توسل به مردگان: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حضرت علی(ع)]] به پیامبر(ص) بعد از فوتشان متوسل می‌شوند.<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۲۸</ref> امام حسین(ع) به پیامبر(ص) متوسل می‌شوند.<ref>ابن أعثم الکوفی، کتاب الفتوح، ج۵، ص۱۹</ref> همچنین سایر امامان شیعه مانند [[امام سجاد(ع)]] که می‌فرمایند: إنا نتوسل إلیک بمحمد صلواتک علیه وآله رسولک، و بعلی وصیه، و فاطمة ابنته، و بالحسن والحسین، وعلی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد وعلی والحسن والحجة علیهم السلام أهل بیت الرحمة.<ref>الصحیفة السجادیة، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۸.</ref>

مالک بن انس پیشوای مذهب مالکی به منصور حاکم عباسی یاد می‌دهد که در زیارت پیامبر(ص) رو به پیامبر سخن بگوید و از او بخواهد که شفیع او باشد.<ref>سمهودی، وفاء الوفاء، ج۲، ص۱۳۷۶. </ref>محمد بن ادریس پیشوای مذهب شافعی در ضمن اشعاری می‌گوید که اهل بیت پیامبر(ص) وسیله تقرب من به خداوند هستند.<ref>دیوان شافعی، ص۱۶۲، الصواعق المحرقه، ص۱۷۸. </ref> {{یادداشت|آل النبی ذریعتی

[[ابن تیمیه]] با اینکه [[حیات برزخی]] را پذیرفته<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۲۴، ص۳۲۶-۳۳۱.</ref>، بر این باور است که توسل به دعای پیامبر(ص) و صالحان، فقط در زمان حیات آنان صحیح است و توسل به آنان پس از مرگشان، [[شرک]] است و صحیح نیست.<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref> از نظر او توسل با [[توحید]] منافات دارد؛ زیرا بنده باید تنها از خدا کمک بخواهد و کمک خواستن از غیر خدا شرک است. او برای اثبات مدعای خود، به برخی آیات قرآن استناد کرده‌ است، از جمله [[آیه|آیات]] ۵۶ و ۵۷ [[سوره اسراء]] {{عربی|«قُلِ ادْعُواْ الَّذِینَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلاَ یمْلِکونَ کشْفَ الضُّرِّ عَنکمْ وَلاَ تَحْوِیلًا أُولَئِک الَّذِینَ یدْعُونَ یبْتَغُونَ إِلَی رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیهُمْ أَقْرَبُ وَیرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَیخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّک کانَ مَحْذُورًا»}}<ref>اسراء: ۱۷، آیه۵۶ و ۵۷</ref> از نظر توسل به غیر خدا در این آیات منع و نکوهش شده است.<ref> ابن تیمیه، جموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۲۷، ص۲۸۰، ص۳۴۰.</ref>

باورمندان به توسل بر آنند که از نظر عقلی نیز توسل شرک نیست؛ زیرا کمک گرفتن از کسی یا چیزی به معنای پرستیدن آن شخص یا چیز نیست و همان‌گونه که کمک گرفتن از ابزارهای مادی و انسان‌ها در امور زندگی شرک نیست، استفاده از وسیله غیر مادی نیز اگر با اعتقاد به وابسته بودن آن‌ها به خدا باشد شرک نخواهد بود.<ref>برای تفصیل بحث نک: مطهری مرتضی، جهان‌بینی توحیدی، ج۲ ص۷۲</ref>

 

* الصحیفة السجادیه، قم، مؤسسة الامام المهدی(ع)، ۱۴۱۱ق.