Automoderated users، confirmed، مدیران
۱۳۷
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←بررسی وثاقت راوی) |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==بررسی وثاقت راوی== | ==بررسی وثاقت راوی== | ||
[[شیخ طوسی]] (۳۸۵-۴۶۰ق)، از مشهورترین محدثان و فقیهان شیعه، معلی بن خنیس را از اصحاب مورد اعتماد [[امام صادق(ع)]] و کارگزاران وی دانسته است.<ref>طوسی، رجال الطوسی، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۱، ص۳۰۴؛ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.</ref> [[احمد بن محمد برقی]]، [[محدث]] و [[علم رجال|رجالی]] شیعه در [[قرن سوم قمری]] هم در کتاب رجال خود، معلی بن خنیس را از اصحاب امام صادق معرفی کرده است.<ref>برقی، رجال البرقی، انتشارات دانشگاه تهران، ج۱، ص۲۵-۲۶.</ref> همچنین بر اساس روایتی از امام ششم(ع)، معلی، کارگزار و وکیل مالی امام ششم بوده است.<ref>طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.</ref> [[علامه حلی]]، با استناد به نظر شیخ طوسی، او را راوی عادل معرفی کرده است.<ref>حلی، خلاصة الاقوال، مؤسسة نشر الفقاهة، ج۱، ص۴۰۹.</ref> بااینهمه [[نجاشی]] و [[ابن غضائری|ابنغضائری]]، از علمای [[رجال]] شیعه، او را در نقل حدیث، ضعیف و غیرقابل اعتماد دانستهاند.<ref>نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۴۱۷؛ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> | [[شیخ طوسی]] (۳۸۵-۴۶۰ق)، از مشهورترین محدثان و فقیهان شیعه، معلی بن خنیس را از اصحاب مورد اعتماد [[امام صادق(ع)]] و کارگزاران وی دانسته است.<ref>طوسی، رجال الطوسی، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۱، ص۳۰۴؛ طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.</ref> [[احمد بن محمد برقی]]، [[محدث]] و [[علم رجال|رجالی]] شیعه در [[قرن سوم قمری]] هم در کتاب رجال خود، معلی بن خنیس را از اصحاب امام صادق معرفی کرده است.<ref>برقی، رجال البرقی، انتشارات دانشگاه تهران، ج۱، ص۲۵-۲۶.</ref> همچنین بر اساس روایتی از امام ششم(ع)، معلی، کارگزار و وکیل مالی امام ششم بوده است.<ref>طوسی، الغیبة، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج۱، ص۳۴۷.</ref> [[علامه حلی]]، با استناد به نظر شیخ طوسی، او را راوی عادل معرفی کرده است.<ref>حلی، خلاصة الاقوال، مؤسسة نشر الفقاهة، ج۱، ص۴۰۹.</ref> بااینهمه [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] و [[ابن غضائری|ابنغضائری]]، از علمای [[رجال]] شیعه، او را در نقل حدیث، ضعیف و غیرقابل اعتماد دانستهاند.<ref>نجاشی، رجال النجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۴۱۷؛ ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> | ||
معلی بن خنیس را از حامیان اولیه مُغَیرة بن سعید، از دعوتکنندگان به [[امامت]] محمد بن عبدالله ([[نفس زکیه]]) شمرده و گرایش به مغیریه را سبب قتل وی دانستهاند.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> همچنین گفتهاند: روایات وی مورداستناد [[غلات]] بوده است.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> | معلی بن خنیس را از حامیان اولیه مُغَیرة بن سعید، از دعوتکنندگان به [[امامت]] محمد بن عبدالله ([[نفس زکیه]]) شمرده و گرایش به مغیریه را سبب قتل وی دانستهاند.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> همچنین گفتهاند: روایات وی مورداستناد [[غلات]] بوده است.<ref>ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۸۷.</ref> | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[سید ابوالقاسم خویی]] (۱۲۷۸-۱۳۷۱ش)، [[فقیه]] و رجالشناس معاصر، با بررسی روایات مدح و ذم درباره معلی بن خنیس، روایات مدح را دارای هماهنگی دانسته و در نتیجه، او را مردی راستگو و مورد توجه امام صادق(ع) و همچنین از اهل [[بهشت]] معرفی کرده است.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.</ref> خویی، همچنین غالیدانستن معلی را از تهمتهای [[اهل سنت]] به وی دانسته است که برای خدشهکردن در وثاقت راویان شیعه به آن متوسل میشدهاند.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.</ref> | [[سید ابوالقاسم خویی]] (۱۲۷۸-۱۳۷۱ش)، [[فقیه]] و رجالشناس معاصر، با بررسی روایات مدح و ذم درباره معلی بن خنیس، روایات مدح را دارای هماهنگی دانسته و در نتیجه، او را مردی راستگو و مورد توجه امام صادق(ع) و همچنین از اهل [[بهشت]] معرفی کرده است.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.</ref> خویی، همچنین غالیدانستن معلی را از تهمتهای [[اهل سنت]] به وی دانسته است که برای خدشهکردن در وثاقت راویان شیعه به آن متوسل میشدهاند.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۶۹.</ref> | ||
