الهدایة الکبری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←محتوا
جز (←محتوا: افزایش) |
جز (←محتوا) |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
کرده اند که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] ۶۳ سال عمر کردند که ۴۰ سال از آن پیش از [[بعثت]] بوده است و ۲۳ سال که دوران نبوتش بوده است وحی بر او نازل شده است و در ۵۳ سالگی از [[شرک|مشرکان]] [[قبیله قریش|قریش]] گریخت و به مدینه هجرت کرد و ۱۰ سال پایان عمرش را در [[مدینه]] اقامت کرد و در سال یازدهم از هجرت روز دوشنبه در حالی که دو شب از [[ربیع الاول|ماه ربیع الاول]] گذشته بود از دنیا رفت. <ref>خصیبی، الهداية الكبرى، نشر بلاغ، ج۱، ص۳۸. | کرده اند که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] ۶۳ سال عمر کردند که ۴۰ سال از آن پیش از [[بعثت]] بوده است و ۲۳ سال که دوران نبوتش بوده است وحی بر او نازل شده است و در ۵۳ سالگی از [[شرک|مشرکان]] [[قبیله قریش|قریش]] گریخت و به مدینه هجرت کرد و ۱۰ سال پایان عمرش را در [[مدینه]] اقامت کرد و در سال یازدهم از هجرت روز دوشنبه در حالی که دو شب از [[ربیع الاول|ماه ربیع الاول]] گذشته بود از دنیا رفت. <ref>خصیبی، الهداية الكبرى، نشر بلاغ، ج۱، ص۳۸. | ||
</ref> | </ref> | ||
مطلب پایانی کتاب روایتی است از امام صادق(ع) در پاسخ به در خواست مفضل که از حضرت خواسته بود که برای او و شیعیان خالصش دعا کند که بر اعتقاد به مقامات ائمه (ع) ثابت قدم بمانند. امام صادق(ع) در پاسخ مفضل فرمود: ما برایتان دعا می‌کنیم و اگر دعای ما در حقتان نبود شما ثابت قدم نمی‌ماندید. امام در ادامه سخنش به در خواست مفضل که برای این مطلب از قرآن شاهد خواسته بود به آیات ۳۱ تا ۵۱ سوره ذاریات استشهاد کرد و به مفضل فرمود خداوند مخلوقی مکرّم‌تر از ما در پیشگاهش نیافریده است و تو نیز خدا را شاکر باش و او را ستایش کن و لطف و فضل الهی را درباره‌ات فراموش مکن. <ref>خصیبی، الهداية الكبرى، نشر بلاغ، ج۱، ص۴۴۳-۴۴۴. | مطلب پایانی کتاب روایتی است از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] در پاسخ به در خواست [[مفضل بن عمر|مفضل]] که از حضرت خواسته بود که برای او و [[شیعه|شیعیان]] خالصش دعا کند که بر اعتقاد به مقامات ائمه (ع) ثابت قدم بمانند. امام صادق(ع) در پاسخ مفضل فرمود: ما برایتان دعا می‌کنیم و اگر دعای ما در حقتان نبود شما ثابت قدم نمی‌ماندید. امام در ادامه سخنش به در خواست مفضل که برای این مطلب از قرآن شاهد خواسته بود به آیات ۳۱ تا ۵۱ [[سوره ذاریات]] استشهاد کرد و به مفضل فرمود [[خدا|خداوند]] مخلوقی مکرّم‌تر از ما در پیشگاهش نیافریده است و تو نیز خدا را شاکر باش و او را ستایش کن و لطف و فضل الهی را درباره‌ات فراموش مکن. <ref>خصیبی، الهداية الكبرى، نشر بلاغ، ج۱، ص۴۴۳-۴۴۴. | ||
</ref> | </ref> | ||