اصحاب اخدود: تفاوت میان نسخه‌ها

==نامگذاری==

بیشتر مفسران واژه قُتِلَ را در {{متن قرآن|قُتِل اصحاب الاخدود|سوره=[[سوره بروج|بروج]]|آیه= ۴}}، اِخباری دانسته، که از کشتار اصحاب اخدود توسط کافران خبر می‌دهد. آنان کشتگان در این جریان را مؤمنان می‌دانند.<ref>نحاس، اعراب القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۱۹۲؛ ابوحیان تفسیر البحر المحیط، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۴۵۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، قاهره، ج۳۱، ص۱۱۹.</ref> برخی دیگر از مفسران قُتِل را به معنای [[نفرین]] گرفته‌اند و کشته‌شدگان را کافران می‌دانند، آنان بر این باورند وقتی که کافران، مؤمنان را در آتش افکندند، خداوند آسیب آتش را از آنان دور کرد، آتش زبانه کشید و کافرانی را در کنار آن تماشاگر بودند، فرا گرفت.<ref>ثعلبی، قصص الانبیاء، ۱۴۰۱ق، ص۴۳۹؛ ابوحیان، تفسیر البحر المحیط، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۴۵۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، قاهره، ج۳۱، ص۱۱۹.</ref>

در منابع اسلامی تعداد کشتگان اخدود به اختلاف ذکر شده است؛ برخی منابع سخن از ۷، ۱۰<ref>ابوالعرب، المحن، ۱۴۰۳ق، ص۱۱۹</ref>، ۷۷و  ۸۰<ref> ثعلبی، قصص الانبیاء، ۱۴۰۱ق، ص۴۳۹</ref> تن به میان آورده‌اند در حالی‌که بیشتر روایات شمار آنان را ۲۰،۰۰۰ تن ذکر کرده‌اند<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ۱۳۵۵ق، ج۱، ص۳۷؛ قمی، تفسیر، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۴۱۳.</ref> در برخی روایات به ۱۲،۰۰۰ و ۷۰،۰۰۰ تن نیز اشاره شده است.<ref>قرطبی، قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۹۶۷م، ج۱۹، ص۲۹۲.</ref>

===در منابع تاریخی و روایی===

== پانویس ==

== منابع ==

* ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، تحقیق: جلال الدین حسینی ارموی، انجمن آثار ملی، تهران، ۱۳۵۳ش.

* دینوری، احمد، الاخبارالطوال، به کوشش عبدالمنعم عامر، قاهره، ۱۹۶۰م.

* راوندی، سعید، قصص الانبیاء، به کوشش غلامرضا عرفانیان، مشهد، ۱۴۰۹ق.

* زمخشری، محمود، الکشاف، بیروت، ۱۴۰۸ق.

* قرطبی، محمد، الجامع لاحکام القرآن، بیروت، ۱۹۶۷م.

* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، تصحیح: طیب موسوی جزائری، دارالکتاب، قم، ۱۴۰۴ق.

* نحاس، احمد، اعراب القرآن، به کوشش زهیر غازی زاهد، بیروت، ۱۴۰۵ق-۱۹۸۵م.

* نولدکه، تئودور، تاریخ ایرانیان و عرب‌ها در زمان ساسانیان، ترجمه: عباس زریاب، تهران، ۱۳۵۸ش.