکل میگردد. شیعیان بنگالی معتقدند که آنها بیشترین فعالیت را برای ترویج تشیع به کار گرفتهاند و طبق آمار موجود، حیطه تبلیغات آنان بسیار گستردهتر از بیهاری هاست. |