اسرافیل: تفاوت میان نسخه‌ها

اسرافیل فرشته مامور دمیدن صور(شیپور) در زمان پایان یافتن دنیا و برپایی قیامت است. اسرافیل مظهر اسم «الرحمن»(رستمی،) در خداوند و مظهر رکن حیات در لوح محفوظ است. در قران کریم کلمه اسرافیل ذکر نشده است، اما چندین آیه درباره واقعه نفخ صور وجود دارد که بر اساس روایات ایجاد این رویداد وظیفه اسرافیل است. در روایات وارد شده است درگاه الهی چهار فرشته مقرب و بزرگ دارد که از آنها به «رئوس ملائکه» یاد می‌شود و آنها اسرافیل، جبرئیل، میکائیل، و عزرائیل هستند. در روایات وارد شده است که اسرافیل دوازده بال دارد که یکی از آنها در مشرق و دیگری در مغرب قرار دارد و همچنین عرش بر شانه او قرار دارد ولی در برابر عظمت پروردگار خود را به صورتی کوچکتر از مرغ در می آورد.<ref>بحارالانوار، ج۵۹، ص ۲۵۹؛ المیزان، ج۱۷، ص ۱۱</ref> در بعضی دیگر از روایات آمده است که در مقابل خداوند از بس خود را حقیر می‌بیند که خود را در زیر بالهایش می‌پوشاند.<ref>( دایره المعارف بزرگ اسلامی، ج۸، ص۲۸۷)</ref> همچنین در بعضی از روایات وارد شده است که خداوند جبرئیل، اسرافیل و میکائیل را از یک تسبیح آفریده است.<ref>المیزان، ج۱۷، ص۸ و تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص ۳۵۰، ح۲۱.</ref>