حروف حلقی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حروف حلقی''' به حروفی که از مخرج حلق ادا می‌شوند، گفته می‌شود. حروف همزه، هاء، عین، حاء، غین، خاء، حروف حلقی محسوب می‌شوند. همزه و هاء با انتهای حلق، عین و حاء با وسط حلق و غین و خاء با نزدیک ترین قسمت حلق به فضای دهان تلفظ می‌شوند. تلفظ عربی سه حرف حاء، عین و غین، با تلفظ فارسی متفاوت است؛ لذا شخص نمازگزار در [[نماز]]، باید تلفظ این کلمات را با تلفظ عربی بیان کند.

* '''ادنی الحلق:''' (نزدیک‌ترین قسمت حلق) با این قسمت از مخرج حلق، حرف‌های غین و خاء تلفظ می‌شوند.<ref>میرتقی، سیدحسین، تجوید و آواشناسی، قم، مشهور، ۱۳۸۹ش، ص۴۴؛ العبد، المیزان فی احکام تجوید القرآن، ۲۰۱۰م، ص۵۷؛ الصراف، الجدید فی علم التجوید، ۱۴۲۸ق، ص۲۹؛ حبیبی، شهیدی، روان‌خوانی و تجوید قرآن کریم، ۱۳۸۹ش ص۹۲.</ref>