ابوالحسن شعرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ق در [[تهران]] متولد شد. پدرش محمد بن ملا غلامحسين از نوادگان [[ملا فتح‌الله کاشانی]] صاحب تفسير [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|منهج الصادقین]] و مادرش فرزند [[محمدابراهيم نواب تهرانی]] صاحب كتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فيض الدموع]] و تأليفات ديگر بود.<ref>شعرانی، ابوالحسن، پژوهش های قرآنی علامه شعرانی، ص ۱۱.</ref>

شعرانی در اواخر عمر به جهت درمان بیماری قلبی، ریوی به [[آلمان]] منتقل شد و در شنبه، [[۷ شوال]] ۱۳۹۳ق/[[۱۲ آبان]] ۱۳۵۲ش از دنیا رفت. پیکر وی در [[حرم حضرت عبدالعظیم حسنی]] به خاک سپرده شد.<ref>مجله نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص۸۶ به بعد.</ref>

ابوالحسن [[قرآن]] را نزد پدرش آموخت و تحصیلات خود را از [[مدرسه مروی]] تهران آغاز کرد و ادبیات عرب، فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفه]]، ریاضی و مانند آن را در آنجا آموخت. پس از آن به [[حوزه علمیه قم]] که تازه تأسیس شده بود رفت و در درس خارج فقه و اصول  شرکت کرد. در۲۶ سالگی پدرش را از دست داد و به دنبال آن، به [[عراق]] مهاجرت و در [[حوزه علمیه نجف]] به تکمیل تحصیلات خود پرداخت.<ref>مطلبی، سید ابوالحسن، نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص۷۶.</ref> در عراق، علاوه بر تحصیل فقه [[شیعی]]، با [[فقه]] [[اهل سنت]] نیز آشنا گردید.{{مدرک}} وی پس از تکمیل تحصیلات و سیر و سلوک [[عرفانی]]، در دوره سلطنت [[رضا شاه]] به تهران بازگشت و به تبلیغ و تدریس و تحقیق پرداخت.<ref>شعرانی، پژوهش های قرآنی علامه شعرانی، ص ۱۱.</ref>  

ابوالحسن شعرانی علاوه بر تحصیل و فعالیت در رشته‌های مختلف علوم اسلامی و حوزوی، با چندین زبان از جمله عربی، فرانسوی، ترکی، انگلیسی و عبری آشنا بود.<ref>ر.ک: کیهان فرهنگی، سال ۱۳۶۵، ش۳.</ref>

*[[میرزا محمود قمی]] <ref> مطلبی، سید ابوالحسن، نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص۷۶</ref>

*[[حبیب الله ذوالفنون]] <ref>روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۱۱/۱۳۷۱، دهخدا، ذیل: حبیب الله، برای آشنایی با آثار او. ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، ج۴، ص۴۳۹۶ و ۴۰۱ و ۴۰۳؛ ج۸، ص۲۱۹، ر.ک: واعظ خیابانی، ص۱۳۹ـ۱۴۳، حرز الدین، ج ۳، ص۳۱۰، شعرانی، ترجمه نفس المهموم، ص۲</ref>

وی در طول زندگی خود، شاگردان زیادی را تربیت کرد. برخی از مهمترین شاگردان وی عبارتند از:<ref>مطلبی، سید ابوالحسن، نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص۷۶-۷۷</ref>

* [[سید جلال الدین  حسینی ارموی|محدث اُرمُوی]]

شعرانی در زمینه‌های مختلف علوم دینی و انسانی، آثاری تالیف کرده است. [[فقه]]، [[اصول]]، [[فلسفه]]، [[کلام]]، علوم قرآنی و [[حدیث]] موضوع تألیفات وی است.<ref>كیهان اندیشه، شماره۴۵، ص۸۲</ref> <ref>قوامی واعظ، ص۳۰</ref>

* '''اندیشه‌نامه علامه شعرانی'''، مجموعه دو جلدی مقالات ارائه شده در جشنواره علامه شعرانی، انتشارات [[پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه]]، سال۱۳۸۷ ش.  

* '''در آسمان معرفت'''، شامل دوازده مقاله تالیف [[حسن حسن زاده آملی]] که در هر یک به معرفی یکی از اساتید باواسطه و بی‌واسطه خود پرداخته است. این افراد عبارتند از [[علامه طباطبایی]]، [[میرزا جواد ملکی تبریزی]]، ابوالحسن شعرانی، [[ملامحمد آملی]]، [[محمد تقی آملی]]، [[مهدی الهی قمشه‌ای]]، [[سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[ملا محمد مهدی نراقی]]، [[سید ابوالحسن جلوه]]، [[محمد حسین فاضل تونی]]، [[ملاهادی سبزواری]] و زندگی‌نامه خود نویسنده. انتشارات تشیع،  سال ۱۳۷۵ش.

 

* [[آقا بزرگ تهرانی]]، [[الذریعه الی تصانیف الشیعه]]، [[بیروت]]، دار الاضواء، ۱۴۰۳ق.

* حرزالدین، محمد، معارف الرجال، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.

*شعرانی، ابوالحسن، پژوهش های قرآنی علامه شعرانی در تفاسیر مجمع البیان ، روح الجنان و منهج الصادقین، محقق:محمدرضا غیاثی کرمانی، ایران، قم، بوستان کتاب (انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم) ١٣٨۶.

* مجله نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱.