انسان کامل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''انسان کامل''' انسانی متخلق به اخلاق الهی، مظهر اتم [[اسما و صفات|اسمای حسنای الهی]] و آیینه تمام نمای خدا است. او را انسانی دارای اقوال، افعال و اخلاق نیک دانسته‌اند که علت غایی خلقت و سبب ایجاد و بقای نظام هستی است؛ کسی که راهنمای خلایق در ظاهر و باطن و آشنا به آفات روحی انسان‌ها و راه‌های شفای آن است و با هویت متعالی الهی وحدت ذاتی پیدا کرده است.

نظریه انسان کامل اگرچه با نام [[عرفان اسلامی]] و مبدع آن [[محی الدین عربی]] ثبت شده؛ ولی رگه‌های این نظریه را در آموزه‌های [[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[عرفان ایرانی]] نیز می‌توان یافت. عرفای اسلامی با تکیه بر مباحث عقلی و استناد به برخی واژگان [[قرآن|قرآنی]] مانند امام، رهبر، مهتدی، خلیفه الله، رسول و ... و معارفی که از [[روایات]] کسب کردند، به تبیین این نظریه پرداختند.<br />

در متون عرفانی برای انسان کامل فضایل و ویژگی‌هایی از جمله روح هستی، مظهر اسما و صفات خدا، خلاصه تمام موجودات، برگزیدگی، وحدت و یگانگی برشمرده‌اند. شناخت کامل حق تعالی، خلافت الهیه، تصرف در عالم، راهنمایی بشر  

نیز از جمله کارکردهای انسان کامل در نظام هستی معرفی شده است.