طلقاء: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته برخی پژوهشگران، تعبیر طلقا بر نوعی بدنامی دلالت می‌کرده است.<ref>جوادی، «طلقاء و نقش آنان در تاریخ اسلام»، ص۷.</ref> نقل شده که [[عمر بن خطاب]]، طلقاء و فرزندانشان را شایسته [[خلافت]] نمی‌دانسته است<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج ۱۰، ص۴۳۴-۴۳۵؛ ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۷۰</ref> [[حضرت علی(ع)]] در نامه‌ای به [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]]، ضمن طلقا خواندن او، طلقا را شایسته خلافت، [[امامت]] و مشورت ندانسته است.<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۹.</ref> او همچنین در جنگ صفین نیز طلقا را کسانی دانسته که با اکراه، [[اسلام]] آورده و همواره با اسلام در حال جنگ بوده‌اند.<ref>دینوری، الامامه والسیاسه، ۱۴۱۰ق، ص۱۷۸.</ref> و آنان را دشمن [[قرآن]]، [[سنت|سنت پیامبر]] و اهل [[بدعت]] و [[رشوه]] معرفی کرده است.<ref>دینوری، الامامه والسیاسه، ۱۴۱۰ ق، ص۱۷۸.</ref>  

به گفته برخی پژوهشگران به [[بنی‌امیه]] حزب الطلقاء می‌گفتند.<ref>جوادی، «طلقاء و نقش آنان در تاریخ اسلام»، ص۲.</ref> [[حضرت علی(ع)]] در [[جنگ صفین]]، معاویه و سپاهیانش را طلقا و فرزندان طلقا معرفی کرد.<ref> دینوری، الامامه والسیاسه، ۱۴۱۰ ق، ص۱۷۸.</ref> [[حضرت زینب(س)]] نیز، هنگامی که در [[اسارت در شام|اسارت]] یزید بن معاویه بود در [[خطبه حضرت زینب در مجلس یزید|خطبه‌ای]] یزید را فرزند طلقا خواند.<ref> طبرسی، الإحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۰۸.</ref>