۱۷٬۸۳۰
ویرایش
imported>Hasaninasab جز (←منابع: اصلاح درجه بندی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
'''قِصَصُ الْقُرْآن'''، داستانهای [[قرآن|قرآنی]] است که نزدیک به یکسوم [[آیه|آیات]] قرآن را در بر میگیرد. این داستانها درباره پیشینیان و نیز رویدادهای دوره نزول قرآن است. علت استفاده فراوان قرآن از داستان را ظرفیت بالای آن در تأثیرگذاری بر اندیشه و روح انسان دانستهاند. قرآن خود، هدف از بیان داستانها را درسگرفتن انسانها معرفی کرده و در [[آیه|آیات]] فراوانی، به تأمل در سرگذشت پیشینیان، سفارش کرده است. | '''قِصَصُ الْقُرْآن'''، داستانهای [[قرآن|قرآنی]] است که نزدیک به یکسوم [[آیه|آیات]] قرآن را در بر میگیرد. این داستانها درباره پیشینیان و نیز رویدادهای دوره نزول قرآن است. علت استفاده فراوان قرآن از داستان را ظرفیت بالای آن در تأثیرگذاری بر اندیشه و روح انسان دانستهاند. قرآن خود، هدف از بیان داستانها را درسگرفتن انسانها معرفی کرده و در [[آیه|آیات]] فراوانی، به تأمل در سرگذشت پیشینیان، سفارش کرده است. | ||
<br /> | <br /> | ||
براساس آیات قرآن، داستانهای قرآنی، ساختگی و افسانهای نیست؛ بلکه واقعیتهایی است که خردمندان از آنها عبرت میگیرند و موجب هدایت [[مؤمنان]] میشود. داستانهای قرآن بر طبق روشهای معمولا داستاننویسی و رماننویسی نوشته نشده است. به گفته [[ | براساس آیات قرآن، داستانهای قرآنی، ساختگی و افسانهای نیست؛ بلکه واقعیتهایی است که خردمندان از آنها عبرت میگیرند و موجب هدایت [[مؤمنان]] میشود. داستانهای قرآن بر طبق روشهای معمولا داستاننویسی و رماننویسی نوشته نشده است. به گفته [[سید محمدحسین طباطبایی|علامه طباطبایی]]، قرآن تنها آنچه را که در جهت هدف قرآن یعنی هدایت است، ذکر میکند و به بیان جزئیات رویدادها نمیپردازد. | ||
<br /> | <br /> | ||
بیشتر داستانهای [[قرآن]]، درباره زندگی [[پیامبران]] است. قرآن به ویژه درباره پیامبرانی چون [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]، [[یوسف]] و [[پیامبر اسلام(ص)]] به صورت مفصل سخن گفته است. | بیشتر داستانهای [[قرآن]]، درباره زندگی [[پیامبران]] است. قرآن به ویژه درباره پیامبرانی چون [[ابراهیم]]، [[موسی]]، [[عیسی]]، [[یوسف]] و [[پیامبر اسلام(ص)]] به صورت مفصل سخن گفته است. | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
==ویژگیهای داستانپردازی قرآن== | ==ویژگیهای داستانپردازی قرآن== | ||
داستانهای قرآن بر طبق روشهای معمولا داستاننویسی و رماننویسی گفته نشده است.<ref>حسینی، ریختشناسی قصههای قرآن، ۱۳۸۲، ص۶۷.</ref> بنا بر | داستانهای قرآن بر طبق روشهای معمولا داستاننویسی و رماننویسی گفته نشده است.<ref>حسینی، ریختشناسی قصههای قرآن، ۱۳۸۲، ص۶۷.</ref> بنا بر گفته [[سید محمدحسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] داستانهای قرآن به جزئیاتی چون نَسب اشخاص و زمان و مکان وقوع رویدادها و دیگر ویژگیهایی که برای مورخان و رماننویسان مهم است، نمیپردازد و تنها آنچه را که در جهت هدف قرآن یعنی هدایت است، ذکر میکند.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، ص۶۴، به نقل از: حسینی، ریختشناسی قصههای قرآن، ۱۳۸۲، ص۶۷.</ref> | ||
برای داستانهای [[قرآن]]، به لحاظ محتوایی و ساختاری، ویژگیهایی ذکر شده است. برخی از ویژگیهای محتوایی داستانهای قرآن را واقعیبودن، هدفمندی و پیامداشتن، ذکر معجزات و امور خارقالعاده و وجود تیپهای متفاوت شخصیتی در داستانها دانستهاند.<ref>سنگری، محمدرضا، هدفها و شیوههای داستانپردازی در قرآن، ۱۳۸۴ش، ص۴-۷.</ref> | برای داستانهای [[قرآن]]، به لحاظ محتوایی و ساختاری، ویژگیهایی ذکر شده است. برخی از ویژگیهای محتوایی داستانهای قرآن را واقعیبودن، هدفمندی و پیامداشتن، ذکر معجزات و امور خارقالعاده و وجود تیپهای متفاوت شخصیتی در داستانها دانستهاند.<ref>سنگری، محمدرضا، هدفها و شیوههای داستانپردازی در قرآن، ۱۳۸۴ش، ص۴-۷.</ref> |
ویرایش