حدیث مرفوع: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حدیث مرفوع''' به روایتی گفته می‌شود که یک یا چند تن از راویان در سلسله راویان آن ذکر نشده باشد.<ref>شهيد ثانی، شرح البداية في علم الدراية، محلاتی، ج۱، ص۱۰۰.</ref> [[شهید ثانی]]، حدیث مرفوع را روایتی دانسته که چیزی (اعم از قول، فعل و تقریر) در آن به معصوم نسبت داده شده؛ خواه سلسله راویان به معصوم رسیده باشد یا نه؛ مانند زمانی که یک راوی، قولی را به امام معصومِ غیر هم‌عصر خود نسبت دهد، بی‌آنکه نامی از راویان پیش از خود ببرد.<ref>شهيد ثانی، شرح البداية في علم الدراية، محلاتی، ج۱، ص۱۰۰؛ شهيد ثانی، الرعايه في علم الدرايه، ۱۴۰۸ق، ص۹۷.</ref>

علاوه بر این، علامه [[مامقانی]]، حدیث مرفوع را روایتی دانسته که در ضمن تصریح به واژه «رفع»، یک یا چند راوی ذکر نشده باشد؛ مانند آنكه گفته شود:«روى الكلينى عن على بن ابراهيم، عن ابيه، رَفَعَهُ عن ابى عبداللّه‌ عليه السّلام».<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، موسسه دائره المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۲۷۰؛ مامقانی، مقباس الهداية في علم الدراية، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۷۱.</ref>

* شهيد ثانی، زین‌الدین بن علی، شرح البداية في علم الدراية، قم، محلاتی، بی‌تا.

* شهيد ثانی، زین‌الدین بن علی، الرعايه في علم الدرايه، قم، مكتبة آية‌الله العظمي المرعشي النجفي، ۱۴۰۸ق.

* مامقانی، عبدالله، مقباس الهداية في علم الدراية، قم، دلیل ما، ۱۳۸۵ش.