ابوالحسن شعرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوالحسن شعرانی''' معروف به '''علامه شعرانی''' (۱۳۲۰-۱۳۹۳ق/۱۲۸۱-۱۳۵۲ش) از فلاسفه [[شیعی]] قرن ۱۴ [[هجری قمری]] است. او در علوم [[قرآن]]، [[حدیث]]، [[فقه]]، [[اصول فقه]]، [[کلام]]، [[فلسفه]]، هندسه، و هیئت تحصیل نمود و چند اثر در این رشته‌ها از وی باقی مانده است. او از دانش شیخ [[عبدالکریم حائری]]، [[میرزا مهدی آشتیانی]] و [[میرزا محمود قمی]] استفاده کرده و شاگردانی چون [[میرزا هاشم آملی]]، [[حسن حسن زاده آملی|حسن زاده آملی]] و [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] را تربیت نمود. وی علاوه بر نگارش کتاب، شرح‌هایی بر کتاب‌های تفسیری، حدیثی، کلامی و فلسفی دارد. فلسفه اولی پیرامون دیدگاه فلاسفه غرب در مورد الهیات و تجرد نفس، راه سعادت در اثبات نبوت و ارائه ادله حقانیت [[پیامبر اسلام(ص)|پیامبر اسلام (ص)]] برخی از آثار اوست.

میرزا ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ق در [[تهران]] متولد شد. پدرش محمد بن ملا غلامحسين از نوادگان [[ملا فتح‌الله کاشانی]] صاحب تفسير [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|منهج الصادقین]] و مادرش فرزند [[محمد ابراهيم نواب تهرانی]] صاحب كتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فيض الدموع]] و تأليفات ديگر بود.<ref>شعرانی، ابوالحسن، پژوهش های قرآنی علامه شعرانی، ص ۱۱.</ref>