طلقاء: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنا و مصادیق==

طللقا جمع طلیق به معنای اسیر آزاد شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۲۲۷. </ref> پیامبر(ص) این اصطلاح را در فتح مکه درباره گروهی از مخالفان خود به کار برد.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۱۲؛ طبری،‌ تاریخ الأمم و الملوک، ‌۱۳۸۷ش، ج۳، ص۶۱.</ref> این گروه از مخالفان پیامبر بودند اما هنگامی که پیامبر مکه را فتح کرد اسلام آوردند، پیامبر آنان را به بردگی نگرفت و طلقا(آزادشدگان) نامید.<ref>مقریزی، إمتاع الأسماع، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۳۸۸</ref> [[ابوسفیان]]، سهل بن عمرو، حُوَیطب بن عبد العُزَّی و [[معاویة بن ابی‌سفیان]] را از این گروه دانسته‌اند.<ref>تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۸۰.</ref> به گفته [[سید محمدحسین حسینی تهرانی|سید محمدحسین تهرانی]] عالم شیعی قرن چهاردهم، طلقاء پیش از فتح مکه می‌گفتند محمد را با قومش رها کنید، اگر بر آنها غلبه کرد ما هم [[اسلام]] می‌آوریم و اگر آنها بر محمد پیروز شدند قومش ما را از دست او نجات خواهند داد.<ref>تهرانی، امام‌شناسی، ۱۴۲۶ق، ج۱۸، ص۲۸۰.</ref>

[[حضرت زینب(س)]] در دوران اسارت بعد از کربلا در [[خطبه حضرت زینب در مجلس یزید|خطبه‌ای]] خطاب به یزید او را ابن الطلقاء خطاب کرد.<ref>طبرسی، الإحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۰۸.</ref>در دوره‌های بعدی برخی به [[بنی‌امیه]] حزب الطلقاء می‌گفتند.<ref>جوادی، «طلقاء و نقش آنان در تاریخ اسلام»، ص۲.</ref>

==تعبیر==

 

به گفته ابن حجر عسقلانی، مردم به این لقب به عنوان ضعف نگاه می‌کردند و آن را نوعی بدنامی می‌دانستند.<ref>ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۰۱</ref> [[عمر بن خطاب|عمر]] [[طلقاء]] و فرزندان آنان را شایسته [[خلافت]] نمی‌دانست<ref>بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ج ۱۰، ص۴۳۴-۴۳۵</ref> و این مطلب را به [[شورای شش نفره]] گوشزد کرد.<ref>ابن حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۷۰</ref> [[حضرت علی(ع)]] در نامه‌ای به [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]]، به این مطلب اشاره کرده و وی را از طلقا معرفی کرد.<ref>نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ۱۴۰۴ق، ص۲۹</ref>