حسین ساعدی، در کتابی به زبان عربی با عنوان «المعلی بن خنیس: شهادته و وثاقته و مسنده» که توسط انتشارات دارالحدیث چاپ شده، شخصیت و ثقهبودن وی را بررسی کرده است. | حسین ساعدی، در کتابی به زبان عربی با عنوان «المعلی بن خنیس: شهادته و وثاقته و مسنده» که توسط انتشارات دارالحدیث چاپ شده، شخصیت و ثقهبودن وی را بررسی کرده است. | ||
== روایات== | == روایات== | ||
از مُعلی بن خنیس، احادیثی در منابع روایی شیعه از جمله [[کتب اربعه]] نقل شده است.<ref> برای نمونه نگاه کنید به، صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۴۱۰؛ کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۲۶؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸۸.</ref> آیت الله خوئی تعداد روایات او را ۸۰ حدیث دانسته است.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۵۶.</ref> بیشتر احادیث او بیواسطه از امام صادق روایت شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به، صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۴۱۰؛ کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۲۶؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸۸.</ref> راویانی چون [[ابن مسکان]] از [[اصحاب اجماع]]،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۴.</ref> [[حریز بن عبدالله سجستانی]]،<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۵۵.</ref> و معلی بن عثمان <ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۳۵.</ref> از وی روایت نقل کردهاند. احادیث منقول از وی در زمینههایی چون [[فقه]]،<ref> برای نمونه نگاه کنید به، کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۳۶.</ref> اعتقادات،<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۵۵.</ref> آداب اسلامی<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۲، ص۵۶۱.</ref> و [[تفسیر قرآن]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به، قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۲۲؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۲۵۵.</ref> است. وی همچنین راوی روایاتی درباره [[نوروز]] است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۶، ص۹۳.</ref> | از مُعلی بن خنیس، احادیثی در منابع روایی شیعه از جمله [[کتب اربعه]] نقل شده است.<ref> برای نمونه نگاه کنید به، صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۴۱۰؛ کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۲۶؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸۸.</ref> آیت الله خوئی تعداد روایات او را ۸۰ حدیث دانسته است.<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، مؤسسة الخوئی، ج۱۹، ص۲۵۶.</ref> بیشتر احادیث او بیواسطه از امام صادق روایت شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به، صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۴۱۰؛ کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۳، ص۱۲۶؛ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۸۸.</ref> راویانی چون [[ابن مسکان]] از [[اصحاب اجماع]]،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۴.</ref> [[حریز بن عبدالله سجستانی]]،<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۵۵.</ref> و معلی بن عثمان <ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۳۵.</ref> از وی روایت نقل کردهاند. احادیث منقول از وی در زمینههایی چون [[فقه]]،<ref> برای نمونه نگاه کنید به، کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۳۶.</ref> اعتقادات،<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۵۵.</ref> آداب اسلامی<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۲، ص۵۶۱.</ref> و [[تفسیر قرآن]]<ref>برای نمونه نگاه کنید به، قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۲۲؛ عیاشی، تفسیر عیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۲، ص۲۵۵.</ref> است. وی همچنین راوی روایاتی درباره [[نوروز]] است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۶، ص۹۳.</ref> |