ادیان ابراهیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

ادیان ابراهیمی به سه دین [[توحید|توحیدی]] [[یهودیت]]، [[مسیحیت]] و [[اسلام]] اشاره دارد که هر سه ادعا می‌کنند [[حضرت ابراهیم]] نیای مشترک آن‌هاست.<ref>هاشمی رفسنجانی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۵ش، مدخل «ابراهیم».</ref> او از طریق فرزندش [[اسحاق|اسحاق(ع)]]، جد بزرگ پیامبران [[بنی اسرائیل|بنی‌اسرائیل]] و از طریق فرزند دیگرش [[اسماعیل|اسماعیل(ع)]]، جد عرب‌ها است.<ref>سجادی، «ابراهیم خلیل»، ۱۳۷۷ش، ص۴۹۷.</ref> از آن رو که یهودیان او را جد بنی اسرائیل و مسلمانان او را جد اعراب می‌دانند و در سنت مسیحیت او به «پدر ایمان» توصیف شده است، ممکن است نشان‌دهنده این باشد که این سه دین از یک منبع باشند.<ref>http://www.newworldencyclopedia.org، مدخل «Abrahamic religions».</ref> این سه دین در دسته‌بندی‌های دیگر ادیان نیز قرار می‌گیرند؛ مانند: ادیان وحیانی، ادیان توحیدی و ادیان سامی.<ref>توفیقی،‌ آشنایی با ادیان بزرگ،‌ تهران، ۱۳۸۵ش، ص۱۶.</ref> اصطلاح ادیان ابراهیمی، برساخته محققان است و در ادبیات معاصر مطالعات دین به کار می‌رود.

یهودیت، مسیحیت و اسلام سه جامعه دینی برخاسته از وعده به ابراهیم‌اند که همگی ادعای خود را به سندی مشتمل بر آن وعده، یعنی به کتاب‌های آسمانی که کلام خداست، مستند می‌کنند.<ref>پیترز، یهودیت، مسیحیت و اسلام، ۱۳۸۴ش، ص ۳۱ (مقدمه کتاب).</ref> اما اعتبار کتاب‌های آسمانی ادیان ابراهیمی از دید درون‌دینی برابر نیست. [[یهودیت|یهودیان]] آسمانی بودن [[انجیل]] و [[قرآن]] را منکرند و [[مسیحیت|مسیحیان]] آسمانی بودن قرآن را. از سوی دیگر، [[اسلام|مسلمانان]] نیز نمی‌توانند [[تورات]] و [[انجیل]] موجود را همان تورات و انجیلی بدانند که مورد تصدیق قرآن کریم قرار گرفته است.<ref>توفیقی، «تأویل کتاب آسمانی در ادیان ابراهیمی»، ۱۳۸۲ش، ص۱۳۶.</ref>